Τα νέα απελπιστικά, είμαι βέβαιη ότι άλλοι Πορταϊτες θα σας ενημερώσουν για όλη τη δυστυχία που μας περιβάλλει και κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μας προκαλέσει θάνατο από ασφυξία, ασφυξία απανθρωπιάς, λάσπης, ευρωπαϊκής ανημπόριας και εκφυλισμού.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, μιας και μπαίνουμε στον πρώτο μήνα της άνοιξης, να σας μιλήσω για την ομορφιά των ρόδων και τον συμβολισμό τους, που ξεκουράζουν το βλέμμα και ηρεμούν την ψυχή. Κάπως πρέπει να ισορροπήσουμε…
Το ρόδο, λοιπόν, το τριαντάφυλλο, έχει διφορούμενο νόημα. Συμβολίζει από τη μια την ουράνια τελείωση και από την άλλη το γήινο πάθος, αντιπροσωπεύοντας συγχρόνως τον Χρόνο και την Αιωνιότητα, τη ζωή και τον θάνατο, την γονιμότητα και την παρθενία. Είναι το μυστήριο της ζωής, η ομορφιά και η χάρη, η τρυφηλότητα και η ευτυχία, ο αισθησιασμός και η αποπλάνηση.
Στον συμβολισμό της καρδιάς το ρόδο κατέχει το κεντρικό σημείο του σταυρού, το σημείο της ένωσης. Η παροδικότητά του συμβολίζει τον θάνατο, τη θνητότητα και τη θλίψη. Τα αγκάθια του υποδηλώνουν τον πόνο, το αίμα και το μαρτύριο.
Στην Δύση, μαζί με το κρίνο, κατέχει τη θέση που έχει ο λωτός στην Ανατολή και το μυστικό ρόδο ακολουθεί στνά τον συμβολισμό του λωτού.
Αντιπροσωπεύει επίσης τη σιωπή και τη μυστικότητα, όπως το sub rosa, ένα ρόδο που κρέμεται ή απεικονίζεται στις αίθουσες συμβουλίων, για να υποδείξει τη μυστικότητα και την διακριτικότητα όλων των παρευρισκομένων, των λεγομένων και των αποφάσεων.
Το χρυσό ρόδο υποδηλώνει την τελείωση.
Το κόκκινο την επιθυμία και το πάθος, τη χαρά και την ολοκλήρωση. Είναι το άνθος της Αφροδίτης, το αίμα του Άδωνι, αλλά και του Ιησού.
Το λευκό την αθωότητα, την παρθενία και την πνευματική ανάπτυξη.
Το κόκκινο και το λευκό μαζί αντιπροσωπεύουν την ένωση πυρός και ύδατος, την ένωση των αντιθέτων.
Το γαλάζιο δηλώνει το ανεπίτευκτο, το αδύνατο.
Το τετραπέταλο ρόδο απεικονίζει την τετραγωνική διαίρεση του κόσμου, αυτό με τα πέντε πέταλα τον μικρόκοσμο και εκείνο με τα έξι τον μακρόκοσμο.
Η ροζέτα είναι το ίδιο το ρόδο, ιδωμένο από πάνω. Το «Ρόδο των Ανέμων» απεικονίζεται σαν ένας κύκλος που περικλείει τον διπλό σταυρό- τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και οι τέσσερις ενδιάμεσες κατευθύνσεις- και επομένως μοιράζεται τους συμβολισμούς του κύκλου, του σταυρού και των ακτίνων του ηλιακού τροχού. Ο Ροδώνας είναι ένα Παραδείσιο σύμβολο και αποτελεί τον τόπο του μυστικού γάμου, της ένωσης των αντιθέτων.
Στην αρχαία Αίγυπτο το ρόδο ήταν αφιερωμένο στην Ίσιδα, επειδή συμβόλιζε την αγνή αγάπη, την ελεύθερη από τη σάρκα, και το χρησιμοποιούσαν στα μυστήρια της θεάς.
Στην αρχαία Ελλάδα και κατόπιν στη Ρώμη συμβόλιζε τον θρίαμβο της αγάπης, τη χαρά και την επιθυμία. Τα ρόδα καλλιεργούνταν στους ταφικούς κήπους της Ρώμης σαν σύμβολα ανάστασης και αιώνιας Άνοιξης. Κατά τη διάρκεια της γιορτής Ροζάλια σκορπούσαν ρόδα στους τάφους, ενώ ο Ρωμαίος αυτοκράτορας φορούσε ένα στέμμα φτιαγμένο από φρεσκοκομμένα ρόδα.
Για το τάγμα των Ροδόσταυρων συμβολίζει το θείο φως του σύμπαντος και αναπτύσσεται πάνω στο Δέντρο της Ζωής, κάτι που συνεπάγεται αναγέννηση και ανάσταση.
Αναγέννηση και ανάσταση της φύσης γίνεται την άνοιξη και σ’ αυτήν εισερχόμαστε, ελπίζοντας-για άλλη μια φορά- στο νέο ξεκίνημα για όλα, όσα μας θλίβουν και μας ταλαιπωρούν. Ας γεμίσουμε τα πνευμόνια μας με το ανυπέρβλητο άρωμα του ρόδου κι ας φτιάξουμε ένα μπουκέτο με λευκά και κόκκινα, ας ενώσουμε τα αντίθετα και ας προχωρήσουμε μπροστά.