11 Ιανουαρίου 1964, μια μέρα σαν σήμερα πριν 51 χρόνια, βγαίνει η πρώτη επίσημη καταδίκη του καπνίσματος. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοινώνει πως το κάπνισμα είναι επικίνδυνο για την υγεία και το συνδέει με τον καρκίνο του πνεύμονα.
Πενήντα χρόνια μετά και παρά την λυσσαλέα αντίδραση του πανίσχυρου “λόμπυ του καπνού” ο δυτικός κόσμος, στον οποίον ανήκουμε και εμείς σύμφωνα με τον γέρο Καραμανλή, έχει πετύχει να περιορίσει τον τρόπο και την χρήση του καπνού, προστατεύοντας από τις συνέπειές του τουλάχιστον τους μη καπνιστές. Αυτά παντού εκτός από την Ελλάδα.
Πάνω στο θέμα αυτό έχω ξαναγράψει κι έχω ξανα-αναρτήσει το σκίτσο αυτό, εφόσον όμως το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει δικαιολογείται και η συνεχής αναφορά σ’ αυτό. Το έχω ξαναπεί λοιπόν: Πιστεύω πως καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει το σώμα του ό,τι θέλει. Έχει το δικαίωμα να σαλτάρει αν θέλει από το μπαλκόνι. Όχι όμως και να πέσει στο κεφάλι του όποιου τυχαίνει να περνάει απο κάτω. Έτσι, πιστεύω πως ο καθένας έχει δικαίωμα να καπνίζει όσο και ό,τι θέλει. Αυτό όμως που δεν έχει δικαίωμα να κάνει είναι να υποχρεώνει τους άλλους να μετέχουν στη συνήθεια ή την εξάρτησή του αυτή.
Στην Ελλάδα όμως οι έννοιες ελευθερία, δικαίωμα, ανεξαρτησία , σεβασμός προς τον συνάνθρωπο και τα συναφή, ορίζονται χαλαρά και κατά την βούληση και την ερμηνεία του καθενός και η μη υπακοή στους νόμους θεωρείται πράξη ανεξαρτησίας -κάτι σαν την κήρυξη της επανάστασης του ’21. Πολύ φοβάμαι λοιπόν πως εμείς που δεν το θέλουμε θα συνεχίσουμε να υπομένουμε την βρομερή συνήθεια και να φουμέρνουμε τον καπνό του θεριακλή διπλανού μας, εις δόξαν της δημοκρατίας και του ανεξάρτητου πνεύματος των Ελλήνων.
