Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και συγγραφέας και ασχολείται με το έντυπο, το κείμενο, τη διαφήμιση και την οπτική και λεκτική επικοινωνία.
Είναι παράξενη γιορτή η γιορτή της μητέρας.
Δεν είναι οικογενειακά και φιλικά προσωπική σαν τα γενέθλια ή τις ονομαστικές γιορτές.
Δεν είναι εθνική σαν την 25η Μαρτίου ή την 4η ή 14η Ιουλίου.
Δεν είναι αθλητική σαν την τελετή της αφής της Ολυμπιακής φλόγας.
Δεν είναι ταξική σαν την Εργατική Πρωτομαγιά.
Δεν είναι οικονομική σαν την 4η Δεκεμβρίου, Ημέρα των Τραπεζών.
Δεν είναι θρησκευτική σαν τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το Ραμαζάνι, το Χάνουκα και πολλές άλλες.
Είναι μια ημέρα δήλωσης της ευγνωμοσύνης μερικών ανθρώπων ―όχι όλων― προς το τυχαίο που τους οδήγησε στην ύπαρξη.
Που μερικές φορές είναι καλό και αγαθό και άλλες φορές όχι και τόσο καλό ή αγαθό. Μερικές φορές έχει πολλή αγάπη και ξεχωριστό νοιάξιμο και άλλες φορές ούτε τόση αγάπη ούτε ιδιαίτερο νοιάξιμο.
Λέγοντας (γράφοντας) “τυχαίο” εννοώ ότι εξ αιτίας ενός τυχαίου γεγονότος γεννήθηκα, τυχαίο ήταν που είχα μητέρα αυτήν που είχα και πατέρα αυτόν που είχα, τυχαίο ήταν που γεννήθηκα αρσενικό παιδί, τυχαίο ήταν που γεννήθηκα στην Αθήνα της Ελλάδας και έμαθα να μιλάω Ελληνικά, τυχαίο και το ότι ζω ακόμα με όση επίγνωση, αυτογνωσία, στοχασμό και αναστοχασμό μπορώ να έχω.
Από εκεί και πέρα, αρχίζει η δική μου συμμετοχή στα τυχαία.
Οι δικές μου επιλογές, οι δικές μου αποφάσεις και οι δικές μου πράξεις.
Η δική μου μέριμνα και προσπάθεια για το αν θα είμαι καλός (με την τωρινή έννοια της λέξης) ή κάθαρμα.
Η δική μου φροντίδα ή και αγάπη για τους πλησίον μου.
Η δική μου ευθύνη για τον Κόσμο.
Είναι παράξενη γιορτή η γιορτή της μητέρας.
Γιορτάζουν οι μητέρες αλλά και το τυχαίο και οι δικές μας σκέψεις, επιλογές και αποφάσεις, που μπορούν ―ίσως― να κάνουν το τυχαίο να μας απογειώσει ή να μας καταστρέψει.
Και η καταστροφή όμως είναι η συνέχεια της ύπαρξης με άλλα μέσα.
Όπως νομίζω.
Παραφράζοντας το ρητό που λέει ότι «Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα».
Κωστής Α. Μακρής
Δευτέρα 13 Μαΐου 2024