Πόσα ”α” κρύβονται πίσω από το ρηθέν από τα πιο επίσημα χείλη ”είμαστε έθνος ανάδελφον” και πόσα ”ουάου” σηκώνει αυτή η φράση.
Πολλά ”α”. Μόνο που δεν είναι όλα ”α” θαυμασμού ή έστω επιδοκιμασίας, αλλά και ”α” στερητικά.
Διότι εκτός από ανάδελφον, είμαστε και έθνος αμόρφωτο και αστοιχείωτο και άσχετο και άξεστο και αδιάφορο, αν αφήσουμε τις ιστορικές δάφνες και δούμε την καθημερινότητα.
Μια καθημερινότητα που μόνο ελπιδοφόρα δεν μπορεί να είναι.
Εδώ πρέπει να κάνω μια απαραίτητη διευκρίνιση. Όσα θα διαβάσετε παρακάτω δεν αφορούν στους Έλληνες της διασποράς που ζουν σε πολιτισμένα κράτη,
αλλά τους εποχούμενους ”ελληναράδες” που καρφώνουν καθημερινά τη χώρα τους πισώπλατα.
Λένε στη θεωρεία ότι οι λεπτομέρειες συνθέτουν το σύνολο. Δεν γνωρίζω αν μπορεί να στοιχειοθετηθεί το αντίστροφο.
Αν δηλαδή παρατηρώντας ένα σύνολο μπορούμε να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπεράσματα ότι κάτι δεν πάει καλά με τις λεπτομέρειες.
Αυτό στη θεωρεία. Στην πράξη το δίλημμα είναι εύκολο να απαντηθεί.
Είχαμε αναφερθεί παλιότερα στο θέμα της ανακύκλωσης αυτών που συνηθίσαμε να αποκαλούμε με μια λέξη ”σκουπίδια”.
Το δυστύχημα είναι ότι όχι μόνο τα αποκαλούμε αλλά και τα συμπεριφερόμαστε σαν σκουπίδια, όταν οι άλλοι με τους οποίους θέλουμε-ουάου-να συγκρινόμαστε
τα θεωρούν και έτσι είναι, αξιοποιήσιμα υλικά που η αξιοποίησή τους έχει πολλαπλά οφέλη και γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν για αυτό.
Συνεπώς οι λέξεις κλειδιά στο σημερινό μας ανάγνωσμα είναι τα ”παρατηρώντας ένα σύνολο” και ”συμπεριφερόμαστε”.
Στην επιχείρησή μας-ανακύκλωση πλαστικών-έρχονται καθημερινά τόνοι πλαστικών συσκευασιών προς ανακύκλωση.
Με μια συγκεκριμένη διαδικασία όλα αυτά τα υλικά ”αναγεννώνται” και επαναπροωθούνται στις βιομηχανίες πλαστικών. Δηλαδή αξιοποιούνται.
Παρατηρώντας λοιπόν τα υλικά που μας έρχονται, μόνο αγανάκτηση μπορούμε να αισθανόμαστε για την παντελή έλλειψη παιδείας που έχουμε(έθνος αμόρφωτο).
Για τα βασικά πράγματα που αγνοούμε (αστοιχείωτο) και για τα εγκληματικά λάθη που κάνουμε είτε αθέλητα (άσχετο) είτε ηθελημένα (άξεστο και αδιάφορο).
Για παράδειγμα, μέσα στα πλαστικά μπουκάλια του νερού και των αναψυκτικών βρίσκουμε από χαρτοπετσέτες και ξυλάκια από σουβλάκια(τα πιο ”αθώα”),
μέχρι αλουμινόχαρτα, μαχαιροκουταλοπίρουνα, μπαταρίες, μπίλιες από ρουλεμάν (εγκληματικό) και σύριγγες (εγκληματικότατο διότι μέρος της διαλογής γίνεται με τα χέρια).
Συσκευασίες φαρμάκων τύπου blister άθικτες που δεν έχει λήξει η ημερομηνία τους.Αντί να τα επιστρέφουμε στα φαρμακεία, τα πετάμε στα σκουπίδια.
Βρίσκουμε όμως και πολλά μπουκάλια που είναι σφραγισμένα, πλήρη περιεχομένου με νερό και αναψυκτικά μέχρι ελαιόλαδο!
Απίστευτη σπατάλη. Μιλάμε για κρίση και οικονομική δυσπραγία και κάποιοι συμπολίτες μας πετούν ελαιόλαδο στα σκουπίδια.
Ο σύλλογος ΑμΕΑ ”ΑΡΩΓΗ” των Τρικάλων, ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια μια αξιέπαινη δράση.
Συγκεντρώνει από όλη τη χώρα τα πλαστικά καπάκια των μπουκαλιών και με τα χρήματα που βγάζει πουλώντας τα σε επιχειρήσεις σαν τη δική μας, αγοράζει αναπηρικά αμαξίδια.
Πολλά ΜΠΡΑΒΟ σ’ αυτόν που το σκέφτηκε και πολλά ΜΠΡΑΒΟ που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα πολλά σχολεία της χώρας.
Μαζεύουν τα παιδιά μας στο σπίτι τους τα καπάκια μέσα σε πλαστικές σακούλες,τα πηγαίνουν στα σχολεία τους και μόλις συγκεντρωθεί μια αρκετή ποσότητα τα στέλνουν στην ΑΡΩΓΗ.
Σε πολλές από τις σακούλες όμως το θέαμα είναι αποκαρδιωτικό έως αξιοθρήνητο. Δεν μπορεί να έχει μέλλον αυτή η χώρα, όταν τα παιδιά της μιμούνται τους μεγάλους.
Βρίσκουμε μέσα από μολύβια, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, στυλό διαρκείας, διορθωτικά μπλάνκο, που πολλά από αυτά είναι αχρησιμοποίητα, μέχρι κέρματα, παιχνίδια που δεν είναι χαλασμένα, μπουκαλάκια γεμάτα με όζες, κολώνιες και αρώματα, μανταλάκια και άθικτα νεανικά κοσμήματα.
Από αναπτήρες που έχουν ακόμη αέριο, μέχρι κυνηγητικά φυσίγγια και κινητά τηλέφωνα. Ένα μάλιστα λειτουργούσε κανονικότατα.
Το φόρτισα και σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στη madam…
Να της πω ότι είναι τόσο μεγάλη η αγανάκτησή μου που χρειαζόμαστε σαν χώρα σκληρή τιμωρία. Να της πω ”καλά μας κάνεις”.
Πώς να μην υπάρχουν μετά περιοδικά τύπου FOCUS με εξώφυλλο την Αφροδίτη της Μήλου σε άσεμνη χειρονομία;
Αν έρθει μια μέρα στο εργοστάσιό μας ένας Γερμανός ή άλλος Ευρωπαίος θα φρίξει.
Παρακαλούμε για επενδύσεις ώστε να έρθει η ανάπτυξη, αγνοούμε όμως ότι σημαντικός παράγοντας μιας εύρωστης οικονομίας είναι και η οικιακή οικονομία.
Και ποιος σοβαρός επενδυτής θα δελεαστεί να μας κάνει τη χάρη όταν όλα αυτά που σας περιέγραψα έχουν έναν ακόμη αντίκτυπο;
Αυξάνουν θεαματικά το κόστος παραγωγής. Στις σοβαρές χώρες-ακόμη και στη Βουλγαρία που κάποιοι την αναφέρουν περιπαικτικά-το κόστος ανακύκλωσης είναι χαμηλό.
Δεν αναφέρομαι στα ημερομίσθια, αλλά στο κόστος επιπλέον ενέργειας, στο κόστος φθοράς των μηχανημάτων, αποθήκευσης και διαχείρισης αποβλήτων ή προώθησης στις χωματερές.
Σε μια χώρα που οι ενήλικοι πετούν το ελαιόλαδο στον βιολογικό καθαρισμό και τα παιδιά της τους γεμάτους μαρκαδόρους-που εισάγονται-στα σκουπίδια.
Σε μια χώρα που είναι ”ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι”Τι φτηνή δηλαδή. Φτηνιάρικη.
Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε και συχνά η αγανάκτησή μου γίνεται θρήνος.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr