iporta.gr

Το παιδί λείπει από το σπίτι …για σπουδές, της Μαρίας Γεωργαλά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* H Μαρία Γεωργαλά είναι 
Σύμβουλος Καριέρας – Κοινωνιολόγος
Msc Επικοινωνίας και Πληροφορίας
Global Career Development Facilitator (GCDF)

 

 

 

 

 


Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Δεν έχει καμιά σημασία η απόσταση.

Σημασία έχει, ότι κλείνεις την πόρτα πολύ σιγά το πρωί, για να μην ενοχλήσεις το παιδί που κοιμάται και αφού την κλείσεις, συνειδητοποιείς ότι το δωμάτιο του είναι άδειο.

Και μένεις μόνη ή μόνος. Με τον εαυτό σου ή με τον /την σύντροφό σου /σύζυγο σου .

 

Ξαφνικά έχεις /έχετε χρόνο αλλά δεν ξέρεις /ξέρετε πώς να τον γεμίσετε. Οι δουλειές εξακολουθούν να υφίστανται, πάντα οι ίδιες. Όμως τα φαγητά μοιάζουν λιγότερα. Τα ρούχα για πλύσιμο λιγότερα, η ακαταστασία λιγότερη, οι φασαρίες λιγότερες, τα χρήματα προφανώς, πολύ λιγότερα.

Η ανησυχία όμως μεγαλύτερη και ο χρόνος άπλετος για να τον γεμίσει αυτή η ανησυχία με την ησυχία της.

Το παιδί ανεξαρτήτως φύλου, ανεξαρτήτως ηλικίας, ανεξαρτήτως πόλης κοντινής ή μακρινής λείπει για σπουδές και η οικογένεια μονογονεική ή του ζεύγους έρχεται αντιμέτωπη με όλα τα καλυμμένα και ξεχασμένα θέματα της ,κοινωνικά , υπαρξιακά , ερωτικά, υγείας, αξιακά .
Θέματα που πάντα η παρουσία του Τρίτου, οποιουδήποτε Τρίτου, πόσο μάλλον, ενός Παιδιού, τα εξαφάνιζε ή επιμελώς τα διαστρέβλωνε με τη μορφή ενοχής , άλλοθι ή απλά αγάπης και φροντίδας .

Απογαλακτισμός γονέων κατά κύριο λόγο η αποπαίδωση. Η στιγμή του ζεύγους να θυμηθεί γιατί είναι μαζί και του ατόμου να αντικρίσει εκ νέου τα θέλω του, τα ενδιαφέροντά του, τον εαυτό του, μέσα σε καινούργιες ή και παλιές σχέσεις που θέλουν ξεσκόνισμα και επαναδιαπραγμάτευση.

Το παιδί φεύγει και η σκόνη σηκώνεται και τα καλύπτει όλα, την ώρα που κλείνει την πόρτα πίσω του. Η σκόνη φέρνει κλάμα, αλλεργία, ενίοτε κομμένη αναπνοή και άσθμα Η σκόνη φέρνει πανικό και αδυναμία συγκέντρωσης. Φέρνει θολή όραση και ψευδαισθήσεις
Από εμάς εξαρτάται αν θα “αερίσουμε” το χώρο τον εσωτερικό και τον εξωτερικό με μια νέα οπτική ή θα αρκεστούμε στο να “ακολουθήσουμε” το παιδί, έστω και από μακριά, “ενοχλώντας” το μεγάλωμά του, τη διαδρομή του προς την αυτονομία και την ενηλικίωση, επειδή δεν αντέχουμε τις αλλαγές στη ζωή μας, το πέταγμα των άχρηστων ή την αναπαλαίωση.

Το παιδί λείπει από το σπίτι για σπουδές. Μόνο για καλό όλων μπορεί να συμβεί αυτό.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr