Δεν με ενδιαφέρουν οι ψευδοσυναισθηματικές χαζοφιλονικίες για μεμονωμένους γεωγραφικούς προσδιορισμούς. Με ενδιαφέρει η γενικότερη παράδοσή μας στο τίποτα. Αυτή η παράδοξη χειμερία νάρκη σ’ ένα στάδιο έμβιας υπολειτουργίας – παράλυσης που εντοπίζεται στην ανικανότητα της επικοινωνίας, της ροπής που ανακινεί το εγώ από το σύστημα του εαυτού μας προς τον άλλον. Αυτή η κατάσταση όπου τα συναισθήματά μας υποβιβάζονται στο επίπεδο των συναισθηματικών συμβάσεων καθιστώντας την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων αδύνατη. Μια ιδιόμορφη κατάσταση στην οποία ο άλλος παύει να υπάρχει ως άλλος και αποτελεί πλέον μονάχα το μέσο που χρησιμοποιούμε για να δικαιωθούμε. Μια εξουθενωτική ατομική φιλονικία, αναίμακτη μεν, εξοντωτική δε.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr