Από πότε οι συνδικαλιστές έχουν ως αντικείμενο δράσης το τι θα κάνει η εταιρεία που δουλεύουν, ως προς το ιδιοκτησιακό της καθεστώς; Ο εργαζόμενος προσελήφθη στη ΔΕΗ για κάποια συγκεκριμένη δουλειά. Αν ο εργοδότης δεν είναι σωστός στις υποχρεώσεις του προς εκείνον, στο πλαίσιο, πάντα, της μεταξύ τους συμφωνίας, ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει κάθε νόμιμο τρόπο για να προστατέψει κάθε νόμιμο συμφέρον του. Όμως από πότε αυτό το πλαίσιο περιλαμβάνει τα ποσοστά ιδιοκτησίας μιας εταιρείας; Δηλαδή αν εγώ θελήσω να μεταβιβάσω την εταιρεία μου, να πουλήσω ένα τμήμα της ή να πάρω συνεταίρο ή συνεταίρους, θα απεργήσουν οι εργαζόμενοι λέγοντας “δεν σε αφήνουμε”;
Το να απειλούν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ με απεργία, επειδή ο εργοδότης θέλει να πουλήσει ένα ποσοστό της ιδιοκτησίας του σε κάποιον άλλον, είναι ανήκουστο και, φυσικά, καραμπινάτη παρανομία.
Ακόμα κι αν η πώληση αυτή αποβεί σε βάρος του ιδιοκτήτη, αυτός θα πληρώσει τη ζημιά. Δικό του είναι το μαγαζί. Στην περίπτωση της εισηγμένης στο χρηματιστήριο ΔΕΗ, ακόμα και με αυτό το μπάσταρδο ημικρατικό καθεστώς, ιδιοκτήτες είναι οι μέτοχοι και το κράτος που ασκεί το management, μέσω της κυβέρνησης που καλώς ή κακώς εξέλεξε ο πολίτης. Δεν εξέλεξε τον συνδικαλιστή. Δεν είναι οι επίγονοι του υπόδικου για κακουργήματα Φωτόπουλου αυτοί που κυβερνούν τη χώρα.
Ο κρατικός συνδικαλισμός με πρόσχημα το “καλό του λαού”, με αβανταδόρους τους λαϊκιστές – κρατιστές της αριστεράς και της δεξιάς, και απειλώντας να “κατεβάσει τους διακόπτες”, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, οδήγησε όλο το Δημόσιο και ιδιαίτερα τις ΔΕΚΟ σε κακής ποιότητας υπηρεσίες που τις πληρώνει ο “λαός” πανάκριβα, όπως πληρώνει πανάκριβα και τα εξοργιστικά προνόμια της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι συντάξεις των 50άρηδων της ΔΕΗ επιδοτούνται από τον προϋπολογισμό, δηλαδή από τον φόρο του άνεργου, με 16.000 ευρώ τον χρόνο ανά συνταξιούχο (!) όταν η επιδότηση για τον συνταξιούχο του ΙΚΑ είναι μόνο 2.200 ευρώ τον χρόνο. Παρά τις περικοπές σε όλους τους κωδικούς του προϋπολογισμού, το ποσό της επιδότησης στο Ταμείο των εργαζομένων της ΔΕΗ είναι αμείωτο σ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης μέχρι και το 2016: 597 εκατομμύρια τον χρόνο!
Άρα, τι συζητάμε με τους παράνομους; Και μόνο η απειλή της απεργίας κοστίζει στην οικονομία, πάνω που φαίνεται ότι ο Τουρισμός θα ξελασπώσει σε κάποιον βαθμό τουλάχιστον την, κολλημένη στη λάσπη της υπερφορολόγησης και υπερρύθμισης, οικονομία μας.
Είναι μια καλή ευκαιρία για την κυβέρνηση να αρχίσει να ξηλώνει το καρκίνωμα του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού των ΔΕΚΟ, (που όλα τα κόμματα καλλιέργησαν, όλα αυτά τα χρόνια) όχι επιστρατεύοντας αλλά απολύοντας όσους απεργήσουν και καθιστώντας το συνδικαλιστικό τους όργανο και τον καθένα τους ατομικά υπεύθυνο να αποζημιώσει οποιονδήποτε πολίτη προσφύγει στη Δικαιοσύνη για ζημιά που πιθανόν να υποστεί από την επαπειλούμενη διακοπή του ρεύματος. Να το τολμήσει. Θα έχει την αμέριστη υποστήριξή μας.
Ο Θάνος Τζήμερος είναι ιδρυτής και πρόεδρος της πολιτικής κίνησης “Δημιουργία, ξανά!” και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής.