Η εβδομάδα του impeachment (καθαίρεση), του Πάνου Μπιτσαξή

• Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή τις εξελίξεις στην Αμερική από τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα. Ο λόγος είναι ο εξής. Η ομαλοποίηση της Δημοκρατίας και η διατήρηση ενός, εχέφρονος, παγκόσμιου ρόλου των ΗΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για το κόσμο μας. Το δυτικό κόσμο, την Ευρώπη και ειδικά τη χώρα μας. Ζούμε σε μια εποχή που οι αναδυόμενες δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας δεν έχουν ούτε θεωρητική σχέση με τη Δημοκρατία. Τυραννικές χώρες με τάσεις επιβολής στο παγκόσμιο χωριό που διαταράσσουν το κεκτημένο του κράτους δικαίου όπου γης. Ζούμε σε μια εποχή που η Ευρώπη πλαγιοκοπείται εσωτερικά από τον υφέρποντα λαϊκίστικο έως και νέο φασιστικό λόγο, συρρικνώνεται, θέλει χρόνο για να ανασυγκροτηθεί και δεν μπορεί μόνη να αποτελεί τον αναγκαίο παράγοντα ισορροπίας. Η παρακμή της Αμερικής δεν είναι καθόλου καλό πράγμα όπως θα ήθελε να πιστεύει η εμμονή σε παλαιά «αριστερά»στερεότυπα.

• Οι αμερικανικές ελίτ δεν διακρίνονται για τη ψυχραιμία και την ορθοφροσύνη τους. Έτσι ξεκινούν τώρα 10 μέρες πριν την εκπνοή της θητείας του, κατα γενική ομολογία, χειρότερου Προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ, διαδικασία για την καθαίρεση του, μετά την αποχώρηση του. Ανεξαρτήτως νομικών αποτελεσμάτων είναι μια πρόδηλη πολιτική και φοβική παραδοξότητα. Το μόνο που θα πετύχουν είναι να κάνουν τη ζωή του Μπάιντεν πολύ πιο δύσκολη από ότι είναι. Αφενός γιατί το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο αφετέρου γιατί ο Μπάιντεν θα προσπαθεί να κυβερνήσει με πρώτο θέμα τον Τραμπ. Η Αμερική είναι μια κοινωνία που δεν είναι εξοικειωμένη με την συνδιαλλαγή και την ειρήνευση. Η νίκη η η ήττα είναι καθολικές έννοιες στη κουλτούρα τους. Δεν ξέρουν την έννοια της ανακωχής. Ο Μπάιντεν το κατανοεί και το εκπέμπει αλλά δεν τον ακούνε. Η Νάνσυ Πελοζι τό’χει πάρει και προσωπικά και σχεδόν δεν το κρύβει. Το παίγνιο ωστόσο που παίζει είναι τόσο εμφανώς μικροπολιτικό που βοά. Και η μικροπολιτική δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη πορεία της παρακμής μιας μεγάλης χώρας και τις αιτίες του διχασμού της. Η πρώτη παρουσία του Μπάιντεν και η προτεραιότητα στην αποκατάσταση του Κράτους Δικαίου (rule of Law) ήταν πολύ σημαντική αν και θεσμικά δυσχερής στις εκεί συνθήκες. Ως στόχος όμως είναι εμπνευσμένος και οραματικός. Όμως η Αμερική έχει αντιφατικές παραδόσεις. Τον Lincoln αλλά και το far west. Την ελευθερία αλλά και τη δουλεία. Την ισονομία αλλά και τις παντοειδείς διακρίσεις. Δυο οραματιστές πρόεδροι και ένας μαύρος ειρηνιστής ηγέτης δολοφονήθηκαν. Τι θα επικρατήσει εκεί; Κύριος οιδε.