Τι είναι οι εκλείψεις; Πώς επιδρούν; Πρέπει να τις φοβόμαστε, να τις ξορκίζουμε; Πώς μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε; Κινδυνεύουμε; Ερωτήματα που γίνονται πολύ συχνά σε εμάς τους αστρολόγους και αποζητούν απαντήσεις. Ερωτήματα που διαπνέονται από την αγωνία που δημιουργείται όταν βλέπεις τον Ήλιο να σκοτεινιάζει, όταν βλέπεις τη Σελήνη να χάνεται στον ορίζοντά σου. Ερωτήματα που θα προσπαθήσω να απαντήσω στη συνέχεια…
Στις εκλείψεις συμμετέχουν τα τρία βασικά αστρικά σώματα, ο υλικός κόσμος που αντιπροσωπεύεται από τη Γη, ο πνευματικός, ψυχικός φορέας που αντιπροσωπεύεται από τον Ήλιο και ο συναισθηματικός πλούτος μας που αντιπροσωπεύεται από τη Σελήνη. Φυσικό είναι να απελευθερώνονται πολύ μεγάλες ποσότητες ενέργειας, οι οποίες επενεργούν με πολύ έντονο, μοιραίο και καθοριστικό τρόπο στις ανθρώπινες συνειδήσεις, με σκοπό να βρούμε το δρόμο μας μέσα στις άγνωστες πτυχές του εαυτού μας, εκεί που εκλείπει το φως της συνειδητότητας – έκλειψη.
Θα σας δώσω μιαν εικόνα που θα σας βοηθήσει πολύ στην κατανόηση του τρόπου που επιδρούν οι εκλείψεις στον ψυχισμό μας: φανταστείτε τον εαυτό σας σε έναν χώρο όπου σβήνει το φως και η απώλειά του σας υποκινεί να ανιχνεύσετε το πεδίο δράσης σας με σκοπό να βρείτε ένα κερί, έναν αναπτήρα ή έναν φακό. Ανάλογα με το πόσο καλά γνωρίζετε το χώρο που βρίσκεστε, αυτή η προσπάθεια μπορεί να είναι εύκολη αλλά θα γίνεται όλο και δυσκολότερη αν ο χώρος στον οποίο κινείστε, σάς είναι αμυδρά γνωστός ή –ακόμη χειρότερα- σάς είναι εντελώς άγνωστος. Το αν θα χτυπήσετε και θα πονέσετε εξαρτάται από τη δεξιότητά σας να ελιχθείτε μέσα στο σκοτεινό σας χώρο και από το πόσο οικείος σάς είναι. Όταν φθάσετε στο σημείο να ανάψετε κάποιο φως, η ψυχοσύνθεσή σας αλλάζει, νιώθετε πιο ασφαλείς, παρατηρείτε περισσότερο αυτά που υπάρχουν γύρω σας, ηρεμείτε.
Τώρα, σκεφτείτε ότι ο χώρος σας είναι ο εσωτερικός σας κόσμος, ότι το σκοτάδι σχετίζεται με τον σκιώδη εαυτό σας (απωθημένα, ελαττώματα, ανασφάλειες, αρνητικά συναισθήματα, κλπ) και ότι η προσπάθειά σας να βρείτε το φως είναι η αναγκαιότητα να φωτίσετε με το ηλιακό, ανέσπερο Φως της Συνείδησης τα προσωπικά σας σκοτάδια.
Η πρόκληση είναι να έρθουμε σε επαφή με τη συνείδησή μας, να κατανοήσουμε τα σκότη μας και να προβούμε σε αλλαγές ή αποδοχές, οι οποίες θα καθορίζουν ένα τέλος και ταυτόχρονα μιαν αρχή.
Δηλαδή, στις περιόδους των εκλείψεων, κερδισμένοι είμαστε μόνο αν μπορούμε να δεχθούμε ότι τίποτε δεν παραμένει στάσιμο και ότι οι δυναμικές ενέργειές τους μας προτρέπουν να μπούμε και πάλι στη ροή, στη δράση.
Και τότε, όταν τα γεγονότα μας καταδεικνύουν το τέλμα, το ασταθές περιβάλλον του έλους που προκαλεί η στασιμότητα, συνειδητοποιούμε πόσο δύσκολο, ίσως σκληρό και ακατόρθωτο, είναι να στρέψουμε τη δύναμή σας στην συνειδητή δράση και να αλλάξουμε τις καταστάσεις της ζωής μας που δημιουργούν το τέλμα.
Αυταπάτες ή κοινή λογική; Τάσεις φυγής ή δράση με σκοπό την παραγωγή έργου; Αναμέτρηση που μοιάζει εύκολη καθώς όλοι καταλαβαίνουμε, νοητικά τουλάχιστον, ότι πρέπει να επιλέξουμε τη δεύτερη εκδοχή κάθε ερωτήματος που θα προκύψει.
Ωστόσο, μπορούμε; Είναι εύκολο να ξεπεράσουμε τα σκότη του υποσυνειδήτου; Είναι εφικτό να ξεφύγουμε από τις αυτόματες λειτουργίες – συνέπειες των τραυμάτων μας, των ανασφαλειών, των φόβων μας που συχνά μας κρατούν δέσμιους ατόμων, καταστάσεων και επιλογών που όχι μόνο δεν μας προάγουν αλλά μας στερούν και κάθε δυνατότητα εξέλιξης, ακόμη και κάλυψης βασικών συναισθηματικών και υλικών αναγκών; Η απάντηση είναι σαφέστατα αρνητική.
Επιλέγουμε με γνώμονα τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας ή παρασυρμένοι από τις αυταπάτες που μας δημιουργούν οι φόβοι και οι ανασφάλειες;
Μπορούμε να εντάξουμε τη σχέση μας στην καθημερινή μας ζωή ή μας δεσμεύει μια κατάσταση που μπορεί να συντηρείται μόνο στη σφαίρα του ρομαντισμού και του «περνάμε καλά»;
Οι εκλείψεις μας διαμηνύουν ότι θα πρέπει να είμαστε ευέλικτοι, έτοιμοι για αλλαγές, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις και ίσως έτοιμοι να αναθεωρήσουμε λάθη του παρελθόντος ή ακόμη και να επιστρέψουμε σε σχέσεις του παρελθόντος.
Κερδισμένοι θα είμαστε μόνο αν μπορέσουμε να προσαρμοστούμε σε νέα μοντέλα ζωής και, κυρίως, αν προσπαθήσουμε να είμαστε πιο συνειδητοί και να πράττουμε με γνώμονα το γεγονός ότι το χθες εικονίζεται στο σήμερα και το παρόν θα είναι η απαρχή του μέλλοντός μας…
Με την επίδραση της Σεληνιακής έκλειψης πρέπει να παρατηρήσουμε τι γίνεται γύρω μας και να αποδεχθούμε ότι η ευθύνη για το τι συμβαίνει με τους άλλους είναι δική μας.
Καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποια είναι η πιο ωραία;;; Τόσο η θετική όσο και η αρνητική απάντηση είμαστε εμείς!
Εμείς που καλούμαστε να αποκαλύψουμε τη σκιά μας για να ανακαλύψουμε το Φως!
…Κι όταν η συνειδητότητα αναλάβει το έργο της, τότε επέρχεται η ένωσή μας με την Παγκόσμια Συνείδηση. Ο Ήλιος μας (συνείδηση) φωτίζει το υποσυνείδητό μας (Σελήνη) και η Γη (προσωπικότητα εκδηλωμένη στην ύλη) δεν μπορεί να σκιάσει το φως. Τότε διαλύονται οι σκιές και παύει να εκλείπει το φως. Τότε εκλείπει μόνο ο φόβος και θριαμβεύει το Φως!
Το αίτημα της Ηλιακής έκλειψης είναι να κάνουμε την μεγάλη ανατροπή. Το μήνυμά της είναι μεταμορφωτικό, μας καλεί να αποποιηθούμε τις παγιωμένες αντιλήψεις, συνήθειες, δικαιολογίες, καταστάσεις που μας κρατούν αποστασιοποιημένους από το είναι μας. Μας εξωθεί στο να υιοθετήσουμε το νέο μοντέλο σκέψης, αντίληψης, ζωής, το συμβατό με τον εσώτερο εαυτό μας.
Μας προτρέπει να κατανικήσουμε τον εγωισμό και τις ποταπότητες της προσωπικότητας, τα πάθη και τις μικρότητες, προκειμένου να αφήσουμε την ατομική, θεϊκή, ηλιακή υπόστασή μας να θριαμβεύσει. Αν μπορέσουμε να κάνουμε έστω και μια μικρή αρχή, αν μπορέσουμε να βρεθούμε πιο κοντά στο Φως που πρεσβεύουμε, αν σιγά – σιγά αναπτύξουμε τη θέλησή μας και την κατευθύνουμε στο να λειτουργούμε πιο συνειδητά, θα έχει αρχίσει το υπέροχο ταξίδι προς την Ιθάκη μας, προς τη μεταμόρφωση. Η επανάσταση των συνειδήσεων θα έχει αρχίσει και τότε θα μεταμορφωθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα που θα αποτελείται πλέον από Φωτεινά, σκεπτόμενα όντα και όχι από άβουλες μάζες.
Άρχοντας είναι αυτός που διαφεντεύει τον εαυτό του και επιβάλει την Ανώτερη εκδοχή του στα κατώτερα ένστικτά του.