Λίγη ώρα αφότου είχε δημοσιοποιηθεί το βίντεο με το οποίο ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για τις Προεδρικές εκλογές του 2016, η Χίλαρι ξεκινούσε με τον… Scooby για τον πρώτο σταθμό της προεκλογικής της εκστρατείας, την Αϊόβα. Οδικώς. Μ’ ένα βαν που, επειδή της θύμιζε κάτι από τις περιπέτειες των καρτούν της σειράς Scooby Doo του έδωσε το όνομα Scooby. Τέρμα οι εξτραβαγκάντσες του παρελθόντος, τα ιδιωτικά τζετ και τα ναυλωμένα ελικόπτερα.
Στη διαδρομή φωτογραφήθηκε με μια οικογένεια σ’ ένα βενζινάδικο που σταμάτησε. Έφαγε σ’ ένα μεξικάνικο φαστφουντάδικο περιμένοντας στην ουρά δίχως να την αναγνωρίσουν. Το επιτελείο της φρόντισε, στη συνέχεια, να διαρρεύσει φωτογραφία της από τις κάμερες ασφαλείας που φαίνεται να περιμένει με το δίσκο στον πάγκο. Όταν έφτασε στην Αϊόβα, στο μεν LeClaire περπάτησε χαλαρά, κάθισε και μίλησε με τον κόσμο, στο δε Monticello, όπου ήταν προγραμματισμένο το πρώτο της προεκλογικό event, συζήτησε, παρουσία δημοσιογράφων, στο Κολέγιο Kirkwood με σπουδαστές και καθηγητές τους. Τα πάντα προσεγμένα και λεπτομερώς μελετημένα. Ο χώρος ήταν ένα εργαστήριο μηχανολογίας αυτοκινήτων. Ένα κίτρινο κορδόνι κρατούσε σε ελάχιστη απόσταση τους δημοσιογράφους και τις κάμερες από το τραπέζι που καθόταν η Χίλαρι και οι συνομιλητές της. Όλα ήταν μικρά, λίγα και περιορισμένα∙ το περιβάλλον, η συγκέντρωση, οι συμμετέχοντες, οι δημοσιογράφοι στους οποίους είχαν δοθεί διαπιστεύσεις για να μπουν στο εργαστήριο -κυρίως τοπικά μέσα και ελάχιστα παναμερικανικά και διεθνή.
Σ΄αυτόν, λοιπόν, το μικρό χώρο, ενός μικρού κολεγίου, μιας μικρής αγροτικής κωμόπολης της Αϊόβα -απ’ όπου θα ξεκινήσουν οι προκριματικές αρχές του ’16 και στην οποία είχε υποστεί Βατερλό το 2008- η Χίλαρι Κλίντον ξανασυστήθηκε στους αμερικανούς και τη χώρα μέσω μιας μικρής, σεμνής και ταπεινής συγκέντρωσης.
Έδωσε έμφαση στα ζητήματα της εκπαίδευσης αλλά δεν περιορίστηκε σ’ αυτά. Συμπύκνωσε το πρόγραμμά της σε τέσσερις βασικούς άξονες: αναζωογόνηση της οικονομίας, στήριξη της οικογένειας, έξω το μαύρο χρήμα από την πολιτική, προστασία της χώρας από απειλές ορατές και μη.
Ειδικά οι αναφορές της σε μαύρα ταμεία, προκάλεσαν αίσθηση. Του τύπου κοίτα ποιος μιλά∙ η Χίλαρι που πάντα υποστηριζόταν από μεγιστάνες και τη Γουώλ Στρητ. Εκείνη, όμως δεν δείχνει να μασάει. Με τη φράση κάτι δεν πάει καλά όταν, σε σχέση με νοσοκόμες και φορτηγατζήδες, επιτρέπονται στους μάνατζερ των hedge fund χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, επιχειρεί ρήξη με το παρελθόν και προσπαθεί -με λαϊκίστικο αλλά δοκιμασμένο τρόπο- να προσεγγίσει τη μεσαία τάξη.
Πρακτικά, αυτό που η Χίλαρι λέει στο μέσο αμερικανό από τις 12 Απρίλη 2015 που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της και ένθεν είναι είμαι εδώ για σένα∙ ακούω, καταλαβαίνω, νοιάζομαι.
Το μήνυμά της, όπως ξεκάθαρα φάνηκε κι από το ταινιάκι της υποψηφιότητάς της όπου η ίδια δεν εμφανίζεται παρά για λίγο στο τέλος του βίντεο, είναι η Προεδρία δεν έχει να κάνει με μένα αλλά με σένα. Μιλά για κοινό όραμα, δεν ξεδιπλώνει το δικό της. Η κουβέντα είναι για τους άλλους, όχι για εκείνην. Τα καλά, ενδεχομένως, μιας γυναικείας υποψηφιότητας και εντέλει μιας γυναίκας Προέδρου, η οποία, βάσει και αναπαραστάσεων φύλου, ακούει, οργανώνει, μάχεται και προστατεύει δίχως να θέτει εαυτόν στο επίκεντρο; Πιθανότατα.
Η καμπάνια της είναι νέου τύπου. Είναι διαφορετική από εκείνη του 2008, άλλη, επίσης, από εκείνες του Μπιλ Κλίντον. Επικεντρώνει στις ανάγκες και τις προσδοκίες των ψηφοφόρων. Η ίδια η Χίλαρι μπορεί να την υποστηρίξει γιατί έχει την προϊστορία να το κάνει: η πρώτη της δουλειά στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ήταν σ’ ένα θεσμό που παρείχε νομική υποστήριξη σε οικονομικά αδυνάτους. Ως Πρώτη Κυρία προσπάθησε, αν και απέτυχε, ν’ ανοίξει το σύστημα ασφάλισης στους μη έχοντες. Υπήρξε, όμως, η κινητήριος δύναμη για ν΄αποκτήσουν περίθαλψη τα παιδιά των απόρων οικογενειών. Το οικογενειακό Ίδρυμα των Κλίντον, το Clinton Foundation, παρόλη την κριτική, έχει δημιουργήσει δομές σε φτωχές χώρες, με δωρεές που εξασφαλίζει.
Προσωπικά η ίδια έχει θεμελιώσει ιδρύματα στήριξης και επιμόρφωσης γυναικών ανά τον κόσμο. Προέρχεται από μεσοαστική οικογένεια. Το λέει διαρκώς και το γράφει. Όπως έμφαση δίνει και στα δύσκολα παιδικά χρόνια της μητέρας της την οποία οι γονείς της εγκατέλειψαν σε συγγενείς που επίσης δεν την ήθελαν.
Από την άλλη, βεβαίως, η Χίλαρι έχει πάψει προ πολλού να είναι μέση Αμερικανίδα. Ανήκει στους προνομιούχους. Πρέπει, λοιπόν, να πείσει τους ψηφοφόρους ότι η τωρινή της υποψηφιότητα είναι πράγματι νίκη για μας και όχι νίκη για μένα, όπως η προηγούμενη. Πρέπει να πείσει ότι νοιάζεται. Κι αυτό δεν είναι εύκολο. Οι αντίπαλοί της δεν θα την αφήσουν σε χλωρό κλαρί. Θα μιλούν για τα σκάνδαλα με τα οποία έχουν συνδέσει το όνομά τους οι Κλίντον.
Θα μιλούν για διαπλοκή. Θα υπενθυμίζουν τα πλούτη της, την έπαυλη της στην Chappaqua, τα θρυλούμενα επταψήφια ποσά για να γράψει τα βιβλία της, όπως και τις, επίσης, επταψήφιες αμοιβές για ομιλίες δικές της και του Μπιλ Κλίντον σε διακεκριμένα φόρα. Θα δείχνουν ξανά και ξανά το Elle αυτής της εβδομάδας με την κόρη της στο εξώφυλλο να ποζάρει μ’ ένα φόρεμα Gucci 1.500 δολαρίων κι ένα βραχιόλι Cartier 7.000 δολαρίων στον καρπό. Κι έπειτα θα δείχνουν τον Scooby και θα τη λένε υποκρίτρια, υπολογίστρια, αδίστακτη. Και άλλα τέτοια πολλά και ωραία…
Τα πράγματα θα ήταν πολύ δυσκολότερα για εκείνην αν είχε σοβαρή εσωκομματική υποψηφιότητα να αντιμετωπίσει. Όμως δεν έχει ούτε διαφαίνεται πως τέτοια υποψηφιότητα θα υπάρξει. Τούτου δοθέντος, αντίπαλος της Χίλαρι σ’ αυτήν τη κούρσα για την Προεδρία είναι η ίδια η Χίλαρι. Κι εδώ, ακριβώς, θα φανεί η ικανότητά της να επανεφεύρει τον εαυτό της και να πλασαριστεί ως βετεράνος της πολιτικής η οποία είναι μέσα στον κόσμο, γι αυτόν και εξ ονόματός του μιλά και πράττει, όχι για τους λίγους και κυρίως όχι για εκείνην.
