* Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης
και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τρόλ – λέει στην Κουμουνδούρου;
Δεν θα ήθελα να το πιστέψω αλλά φοβάμαι πως είναι η θλιβερή αλήθεια. Η Κουμουνδούρου που στα γραφεία της έχω χρόνια δουλέψει και προσφέρει, έχει καταντήσει γιάφκα που τρολάρει τα δυσάρεστα ή τα επικριτικά κείμενα μου. Τέτοια θηριώδη ανθρωπάκια, τόσο ασήμαντα μεγαθήρια διαστροφής, θλιβεροί υπάλληλοι του θηρίου που λέγεται Αλέξης. Του ανθρώπου που κατάφερε, μόλις σε δύο χρόνια, να γίνει η συμφορά της γενιάς του και η ντροπή της δικής μου γενιάς.
Είναι απίστευτες οι ύβρεις που εκστόμισαν στο φ.μπ – αλλά και αλλαχού – πολλοί “ενοχλημένοι αυθορμήτως” και για την Επιστολή προς Περιστέρα αλλά και για το βιβλίο το σχετικό με τον Μοιραίο Αλέξη. Ρε παιδιά, έλεος. Ας ειπωθεί και κάποια αλήθεια εκτός από τις επ ‘ αμοιβή αθλιότητες σας.
Επιπλέον, η καθεστωτική κουλτούρα, ακόμα και οι φίλοι μου από τον πολιτισμό, πήραν εύγλωττες αποστάσεις. Βλέπετε, δεν παίζουμε με την δουλειά μας!
Έτσι, στο Εθνικό παρά τις δεσμεύσεις και τις υποσχέσεις εξ υψηλών χειλέων και μετά από κωλυσιεργίες, υπαναχωρήσεις κλπ, ματαιώνεται τελικά το ανέβασμα του τρίπρακτου δράματος μου “Τετραήμερος”.
Ε, δεν είμαι κι ο Βέλτσος! Ούτε καν ο Κουφοντίνας για να αξιωθώ της τιμής μιας κρατικής σκηνής. Τι σύμπτωση πάντως! Το πάγωμα του ανεβάσματος επισημοποιήθηκε μετά την κυκλοφορία και την εντυπωσιακή επιτυχία του βιβλίου μου για τον πρωθυπουργό.
Δεύτερο σύμπτωμα : Εδώ και τρεις μήνες έχω δώσει συνέντευξη στην ΕΡΤ με θέμα το σώμα στην τέχνη και τον αθλητισμό. Ούτε αυτή η εκπομπή έχει παιχτεί. Τυχαίο ή μία ακόμη μουλωχτή λογοκρισία; Αφήνω την απόλυτη σιωπή εκ μέρους κριτικών, διανοουμένων κλπ. για τα τελευταία μου βιβλία όπως και την απόλυτη αποσιώπηση από τον έντυπο λόγο, τις εφημερίδες κλπ. Ευτυχώς που υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που παραμένουν ακόμα ακηδεμόνευτα. Πάντως είναι προφανές πως κάποιοι με προτιμούν κωφάλαλο ή ανύπαρκτο και εγώ τί θράσος, επιμένω να υπάρχω.
Στην φωτογραφία ο Τάκης Τλούπας φωτογραφίζει τον Γιάννη Μπαλάφα στην τελική στιγμή της δημιουργίας. Στην κρίσιμη απόφαση. Κέντρο της σύνθεσης η σταγόνα που λάμπει στη μύτη του φωτογράφου. Βροχή ή ιδρώτας; Και τα δύο!
(Μουσείο Γκίκα )
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author