Το σκίτσο είναι του ARKAS -Original Page
Μόνο στη Ρόδο
Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, Ασγούρου
Πηγές Καλλιθέας Ρόδου
Όταν ο Διονύσης Σαββόπουλος ανακοίνωνε στον Ντίνο Χριστιανόπουλο την κάθοδό του στην Αθήνα από την Θεσσαλονίκη , ο ποιητής του είπε: «Είναι μεγάλη γάτα η Αθήνα, θα σε κατουρήσει».
Από την δεκαετία του ’70 η Αθήνα, η ωραιότερη εν δυνάμει πρωτεύουσα του κόσμου, κατάφερε να μετατραπεί σε πόλη εφιάλτη: καμένη, μπετοναρισμένη, ποταμοπνιγμένη.
Την λεηλάτησαν, την βεβήλωσαν, την άφησαν σαν πόλη τουρκεμένη. Στερήθηκε σεβασμού και αγάπης. Ή μάλλον ενσυνείδητου θαυμασμού. Γιατί ό,τι θαυμάζεις, το φροντίζεις, το σέβεσαι, το αγαπάς.
Προδόθηκε η ιστορικότερη πόλη του κόσμου.
Αν δεν πνιγούμε, θα καούμε, αν δεν καούμε, θα σκοτωθούμε στους δρόμους, αν δεν σκοτωθούμε, θα πεθάνουμε στην προσπάθεια να διαχειριστούμε το άγχος των φόρων.
Και το τελευταίο δεν θα είχε καμία αξία, αν όλα λειτουργούσαν ρολόϊ.
Δεν καίγονταν άνθρωποι, δεν πλημμύριζαν πόλεις που έπνιγαν ανθρώπους, δεν σκοτώνονταν οι πολίτες στους δρόμους.
Πόσα περιθώρια έχει κάποιος να κάνει λάθη; Πολιτικά λάθη.
Κι αν ακόμη δεχτώ ότι στις 23 Ιουλίου 2018 υπήρξε εμπρησμός, ότι υπήρξε στόχος αμαύρωσης του έργου (;) των ΣΥΡΙΖAΝΕΛ που καταγράφηκε με τον πιο τραγικό τρόπο, οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν μια τόσο υπεύθυνη θέση, Πρωθυπουργός και Υπουργοί, Αρχηγοί και Διοικητές, οφείλουν να είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο σενάριο που απεύχονται όλοι μεν, αλλά διαθέτουν υψηλή επιχειρησιακή ετοιμότητα δε, στην περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα.
Στα δεδομένα μας: Κανείς τους δεν ήταν προετοιμασμένος για την αντιμετώπιση φωτιάς, ούτε οι πολιτικοί υπεύθυνοι, ούτε και οι πολίτες.
Δεν θα πω να παραιτηθούν, αλλά θα υπενθυμίσω ότι ο βασικός λόγος που ο κος Κώστας Καραμανλής της Ν.Δ. έχασε τις εκλογές, ήταν οι 63 νεκροί από την φωτιά στην Ηλεία. Για εκείνο το συμβάν οι πέντε υπεύθυνοι της πυρκαγιάς -που έκαψε 63 ανθρώπους, 1500 σπίτια, 4.5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, 60.000 ζώα και άφησε άστεγους 6.000 ανθρώπους – δικάστηκαν για δέκα χρόνια φυλάκισης εξαγοράσιμης προς 5 ευρώ ημερησίως. Σήμερα, ποιοι θα λογοδοτήσουν; Και κυρίως: πότε; Μετά την πενταετία;
Κοντά ποδάρια το ψέμα, κοντά ποδάρια και το μέλλον της Κυβέρνησης.
Όλων… όσοι ενεπλάκησαν στην θλίψη της 23ης Ιουλίου 2018, αν βεβήλωσαν τους νεκρούς ανοησιολογώντας και αν ζητείται η παραίτησή τους από τους πολίτες, ζητείται για να ζυγιστεί η ενσυναίσθηση, η ευσυνειδησία, η ακεραιότητά τους, μα κυρίως για να υπάρξει το αίσθημα της δικαιοσύνης για τις ζωές που κάηκαν ζωντανές, πνίγηκαν προσπαθώντας να διαφύγουν της φωτιάς και την αυτονόητη ανάγκη των ζωντανών να νοιώθουμε ασφαλείς, τόσο από την Πολιτική Εξουσία όσο και από την Μητέρα Δικαιοσύνη.
Έχω μάθει στη ζωή μου χωρίς περιστροφές να λέω αυτό που πιστεύω.
Επίσης: γνωστό σε όσους γνωρίζουν το ποιόν μου: δεν αγοράζομαι, δεν πουλιέμαι.
Στην “iΠόρτα” προβάλλουμε τα πρόσωπα και το έργο τους όπως ακριβώς είναι, αντικειμενικά, χωρίς αφεντικά και χωρίς πληρωμένες δημοσιεύσεις κειμένων, αλλά και με ένταση συναισθήματος γιατί ευτυχώς νοιώθουμε ακόμα, έχουμε καρδιά ανοιχτή και νου διαυγή.
Θαυμάσαμε τον Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Αλκιβιάδη Στεφανή για την επιχειρησιακή του ετοιμότητα. Δική του επιλογή ήταν και η τοποθέτηση του Διοικητή Συνταγματάρχη κου Κορδάτου στο παραθεριστικό θέρετρο των ΚΑΑΥ του Αγίου Ανδρέα . Στον κο Κορδάτο άνηκαν οι στοχευμένες κινήσεις για την έγκαιρη εκκένωση των ΚΑΑΥ σε συνεργασία με τον Αρχηγό. Στον Α/ΓΕΣ, στον Διοικητή των ΚΑΑΥ και σε όλα τα εμπλεκόμενα στελέχη του Σρατού Ξηράς πιστώνεται η συμβολή τους στο να απαλυνθεί ο πόνος των ανθρώπων ακόμα και σήμερα . [Εδώ κι εδώ περισσότερα]. Δεν θυμάμαι να είδα άλλους Αρχηγούς να είναι μες στη φωτιά από το πρώτο βράδυ της καταστροφής.
Ή μάλλον είδα. Αλλά ποιος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους, όταν το μεγαλείο των άλλων, των σπουδαίων και δυνατών, σκύβει με ενσυναίσθηση πάνω από το πρόβλημα, δίνοντας και την εν δυνάμει λύση κατά περίπτωση;
Θαυμάσαμε την οργάνωση των Παιδικών Κατασκηνώσεων Ανατολικής Αττικής που εκκενώθηκαν με οργανωμένο σχέδιο πάραυτα.
Θαυμάσαμε τα σώματα Ασφαλείας και το Λιμενικό που με ανιδιοτέλεια φρόντισαν τους ανθρώπους στο μέτρο των δυνατοτήτων τους.
Τους Πυροσβέστες-Υπηρέτες που μόνο όποιος τους έχει αφιερώσει προσωπικό χρόνο έχει κατανοήσει τι σημαίνει «ρίχνομαι στην μάχη με τις φλόγες». Είναι ασύγκριτες δυνάμεις.
Τους γιατρούς που υπερέβησαν εαυτούς προκειμένου να ανταποκριθούν στον όγκο των ανθρώπων που δέχτηκαν στα Νοσοκομεία.
Τους εθελοντές που πάντα με προθυμία μπαίνουν στην πρώτη γραμμή, όταν οι συνθήκες το απαιτούν και γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν.
Τους δημοσιογράφους-ρεπόρτερ και τους βιντεολήπτες που μύρισαν και απαθανάτισαν τα καμένα.
Όσους έσκυψαν με σεβασμό πάνω από το απολύτως κινηματογραφικό θρίλερ που το’παιξε η κανονική ζωή σε μια θερινή νυχτιά.
Τους Δημάρχους που μπήκαν στην πρώτη γραμμή για να αντιμετωπίσουν τη φωτιά. Εν προκειμένω στη Ρόδο [εδώ]. Δεν έχω δει πολλούς σαν τον Φώτη Χατζηδιάκο, τον Δήμαρχο Ρόδου. Αν κάτι μου διαφεύγει, παρακαλώ ενημερώστε με.
Σαν πόλη τουρκεμένη η Αθήνα, με μυρωδιά θανάτου σε όσα τοπία χτίστηκε η ζωή στο περίπου. Επιπόλαια, βιαστικά, ανόητα. Σαν να μην υπήρχε αύριο. Για να μην υπάρξει για πολλούς συνανθρώπους μας. Και για αρκετά ζώα συντροφιάς. Δεν αναφέρομαι στα σπίτια, δεν είναι αναντικατάστατα.
Μικροί άνθρωποι μικρά και τα πεπραγμένα τους.
Φτηνοί άνθρωποι, φτηνά και τα δεδομένα τους.
Σπουδαίοι άνθρωποι, σπουδαία και τα έργα τους.
Ευτυχώς που στην μαυρίλα που μας έντυσε ο Ιούλιος, μες στην καπνιά και την απώλεια είδαμε και όσους μας κάνουν να ψηλώνουμε μερικούς πόντους. Να τους καμαρώνουμε. Με υπερηφάνεια και θαυμασμό.
Καλή δύναμη.
Καλό Αύγουστο.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr