Ο Νίκος Βασιλειάδης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
H περίφημη εποχή μας, που όλοι σπεύδουμε να την αποκαλέσουμε σαν «τολμηρή», βρίθει στο βάθος όσο παράξενο κι αν φαίνεται από κάθε λογής «παραιτησίες».
Ποτέ άλλοτε δε σημειώθηκαν τόσες ομαδικές παραχωρήσεις απέναντι στην πιο στοιχειώδη έννοια της ελευθερίας, τόσο μαζικές απόπειρες υποβιβασμού των πραγμάτων από το επίπεδο μιας ιδανικής απλότητας στο επίπεδο μιας απλουστευμένης πραχτικής.
Τις ιδέες μας τις πετάμε, μόλις αρχίσουν να μας ενοχλούν σαν χαρτοπετσέτες. Τις καινούργιες τις «ανοίγουμε» σαν κονσέρβες, που σπεύδουμε να τις καταναλώσουμε πριν προφτάσουν να αλλοιωθούν.
Η …ένσταση, της Λαίδης Μάκβεθ…ή της κοινωνίας αφιερωμένη στον έλληνα Πρωθυπουργό… αν και ακόμη και ο Σαίξπηρ έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά…
ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΒΕΘ: Τότε, τί ήταν αυτό το Κτήνος, πού αλλιώς κάποτε μου μιλούσε γι’ αυτήν την ιστορία, και νόμιζα ότι μιλούσε άνδρας; Εκεί, πού σταματάς εσύ από εκεί ξεκινάει ο άνδρας, γιατί άνδρας, είναι εκείνος πού αντέχει να μην κρατάει ότι δυνατό έχει μέσα του, και τον ταράζει, πού το αφήνει ελεύθερο, να τον πηγαίνει οπού αυτό θέλει κι αυτό, πάντοτε πηγαίνει προς τα εκεί — οπού μονάχα δύναμη υπάρχει. Άνδρας, είναι εκείνος πού δεν σταματάει να το ακολουθεί, ως το τέλος κι αυτό ποτέ δεν σταματάει, μαζί του προχωρεί κι ο άνδρας και δεν θα σταματήσει μέχρι μαζί του να χαθεί, ποτέ να μην μπορεί ξανά πίσω να γυρίσει, μέχρι να εξαθλιωθεί , να αφανισθεί, να τρελαθεί! Πότε λοιπόν ήσουν, και πότε είσαι άνδρας; τότε, πού όλα τα τολμούσες κι έψαχνες κι έβρισκες τον χρόνο και τον τόπο, πού τότε δεν τους είχες; — τώρα, πού μόνοι τους, χωρίς εσύ μάταια να τους αναζητάς βρέθηκαν κι ο τόπος και ο χρόνος — και τώρα πού τους βρήκες, τίποτε να μην τολμάς;…