Η Τίτσα Πιπίνου είναι συγγραφέας
Μια ιστορία αγάπης ξετυλίγεται μεταξύ Ρόδου, Αθήνας, Βιέννης και Πράγας, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεχάσουν.
Το βιβλίο
Ο πρώτος νεανικός έρωτας λένε ότι δεν ξεχνιέται ποτέ. Μένει κρυμμένος σε μια γωνιά της ψυχής και επιστρέφει στον νου με την πρώτη ευκαιρία.
Η Σοφία, λόγω ενός τυχαίου γεγονότος, θυμάται αυτόν τον πρώτο της έρωτα, έναν άντρα ιδιαίτερο και γοητευτικό, που τότε δεν κατάφερε να την κρατήσει, αλλά τη σημάδεψε για πάντα. Η ένταση και η νοσταλγία που της έφερνε η σκέψη του, κάνουν την ώριμη πλέον Σοφία να τον αναπολεί και να αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει για αυτόν μέσα από τα γραπτά της. Και κάπως έτσι, δύο ξεχωριστοί δρόμοι διασταυρώνονται πάλι μετά από χρόνια…
Οπισθόφυλλο
Όταν, στα πλαίσια της δουλειάς της, μια γυναίκα δημοσιογράφος και συγγραφέας θα βρεθεί στη Βιέννη, ένα τυχαίο γεγονός θα την κάνει να θυμηθεί το παρελθόν και έναν άνδρα που νόμιζε ότι είχε ξεχάσει. Έτσι αποφασίζει να αφηγηθεί την ιστορία τους.
Τον είχε συναντήσει, πολλά χρόνια πριν, στο μικρό ξενοδοχείο της οικογένειάς της, όταν αυτός εμφανίστηκε μια μέρα ως πελάτης. Ήταν ένας ανέμελος άνδρας που αναζητούσε δουλειά και απολαύσεις από τόπο σε τόπο, ενώ εκείνη ένα άγουρο κορίτσι που ονειρευόταν να ξεφύγει από τα στενά όρια του νησιού της.
Χάνονται γιατί κανείς δεν προσπαθεί να κρατήσει κοντά του τον άλλον.
Όταν θα συναντηθούν μετά από πολλά χρόνια, εκείνη θα έχει οικογένεια και θα έχει κατακτήσει το όνειρό της, ενώ εκείνος, ηλικιωμένος πια, ζει σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας, μόνος μετά από μία πολυτάραχη ζωή.
Μια ιστορία που ξετυλίγεται μεταξύ Ρόδου, Αθήνας, Βιέννης και Πράγας, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεχάσουν.
Η συγγραφέας
Η Τίτσα Πιπίνου γεννήθηκε στη Ρόδο όπου ζει μέχρι σήμερα. Για ένα διάστημα έμεινε στην Αγγλία και παρακολούθησε μαθήματα της γλώσσας.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1994 με το βιβλίο Γυναίκα της σκιάς.
Συνολικά έχει γράψει οκτώ μυθιστορήματα και ένα δοκίμιο για τις Γυναίκες της Δωδεκανήσου (2012).
Βιβλία της: Τέσσερις μέρες του Μάρτη (1997), Για να θυμάσαι τη Λοΐδα (1997),
Ονειροπαγίδα (1999), Παλιοί γάτοι, τρυφερά ποντίκια (2002), Το Σ’ αγαπώ σε ξένη γλώσσα (2004) και Ζωή χωρίς φιλοδώρημα (2007).
Διηγήματα και κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες, λογοτεχνικά ημερολόγια και στον Τύπο.