Ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο πολλά βαρύς, σήκωσε τη μαγκούρα του και στην ακούμπησε στο γόνατο του Μανώλη Γλέζου (ως εκεί έφτανε) λέγοντας: «Στην άκρη της μαγκούρας μου βρίσκεται ένα «νούμερο». Ο Γλέζος δεν απάντησε όπως ο Αίσωπος «Οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι». Αν ήταν Αγγλοσάξονας θα έλεγε: «Σε ποια από τις δυο άκρες της βακτηρίας, Σερ;»
Οπότε για να είμαστε δίκαιοι ας εξετάσουμε τις δυο άκρες της βακτηρίας.
Θα αναφερθώ συντόμως στο βίο και την πολιτεία του ομώνυμου παππού του σημερινού Πάγκαλου. Δεν είναι κάτι που κάνω συχνά γιατί δεν πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να ευθύνεται για τις πράξεις του πατέρα ή του παππού του, εκτός αν πέρα από το βιολογικό DNA, έχει κληρονομήσει και το πολιτικό και τηρεί απαρασάλευτα τις οικογενειακές αρχές .
Κοντολογίς: Ο παλιός Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν πιστός φίλος των Γερμανών, υπέρμαχος της ιδέας να οργανωθεί ελληνικό στρατιωτικό άγημα που θα πολεμά στο πλευρό της Βέρμαχτ, εμπνευστής των σώματος των ταγματασφαλιτών, επιστήθιος φίλος του προδότη Τσολάκογλου, αρθρογράφος υπέρ των Γερμανών κατά την Κατοχή. Στις 25 Αυγούστου 1945 συνελήφθη ως δωσίλογος κατόπιν αποφάσεως του 6ου ανακριτικού γραφείου δοσίλογων για τα δημοσιευθέντα άρθρα του κατά την περίοδο της κατοχής, τα οποία εξυπηρετούσαν το έργο των εχθρών. Αθωώθηκε από την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου για όλες τις κατηγορίες με …απαλλακτικό βούλευμα (φυσικά κατ’ εντολή των Άγγλων, των ως τότε «θανάσιμων» εχθρών του, που τον χρειάζονταν κατά των κομμουνιστών)
Ο εγγονός του είναι γνωστός σε όλους: υποψήφιος της ΕΔΑ, αλλά χωρίς ποτέ να εκλεγεί, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ όταν άλλαξε ο άνεμος, κομιστής του δαχτυλιδιού στο Σημίτη, ο άνθρωπος που παρέδωσε εν ψυχρώ τον Οτσαλάν από ελληνική πρεσβεία της Αφρικής στους Τούρκους κατ΄ εντολή των Αμερικάνων, ο υπουργός που όταν του είπαν να κατεβάσει τη ελληνική σημαία από τα Ιμια είπε «καλά θα πούμε ότι την πήρε ο δυνατός αέρας». Και φυσικά ο «μαζί τα φάγαμε», πεινάστε εσείς τώρα.
Ένας κατέβαζε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, άλλος την ελληνική σημαία από τα Ίμια. Είναι το ίδιο; Κι όταν ο Γλέζος έπαιζε τη ζωή του κορώνα γράμματα, ο παππούς του Θόδωρου συσκέπτονταν με τους Γερμανούς πόσους θα εκτελέσουν τα ξημερώματα στην Καισαριανή ή αν θα κάνουν μπλόκο στο Περιστέρι ή στην Κοκκινιά.
Για το Μανώλη Γλέζο τι να πεις; Πρέπει να γράψεις βιβλία για το πώς τον «τίμησε» η πατρίδα, οπότε αναφέρω επιγραμματικά:
Συνολικά έχει καταδικασθεί 28 φορές για την πολιτική και αντιστασιακή δράση του από τις οποίες τρεις φορές σε θάνατο. Ο συνολικός χρόνος παραμονής στις φυλακές είναι 11 έτη και 5 μήνες, ενώ 4 έτη και 6 μήνες συμπλήρωσε στην εξορία. Έγιναν εννέα απόπειρες δολοφονίας εναντίον του
Δε με νοιάζει σε ποιο κόμμα είναι ο Μανώλης Γλέζος ή αν αυτό μερικοί το αποκαλούν, το χώρο πάρκιγκ του πρώην ΠΑΣΟΚ. Σ’ όποιο και νά’ναι δεν παύει να είναι ένας αγωνιστής, που πάλεψε σ’ όλη του τη ζωή όχι για να κάνει βίλες, αλλά για τις ιδέες του και το καλό του λαού του.
Όσο για τα νούμερα: από τη μια είναι ο Πάγκαλος, από την άλλη 511.000 ψηφοφόροι, ρεκόρ για ευρωεκλογές, που αναγνώρισαν ότι στις 31 του Μαγιού 1941 με το φίλο του Αποστόλη Σάντα, «έπαιξαν καρπαζιές με το θάνατο», όπως λέει ο ποιητής, γι’ αυτήν η τη ρημάδα την πατρίδα.
Ο καθείς και τα έργα του.
* Το σχέδιο του Πάμπλο Πικάσο «Ο Παρθενώνας» (2.7.1959, μολύβι σε χαρτί, ιδιωτική συλλογή), το οποίο έφτιαξε προς υπεράσπιση του Μανώλη Γλέζου.
