Νομίζω ότι όταν «πανηγυρίζεις» για την κατάληψη/«Άλωση» κάποιου πράγματος (εδάφους, Πόλεως ή μνημείου), μπορεί και να θυμίζεις στον κόσμο (ή και στον εαυτό σου ― όπως θα έπρεπε) ότι κάποτε δεν σου ανήκε.
Και ίσως να μη σου ανήκει ―ουσιαστικά― ποτέ, αν δεν το/τα τιμάς και το/τα σέβεσαι.
Οπότε, θα πρέπει απλώς να το/τα προσέχεις και να το/τα φροντίζεις για τις επόμενες γενιές ανθρώπων που ακόμα δεν ξέρεις με απόλυτη βεβαιότητα τίνων απόγονοι θα είναι.
Κάτι ανάλογο με τη ρήση του αυτόχθονα “Αμερικανού” που έλεγε ότι η Γη δεν μας ανήκει αλλά την προσέχουμε, την τιμούμε και τη φροντίζουμε για να τη βρουν αλώβητη τα παιδιά και τα εγγόνια των ανθρώπων.
30 Μαΐου 2020
Η είδηση:
Αν και η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης ο Ερντογάν έστησε «σόου» με ψεύτικο τείχος και ανάγνωση αποσπασμάτων από το Κοράνι στην Αγιά Σοφιά
Για χώρα που βρίσκεται ενώπιον πτώχευσης, η Τουρκία δεν φάνηκε να τσιγκουνεύεται τα χρήματα για τους εορτασμούς της 567ης επετείου της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Αντιθέτως. Panem et circenses, ή αλλιώς «άρτον και θεάματα» προσέφερε πλουσιοπάροχα ο Ταγίπ Ερντογάν στο ακροατήριό του, εργαλειοποιώντας για ακόμα μία φορά την ιστορία, με σκοπό να προωθήσει τη νεο-οθωμανική ατζέντα του, αλλά και να στηρίξει την κλυδωνιζόμενη δημοφιλία του.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
