iporta.gr

Τζέην Θεοτόκη: η σκανταλιάρα Κοντέσσα, της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου

 

Πρώτη ανάρτηση του Αυγούστου και γνωρίζοντας ότι πολλοί βρίσκεστε κάπου δροσερά, είπα να μη σας προβληματίσω. Θα σας παρουσιάσω μια σκανταλιάρα κυρία του 19ου αιώνα, λοιπόν, και θα σας αποδείξω ότι ερωτικά σκάνδαλα πάντα γίνονταν…

 

Η Αγγλίδα αριστοκράτισσα Ελισάβετ Τζέην Ντίγκμπυ γεννήθηκε το 1807 στο Ντόρσετ της Αγγλίας και πέθανε το 1881. Πατέρας της ήταν ο ναύαρχος Σερ Χένρυ Ντίγκμπυ. Κατάφερε να γίνει πασίγνωστη σε όλη την Ευρώπη- στην Αμερική δεν έφτασε η χάρη της- για την ομορφιά της και την πολυτάραχη, γεμάτη από ερωτικά σκάνδαλα ζωή της.

 

Πρώτος σύζυγος στα δεκαεπτά της χρόνια ήταν ο λόρδος Έντουαρντ Λω Ελλένμπορω, αντιβασιλέας της Ινδίας, τον οποίο εγκατέλειψε πολύ γρήγορα(μετά από έξι μήνες). Απέκτησε έναν γιο, που αποδείχτηκε ότι πατέρας του ήταν ένας εξάδελφός της. Το αγόρι πέθανε σε μικρή ηλικία. Ενώ ήταν ακόμη παντρεμένη με τον Ελλένμπορω, δημιούργησε δεσμό με τον Αυστριακό πρίγκιπα Φέλιξ Φον Σβάρτσενμπεργκ. Ο Φέλιξ ήταν γραμματέας της Αυστριακής Πρεσβείας στο Λονδίνο. Ο Ελλένμπορω έκανε αίτηση διαζυγίου και παράλληλα απαίτησε την ανάκληση του Φέλιξ. Το ζευγάρι πήγε στην Αυστρία και απέκτησαν δύο παιδιά. Ο Φελιξ αρνιόταν να την παντρευτεί και η Τζέην τον παράτησε το 1831 και πήγε στο Βερολίνο για ανανέωση. Ανάμεσα στους καινούργιους εραστές της(ένας Γερμανός πρίγκιπας και ένας δούκας) ήταν και ο πατέρας του βασιλιά Όθωνα, ο Λουδοβίκος Α΄, εμπνευστής της μετέπειτα αγάπης της Τζέην για τη χώρα μας. Ξετρελαμένος μαζί της, ανέθεσε στον ζωγράφο Στίλλερ να φτιάξει το πορτρέτο της και δεν δίστασε να το τοποθετήσει στην αίθουσα της «Πινακοθήκης των Καλλονών» των ανακτόρων του.

 

Επόμενος σύζυγος της Τζέην ήταν ο Βαυαρός βαρώνος Βέννιγκεν, με τον οποίο απέκτησε άλλα δύο παιδιά, για να ακολουθήσει μετά από μονομαχία ο Κερκυραίος κόντες Σπυρίδων Θεοτόκης. Γνωρίστηκαν στο Παρίσι και μετά τη μονομαχία η Τζέην βαπτίστηκε ορθόδοξη. Το ζεύγος εγκαταστάθηκε στην όμορφη Κέρκυρα, όπου γεννήθηκε και ο μοναδικός τους γιος, Λεωνίδας. Ατυχώς, ο Λεωνίδας πέθανε μικρός-έξι ετών από ατύχημα- και η μητέρα του εγκατέλειψε για πάντα την Κέρκυρα και μετακόμισε στην Αθήνα το 1841.

 

Ο Θεοτόκης έγινε υπασπιστής του Όθωνα και η Τζέην καταγοήτευσε και σόκαρε και τους Αθηναίους. Ο θαυμασμός του βασιλιά και ο δεσμός τους προκάλεσε τη ζήλεια της Αμαλίας ( αυτό το σημείο, φίλες και φίλοι, ομολογώ ότι δεν το πολυκαταλαβαίνω…)

 

Η Τζέην έκανε δεσμό με τον Γάλλο πρεσβευτή Πισκατόρυ, ένα γεγονός που σκανδάλισε την υψηλή κοινωνία. Ο Πισκατόρυ ζήτησε από την Αμαλία να δεχτεί στα ανάκτορα την Τζέην, αλλά εκείνη, φυσικά, αρνήθηκε την παρουσία μιας «ελευθεριάζουζας» στο αμόλυντο σπίτι της.

 

Η φλογερή Τζέην ερωτεύτηκε τον νεαρό Φίλιππο Πιττακό. Μη βρίσκοντας άλλο τρόπο να τον κάνει δικό της, σκηνοθέτησε την απαγωγή του, συνεργαζόμενη με τον λήσταρχο Μπίμπιση. Οι Αθηναίοι τα είχαν χαμένα.

 

Η ερωτική σκυτάλ δόθηκε στον ηλικιωμένο στρατηγό και υπασπιστή του Όθωνα, Χριστόδουλο Χατζηπέτρου, που η Τζέην δεν δίστασε να ακολουθήσει στην επαρχιακή Λαμία. Ωστόσο, όπως ήταν επόμενο, τον άφησε κι αυτόν. Αυτή τη φορά εγκατέλειψε και την Ελλάδα και βρέθηκε στη Δαμασκό. Εκεί συνδέθηκε και παντρεύτηκε με τον σεϊχη Αμπντούλ Μέντζουέλ ελ Μεζράμπ- δεκαεπτά χρόνια νεότερό της- και έμεινε κοντά του μέχρι τον θάνατό της.

 

Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος μας δίνει και μια περιγραφή της:

 

«Πρόσωπον κατάλευκον, κόμη καστανή και πλουσία. Τα μάτια της είχον χρώμα πράσινον- ωμοίαζον με μάτια γαλής. Βλέποντάς την κάποιος αισθάνεται την ανάγκη να λάβει εγκαίρως το χέρι της και να παρατηρήσει τα νύχια της. Αλλά το χέρι διέψευδε τα μάτια: ήτο χέρι κούκλας με νύχια ρόδινα. Το βλέμμα της ήτο τρομερόν- δεν απετύγχανε ποτέ. Τι θα έγραφεν ο Οράτιος δι’ αυτήν δεν είναι εύκολον να μαντευθεί. Ο Βιργίλιος, όμως, ιδού τι θα έγραφε: «φοβού τους όνυχας και ρόδα φέροντας!»

Η φύσις δεν εξήντλησε την καλαισθησίαν της εις το κεφάλι της Τζέννυ. Εξακολούθησε και εις το σώμα. Και ετοποθέτησε το κεφάλι της Αφροδίτης επί των ώμων Καρυάτιδος. Ουδέποτε τέτοιον περικαλλές φορτίον ετοποθετήθη επί σώματος γυναικός με τόσην αρμονίαν, τελειότητα και… ελαφρότητα».

 

 

Δημήτρα Παπαναστασοπούλου