Έλα να παίξουμε.
Θα προσπαθώ. Θα παίζω τίμια.
Όμως θα χάνω πάντα.
Και πάντα θα κερδίζω τη χαρά σου.
***
Δεν με πειράζει τόσο
που βραδιάζει ανάμεσά μας,
όσο εκέινο το καράβι
που πάει κι έρχεται
μες το μυαλό μου χωρίς εμάς.
Βασίλης Παπαμιχαλόπουλος
“Του έρωτα”
εκδόσεις Άπαρσις
[Τι είναι ο έρωτας; Χαμογελώ, σκέφτομαι εσένα. Το πόσο βαθιά σε αγαπώ χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Έτσι γράφει το οπισθόφυλλο. Θα με πεις γραφική, αλλά στα ζόρια, στις δύσκολες εποχές, οι άνθρωποι πήγαν παρακάτω, γιατί έγραφαν, διάβαζαν, προβληματίζονταν αποτελεσματικά. Τα λόγια μένουν λόγια, οι πράξεις μένουν. Ψάξε στο κοντινό σου βιβλιοπωλείο τις εκδόσεις «άπαρσις». Κάνε και μια παραγγελία, αν χρειαστεί. Μικρός εκδοτικός οίκος, δεν τον γνώριζα, αλλά με κάλυψε. Ποιητική συλλογή. Κάθε σελίδα και εικονογράφηση δια χειρός Μαργαρίτας Ράντεβα. Κάθε απέναντι σελίδα δυο σκέψεις του Παπαμιχαλόπουλου για τον έρωτα. Οι εικόνες σε κρατούν. Σκαλώνεις. Οι σκέψεις σε ξαφνιάζουν ευχάριστα. Αξίζει να το ψάξεις. Είναι ανάσα. Και άνασσα.
Θα με πεις γραφική. Δεν με νοιάζει. Θέλω να ζω για μένα, όχι για τους άλλους, ούτε να κολλάω, σαν μακό καλοκαιρινό, στις ζωές των άλλων. Σου θυμίζω την προοπτική. Την δυνατότητα και την προοπτική. Δεν έχει σημασία, αν είμαι εδώ ή εκεί ή πιο κοντά και μακριά σου. Σημασία έχει πως σε σκέφτηκα και πετάχτηκα από τον ύπνο μου για να στο πω. Και μακάρι να σου φανώ χρήσιμη. Διότι, όπως λέει κι ο ποιητής… «κράτα το χέρι μου σφιχτά. Μόνο έτσι αντέχουν οι ψυχές στο «επί σκοπόν» της μέρας».
Για το μαζί που λησμονάμε.
Υγ: ενθουσιάστηκα με τα ονοματεπώνυμα στο εξώφυλλο στην μικρή γραφή. Πολύ.]
Τζίνα Δαβιλά, 2 Μαρτίου 2013, στο protagon.gr
