Όταν στα 1846 ο Edward Lear κυκλοφόρησε το βιβλίο του με “λίμερικ”, ποιήματα εικονογραφημένα απο τον ίδιο, το τιτλοφόρησε “Complete Nonsense”, Απόλυτη Ανοησία δηλαδή.
Εγώ βέβαια ως οπαδός της ανοησίας και ιδιαίτερα της απόλυτης διασκέδασα μελετώντας και μελέτησα διασκεδάζοντας τα limericks και κάποια στιγμή ασχολήθηκα και μ’ αυτά. Ομολογώ πως μια έξτρα ώθηση μου έδωσε και το γεγονός οτι ο ίδιος ο μεγάλος Γ. Σεφέρης ασχολήθηκε με το είδος, εικονογραφόντας μάλιστα ο ίδιος. Σκέφτηκα πως εφ’ όσον ο ποιητής μπήκε στα χωράφια του γελοιογράφου έχω κι εγώ το δικαίωμα να μπω στα χωράφια του ποιητή.
Αυτά σαν εισαγωγή. Επειδή τώρα η ζέστη και η βαβούρα του Αυγούστου μου την έχει δώσει και το μυαλό μου έχει γουριάνει, όπως λέμε στην Ρόδο, είπα να το ρίξω κι εγώ στην απόλυτη ανοησία κι όσο πάει. Με την άδειά σας, δηλαδή.
Αυτά.
η ιστοσελίδα του