Τώρα πια το ξέρουμε όλοι. Ο κόσμος που ανέτρεψε την παλιά τάξη πραγμάτων από το 1989 και μετά, ο κόσμος που πέρασε στην εξουσία των κλεπτοκρατών, ο κόσμος που ληστεύεται και σκοτώνεται από κράτη-εγκληματίες πολέμου, ο κόσμος των πληρωμένων πολιτικών, ο κόσμος των συμφωνιών ΤΤΙP, ο τερατώδης σύγχρονος κόσμος της μηδενικής ανοχής στέκεται εχθρικά προς ό,τι συνιστά τον άνθρωπο ως αξιοπρέπεια, ως αξία, ως πολιτισμό.
Το ξέρουμε όλοι. Τα τελευταία οχυρά του Ανθρωπισμού έχουν πέσει και ναι, αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι Τhere Is No Alternative. Aλλά υπάρχει η εναλλακτική κατεύθυνση. Περνάει, κάθε μέρα, μέσα από τις χώρες του δυτικού κόσμου κατά κύματα, κατά χείμαρρους, κατά ποτάμια.
Ο κόσμος δεν είναι αυτός που ξέραμε. Ο κόσμος αλλάζει ξανά, όπως άλλαξε μετά τους δύο Παγκόσμιους. Οι νέοι προλετάριοι, οι νέοι υπόδουλοι, οι νέοι υποτελείς, οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, οι denizens, oι νομάδες, κινούνται, κινούνται, κινούνται ακατάπαυστα, παρά και ενάντια σε φράχτες, θάλασσες, σύνορα, φασισμούς, πολιτικές, πολέμους.
M’ αυτόν τον τρόπο, στην πράξη, εδώ και τώρα, χωρίς να το συνειδητοποιούν ακόμα, έστω και με την ακοίμητη κίνησή τους, ελέγχουν δραστικά τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες προορισμού τους.
Αυτό δεν το ξέρουμε όλοι, αλλά είναι αλήθεια. Οι πρόσφυγες μετανάστες δουλεύουν για το μέλλον όλων μας, για τα δικαιώματα όλων μας. Με την έννοια ότι σ’ αυτές τις χώρες προορισμού τους, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο (η περίπτωση της Ελλάδας), οι κάτοικοί τους κάθε μέρα κινδυνεύουν να χάσουν και το ύστατο δικαίωμα του δυτικού πολιτισμού: το δικαίωμα να έχουν δικαιώματα – γεγονός που τους φέρνει κάθε μέρα και περισσότερο πιο κοντά στην κοίτη του ποταμού με τους μετακινούμενους ανθρώπους χωρίς χαρτιά.
Το ποτάμι προχωράει, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, το ποτάμι μια μέρα θα σαρώσει τον βρώμικο, θλιβερό, κόσμο των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον. Ναι, Τhere Is No Alternative, το μεγάλο μεταναστευτικό ποτάμι θα ανακατευτεί και θα ανακατώσει, θα εμπλακεί και θα εμπλέξει, συνειδήσεις, καταστάσεις, πολιτικές, έθνη-κράτη, τα πάντα. There Is No Alternative, ο κόσμος να χαλάσει. Και ο κόσμος έχει πολύ χαλάσει.