Πάνω από τις εξελίξεις.
Και μέσα σ’αυτές.
Δεν ξέρω πόσο εσύ χόρεψες, ξεφάντωσες, άκουσες στη διαπασών το Gasοline. Όσον αφορά εμένα που στη μνήμη μου οι στιγμές κλειδώνουν με τα τραγούδια, είναι η εποχή των 14.
Αλλά αδυνατώ να ξεπεράσω αυτό. Λόγω ερμηνείας; Μουσικής; Στίχων;
Καθόλου δεν μ’ενδιαφέρει να απαντήσω.
Στους πέντε μου καλύτερούς μου στον κόσμο, ο βρετανός ανένταχτος, απρόβλεπτος, τολμηρός Bowie είναι η «σημαία» μου που υποκλίνομαι με απόλυτο σεβασμό και δέος.
Και θα φροντίσω – έχω χρέος- να τον μάθουν οι επόμενοι, όπως έκανα πριν λίγα χρόνια στις ραδιοφωνικές εκπομπές μου έχοντας την ενότητα «David Bowie».
Ο κόσμος μας πάλι φτώχυνε.
Η έλλειψη.
Wild is the death…
* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του.
iPorta.gr