Αναγραμματισμός, του Αλέξανδρου Μπέμπη

Υπάρχουν οι Καρντάσιανς με τα στριγκάκια, υπάρχουν και οι καρντασίνες STRINGLESS.

Διαλέγετε και παίρνετε.

Δημοκρατία έχουμε, θα έλεγε ο ”καλός καγαθός” πολίτης.

Μόνο που οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Ποδηγετούνται τα κριτήρια. Συρρικνώνεται η αισθητική.

Από τον θαυμασμό των Αφροδιτών περάσαμε στην εμπορευματοποίηση της δυστυχίας.

Η χυδαία κουλτούρα του ”καρντασιανισμού”, που με το πρόσχημα του επάθλου στην ωραιοτέρα των ωραιοτέρων μέσω διασυρμού, προσβολών

και δακρύων της αδικουμένης νεαράς καλλονής με το στριγκάκι, δεν είναι αντικείμενο επιλογής.

Η αδράνεια μας απέναντι στον κροτάλισμα του σκοταδισμού είτε στο σιωπητήριο του καναπέ, είναι ομολογία ήττας.

Η διολίσθηση της κοινωνίας προς τον φασισμό, είναι στρωμένη με αγαθές προθέσεις.

Κάτι σαν περιττώματα γουρουνιών πασαλειμμένα με σαντιγί με άλλοθι τα ”likes” και τους ”followers”.

Και τα περιθώρια όσο παν και στενεύουν . Τα τείχη δεν κτίζονται στην τύχη.

Το ”ανεπαισθήτως” του ποιητή, από οδυνηρή διαπίστωση να μη γίνει βολική δικαιολογία. ”Αισθητώς” ακούγεται ο κρότος των κτιστών.

Καρντάσιανς ή καρντασίνες;

Στριγγάκια ή STRINGLESS;