Θέλεις η ανάγκη να ξεχάσουμε την δύσκολη καθημερινότητα, θέλεις γιατί Γιορτές= μεγάλος εμπορικός τζίρος, έχουμε ξεκινήσει τον γιορτασμό των Χριστουγέννων εδώ κι έναν σχεδόν μήνα -στην Αμερική βέβαια ο “Σάντα” έχει βγει από τον Σεπτέμβρη, και είμαι βέβαιος πως τώρα κυκλοφορεί και στην Κωνσταντινούπολη, την Σαγκάη και το Τόκιο. Εγώ προσπάθησα να αντισταθώ μέχρι τώρα στον πειρασμό να γράψω κάτι για τα Χριστούγεννα. Άσε, λέω, να’ρθουν πιο κοντά, να μπούμε πιο καλά στο πνεύμα, να έχουν και περισσότερη αξία οι ευχές. Έκλεισα τ’ αυτιά μου στον χείμαρρο των ξενόφερτων -κύρια Αμερικάνικων- τραγουδιών και στον άγιο Βασίλη που βολτάρει πρίν την ώρα του ντυμένος σαν ξωτικό της Σκανδιναυικής μυθολογίας και που κατοικεί, λέει, στον μακρινό βορρά, στο Rovaniemi της Φινλανδίας ή και παραπέρα, στον Β. Πόλο. Όμως, αν και η φαντασία μου πολύ συχνά πετάει από δω κι από κει, δυσκολεύομαι να φανταστώ τον Άγιο Βασίλειο, επίσκοπο Καισαρείας μα ούτε και τον γείτονα και σύγχρονό του Άγιο Νικόλαο επίσκοπο Μύρων, με έλκηθρο και ταράνδους να καλπάζουν στους κάμπους και τα όρη της Καππαδοκίας και της Λυκίας- γιατί ο περίφημος Santa ( Ni)Claus δεν είναι άλλος από τον Άγιο Νικόλαο, που για κάποιον λόγο είναι και προστάτης της Ολλανδίας.
“Une soupe Globalisée” δηλαδή, ένας αχταρμάς. Μα δεν άντεξα πια και να’μαι να έχω μπει κι εγώ σιγά σιγά στο πνεύμα της εποχής, αφού έτσι κι αλλοιώς δεν έχω όρεξη να μείνω έξω από το γλέντι.
Επειδή τώρα, όπως ίσως θα ξέρετε, σε μια προηγούμενη ζωή μου έζησα κάπου εκεί ανάμεσα στον Βασιλιά Αρθούρο και τον, Jean Le Maingre, sire de Boucicault (πειρατής έγινα αργότερα) και προσπαθώντας όπως είπα να μπω στο πνεύμα έπεσα πάνω σε μια περιγραφή των Χριστουγέννων και Νέου έτους, στο Κάμελοτ, στην αυλή του Βασιλιά Αρθούρου -ξέρετε, εκείνου με το στρογγυλό τραπέζι. Μεταφράζω λίγο προς τέρψιν υμών από το έμμετρο ρομάντσο του 14ου αιώνα, “Sir Gawain and the Green Knight”:
“…Εκείνη την ημέρα διπλές ποσότητες σερβιρίστηκαν στο ψηλό τραπέζι για τους ευγενείς προσκαλεσμένους κι όταν η λειτουργία στο παρεκκλήσι είχε τελειώσει έφτασε ο Βασιλιάς με όλους τους Ιππότες του. Και χαιρετίστηκαν όλοι μεταξύ τους και ευχήθηκαν και αντάλλαξαν πλούσια δώρα κι αυτοί που τα δέχτηκαν, πιστέψτε με, δεν είχαν κανένα λόγο να δυσαρεστηθούν. Και οι Κυράδες γελούσαν και αστειεύονταν μέχρι που ήρθε η ώρα να καθίσουν στο τραπέζι. Τότε πλύθηκαν και κάθισαν σύμφωνα με τον βαθμό και την τάξη του ο καθένας… Ύστερα ξεκίνησε το πρώτο σερβίρισμα με τους ήχους της σάλπιγγας και με σημαίες ν’ ανεμίζουν, με τύμπανα και πίπιζες, τραγούδια και λαούτα έτσι που οι καρδιές ευφράνθηκαν στο άκουσμα της μελωδίας…”
Ωραία πράγματα, ε! Να ‘μαστε έτσι στολισμένοι με πλουμιά και λοφία, ιππότες και κρινόλευκες κυράδες, και να το διασκεδάζουμε φύρδην μίγδην και να τρώμε και να πίνουμε με πίπιζες και λαούτα! Κι επειδή τώρα έχω πάρει φόρα κι επειδή γιορτή χωρίς φαγητό δεν γίνεται (προ παντός μετά την “Μικρή Σαρακοστή”, για τους νηστεύοντες) αύριο πια θα σας δώσω και μερικές μεσαιωνικές Χριστουγεννιατικες συνταγές, κατευθείαν από τις κουζίνες του Θα.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στην πρώτη ψηφοφορία για πρόεδρο της Δημοκρατίας που, μάλλον απο επαγγελματική διαστροφή, την παρακολούθησα “ζωντανή”. Ήδη τα κανάλια βουίζουν με αναλύσεις και εκτιμήσεις του αποτελέσματος κι εγώ την στιγμή αυτή δεν έχω τίποτα άλλο να πω εκτός από την γενική διαπίστωση πως το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο του προσδοκόμενου από την κυβέρνηση. Ο αγώνας συνεχίζεται (για την συν-κυβέρνηση), τα παζάρια και οι εκβιασμοί εντείνονται. Μα δεν μπορώ να μη σταθώ στον φαιδρό κύριο βουλευτή Παναγιώτη Μελά ο οποίος με μεγάλη σοβαρότητα δήλωσε πως για λόγους που δεν μπορεί να μας πει ψήφισε “παρών” εκπληρώνοντας έτσι το 20% των εξαγγελιών του και πως στις επόμενες ψηφοφορίες θα ψηφίσει Δήμα, εκπληρώνοντας το άλλο 80%. Εεεε;;;!!!!
Σκεφτείτε αν η τύχη της Ελλάδας κρεμόταν από τον κύριο αυτόν!
η ιστοσελίδα του