Μια γενιά σακατεμένη, μια γενιά υπνωτισμένη. Ένας κόσμος ολόκληρος, ένας Ελληνικός λαός και δη η νέα μας γενιά, ”επαναπαύεται” πάνω στα λογής λογής επιτεύγματα της τεχνολογίας…
Η τεχνολογία εξελίσσεται αλματωδώς και αυτός εξ άλλου είναι και ο σκοπός της. Αλλοίμονο, κι αν έμενε στάσιμη! Για τον τρόπο χρήσης της είναι η αντίθεσή μου,για τον τρόπο επιβολής της από τα κάθε λογής κέντρα με σκοπό τον αφελληνισμό ωρύομαι και επαναστατώ. Για την νέα γενιά που είναι σφουγγάρι και τ’ απορροφά όλα, καλά και κακά, είμαι ανήσυχος. Με τον τρόπο που μας τον καθιστούν ”απαραίτητο” φοβούμαι…
Είναι η γενιά των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, των κοινωνικών δικτύων, του facebook, και του internet, του freddo espresso και της ταχύτητας, των τηλεπαιχνιδιών,των σήριαλ και του χαβαλέ. Των Ελληνάδικων και των club,των πανελληνίων εξετάσεων για να γίνουν ”κάτι”, είναι η γενιά κατασκεύασμα των ακολουθούμενων πολιτικών που εφαρμόσθηκαν έως σήμερα, είναι η γενιά της επαγγελματικής αγωνίας και του μεροκάματου του λειψού.
Είναι τα παιδιά μας…! Είναι όλα αυτά τα ”δώρα” που κληρονομούν από εμάς, τις προηγούμενες γενιές, είναι τα ”δώρα” που δημιούργησε η δική μας άγνοια για τη ζωή και τον κόσμο και τους τα ”παρέχουμε” για να χτίσουν τις δικές τους ζωές σ’ αυτήν εδώ τη γη, να ζήσουν τη ζωή που τους αξίζει. Και τι ζωή φαντάζεσαι ότι τους αξίζει με τέτοια ”εφόδια”; Πόσο μακριά λες ότι μπορούν να πάνε;
Κοιτώ χαμένος γύρω και βλέπω διαρκώς το ενήλικο πλήθος να θορυβεί, να γκρινιάζει, να διαμαρτύρεται, να κάνει ”επαναστάσεις”…
Και…καθώς είναι απασχολημένο με τις διεκδικήσεις του για δικαιώματα και ”δημοκρατία” από τις εξουσίες,ξεχνά ως συνήθως ”απότιστα” τα βλαστάρια του,αυτά για τα οποία υποτίθεται ότι όλοι κόπτονται και αγωνίζονται.
Και κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται αληθινά για το ποιος και τι μορφώνει και εκπαιδεύει τα παιδιά μας,αφήνονται με το χώμα ξερό,ανάμεσα σε αγριόχορτα και τσουκνίδες,στο βοριά να τσακίζει τον τρυφερό τους βλαστό.
Βλέπω μια κοινωνία υποκριτική και εθελοτυφλούσα, διαμορφωμένη ανήθικα, μια κοινωνία να ευνουχίζει και να καταστρέφει τα ίδια της τα παιδιά,χωρίς να έχει την παραμικρή επίγνωση αυτής της πράξης. Η άγνοια που σάπισε την ίδια χαρίζεται σαν δώρο στα παιδιά της.
Τα παιδιά μας δεν τα εκπαιδεύουν πια στοργικοί και υπομονετικοί γονείς,οι γονείς κουρασμένοι και αποκαμωμένοι από τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης έχουν γείρει στους καναπέδες, μισοκοιμισμένοι μπροστά από οθόνες με εύπεπτα προγράμματα και έτοιμες απαντήσεις για όλα καμιά φορά κάνουν και ”επανάσταση” !
Τα παιδιά μας δεν τα εκπαιδεύουν τα σχολεία και οι δάσκαλοι έγιναν επαγγελματίες δημόσιοι υπάλληλοι και όχι λειτουργοί (δεν φταίνε βέβαια αυτοί),το κατεστημένο εκπαιδευτικό σύστημα τους ευνούχισε από το ρόλο τους και τους ανάγκασε απλά να διεκδικούν,να απεργούν,να αδιαφορούν για τα παιδιά μας.
Τα παιδιά μας δεν τα εκπαιδεύουν τα βιβλία, οι επιστήμες και η ποίηση, οι συγγραφείς και οι ποιητές σιώπησαν αποκαμωμένοι κι αυτοί μπροστά στα σφραγισμένα αυτιά, τους πολιτικάντηδες, τους καιροσκόπους και τους τοίχους! Οι επιστήμες ”κοστίζουν” ακριβά, οι πόρτες τους είναι βαριές και τα παιδιά,στην εποχή της ταχύτητας, βαριούνται να διαβάσουν, αφού και οι γονείς τους άλλωστε δεν συνήθιζαν να κρατάνε βιβλίο δίπλα από το φαγητό τους.
Τα παιδιά μας δεν τα εκπαιδεύουν τα θέατρα και οι τέχνες,οι τέχνες είναι ανατρεπτικές από τη φύση τους,χρειάζεται ”κάτι” να τα εμπνεύσει κι αυτό το ”κάτι” δεν είναι στο φως,τα θέατρα και οι τέχνες δεν έχουν βήμα και λόγο δυνατό σ’ αυτή την κοινωνία που βιώνουμε,δεν έχουν άμεση πρόσβαση,δεν ”πουλάνε”,δεν διαφημίζονται,ό,τι παράγει πολιτισμό είναι ”εχθρός” του κατεστημένου,οπότε ή θάβεται ή οδηγείται στον αφανισμό,οπότε αποκρύπτεται και από τα παιδιά μας.
Τα παιδιά μας μέσα στον υλιστικό πολιτισμό μας,δεν εκπαισεύονται να ”είναι” μα να ”’έχουν”.Δεν εκπαιδεύονται στο ”εμείς” αλλά στο ”εγώ” κι αυτό είναι ο σπόρος της δυστυχίας που τα περιμένει στο μακρύ ταξίδι τους !
Το κοινωνικό περιβάλλον που τα φέραμε αποκόπτεται από τις πραγματικές τους ρίζες και την ουσία τους,τα τα απομακρύνει από την ουσιαστική μόρφωση που είναι θεμέλια του πολιτισμού. Η γνώση που αναπροσαρμόζεται διαρκώς και οι βαθιές ενωτικές ανθρώπινες αξιές-που πήγαν περίπατο-είναι τα θεμέλια του πολιτισμού.
Αλήθεια,πού μυρίζεις το άρωμα από αυτά τα δυο άνθη στην κοινωνία μας για να το μυρίσουν και τα παιδιά μας;
Τα περισσότερα λαχταρούν να γίνουν τραγουδιστές, μοντέλα, ποδοσφαιριστές, ονόματα στην τηλεόραση. Ξέρεις πολλά που καίγονται για την αστρονομία, τα μαθηματικά, τις τέχνες, την ποίηση, τη δημιουργία; Αυτά λες να φταίνε γι αυτό;
Τα παιδιά μας τα εκπαιδεύει η τηλεόραση και το ίντερνετ. Τα παιδιά μας τα εκπαιδεύουν τα άθλια ριάλιτυ, τα τηλεσώου και τα σήριαλ που προβάλουν τον τύπο του ηλίθιου, η βλακεία και η ανοησία που προκαλεί γέλιο.
Τα παιδιά μας δεν ερωτεύονται αληθινά,δεν παίζουν,δεν χαμογελούν με την καρδιά τους, δεν χαίρονται τη ζωή και τη ζωντάνια, αναζητούν και αυτά εξαρτήσεις,διαφυγές και μικρές απολαύσεις-εκτονώσεις.
Δεν επικοινωνούν παρά στέλνουν μηνύματα από τα κινητά, κάνουν δουλειές του ποδαριού και τα κλωτσοπατούν για λίγα ψίχουλα…
Ένας δρόμος υπάρχει: ή θα χαθούν για πάντα ή θα τα χτίσουν όλα από την αρχή,χωρίς να κρατήσουν τίποτα απολύτως από όσα άχρηστα βρήκαν. Όλα και καινούρια.Μεσοβέζικες λύσεις μας τελείωσαν.
* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του.
iPorta.gr