Να πιάσω ήθελα την άυλη σιωπή να την γεμίσω
με λόγια όσα δεν άκουσα ποτέ να λένε.
Να με αποκτήσω, απ΄ την αρχή ξανά.
Εκεί που με έχασα, εκεί που με ζητάω
να γεννηθεί ψυχή ξανά, και σώμα˙
να ακούσω τι απαντώ σ΄ ό,τι ρωτάω.
Για όσα ξέχασαν της λησμονιάς οι μοίρες
συγγνώμη να μου πουν και να δακρύσουν.
Κι όσες λαχτάρες μέσα μου διψάνε
να τις χορτάσουν με φιλιά, να τις ποτίσουν.
Να συλλαβίσω προσευχές που δεν υπήρχαν˙
ν΄ αναζητήσω τον θεό μες τους ανθρώπους.
Για όσους με πλήγωσαv συγγνώμη να ζητήσω
κι όσοι με πλήγωσαν μακριά απ’ το μίσος μου να σβήσω.
Να βρω τα σύνορα, να τ΄ απελευθερώσω
από τα θέλω και τα πρέπει στα δεσμά τους.
Να σπάσουν των λυγμών οι αλυσίδες
ποτέ μην ακουστούν ξανά στο πέρασμά τους.
Το βλέμμα να ανοίξω, να ατενίσω χιλιάδες αγγέλους λευκούς σε γη με κρίνα˙
τους ήλιους της αγάπης να χτενίσω
σε δροσερά ποτάμια με στεφάνια από μυρτιές.
Εγώ για μένα˙ εγώ για μένα…
ταπεινά να κοινωνήσω…
Η Ελένη Χατζηπέτρουείναι επίτιμο μέλος της ΔΕΕΛ καθώς και επίτιμο μέλος της Ακαδημίας της Φλωρεντίας. Ενδιαφέροντα: Ποιητικές συλλογές, πεζά κείμενα, λογοτεχνικά κείμενα, ζωγραφική.
