Ακούω και διαβάζω κάτι υπερβολές, μα κάτι υπερβολές!
Βλέπω και μηνύματα όπου λέει και γράφει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του.
Ό,τι θέλει η καθεμιά κι ο καθένας λένε.
Ο άλλος θέλει να τους μαντρώσει σε ένα δωμάτιο και να περνάει ο κόσμος να τους βλέπει, η άλλη θέλει να τους κρεμάσουμε όλους στα δέντρα, κάποιος
άλλος μιλάει για επιλεκτικό εγκλεισμό σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, μια άλλη λέει ότι θα πρέπει να απαλλαγούμε μια για πάντα από τους πιο
κακομούτσουνους ή τους πιο ροδομάγουλους ή τους πιο πεταχτούληδες.
Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ρε παιδιά.
Τόση μισαλλοδοξία πια; Τόση εχθρότητα στο διαφορετικό; Καμιά ανεκτικότητα; Καμιά καταλλαγή; Μέρες αγάπης που είναι;
Άλλωστε, τόσα χρόνια, όλοι αυτοί και αυτές είναι μέρος του τοπίου μας. Δεν γίνεται να τους διώξουμε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη. Ούτε μπορούμε να τους
κρεμάσουμε ή να τους εξορίσουμε όπως προτείνουν μερικοί.
Απλώς, όταν τελειώσουν οι γιορτές και έρθει η ώρα για τις σοβαρές δουλειές που θα έχουμε να κάνουμε για να βάλουμε σε μια τάξη τα πράγματα, θα τους
βάλουμε όλους και όλες στις κούτες τους, θα πάμε να κλείσουμε τις κούτες στο πατάρι και του χρόνου βλέπουμε τι θα τους κάνουμε…
…
Και για όσους δεν κατάλαβαν, μιλάω για τη συλλογή μου από Αγιοβασίληδες που μερικοί έχουν και τη γυναίκα τους μαζί τους.
Πού πήγε το μυαλό σας;
Σιγά μην κάτσω να μιλάω για πολιτική τέτοιες μέρες!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr