Δρ Θάνος Ασκητής,
Καθηγητής Ψυχιατρικής EUC
Πρόεδρος Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
Στη τουαλέτα ενός εστιατορίου που βρίσκομαι ο άγνωστος κύριος που με πλησιάζει με ένα γλυκό χαμόγελο μου απευθύνει ένα ερώτημα, τη στιγμή που σκούπιζα τα χέρια μου και χάζευα το πρόσωπό μου στο καθρέφτη . ‘’Γιατρέ μου, μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;’’ Βεβαίως, απαντώ συνηθισμένος σε τέτοια αιφνιδιαστικά ερωτήματα. “Τι είναι καλύτερο στο σεξ, η συχνότητα ή η ποιότητα;’’ Το χαμόγελο του, έκρυβε η αμηχανία του , αλλά τα λόγια του φανέρωναν την αγωνία του. ’’Μα και τα δύο, ασφαλώς, απαντώ με στόμφο και με διάθεση να τον καθησυχάσω… ’’Ναι γιατρέ μου, αλλά εγώ έχω πρόβλημα με τη γυναίκα μου, γιατί ενώ κάνουμε καλό σεξ, δεν το κάνουμε συχνά…’’ συμπληρώνει ο γλυκός αυτός, πάντα χαμογελαστός άνδρας που τον εκτιμούσα μεταξύ 45 και 50 χρόνων… Το άγχος του μαζικά να πάρει μια απάντηση, που άραγε θα την έδωσε στη γυναίκα του, ή θα τη χρησιμοποιούσε για τον εαυτό του, με έβαλε να σκεφτώ, πόσοι άνθρωποι δεν έχουν το ίδιο ερώτημα και πόσα ζευγάρια, που με έχουν επισκεφτεί στο γραφείο μου, θα ανέπτυξαν τις θέσεις τους πίσω από τη “σωστή’’ απάντηση που ψάχνουν.
Συχνότητα ή ποιότητα είναι πράγματι δύο εικόνες του καλού σεξ. Τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα αναζητούν στο ερωτικό τους παιχνίδι όλα εκείνα τα στοιχεία της επιβεβαίωσης και της ικανοποίησης που η σεξουαλική συνάντηση υπόσχεται και στους δύο. Και όμως αυτές οι λέξεις γεννούν ένταση, θυμό και κυρίως χρεώσεις σε εκείνους που κρατάνε σημειώσεις “κάθε πότε το κάνουμε;’’ αλλά και σε εκείνους που ρωτάνε “το κάνουμε καλά;’’. Και εδώ είναι που μπλέκονται τα πράγματα, γιατί και οι δύο ομάδες που ψάχνουν το καλό σεξ κάνουν το ίδιο λάθος: ’’το σωστό’’. Ναι, αυτό το σωστό, σκοτώνει το σεξ, το απομυθοποιεί, το κάνει ένα συνεχές ‘’πρέπει’’ και το γεμίζει ενοχές, “καθήκον’’ και απειλές, εάν δεν πληροί τις προϋποθέσεις ‘’του μυαλού μου για σένα, αλλά και του δικού μου ρόλου απέναντι σου..” Κυρίως στο γάμο, που οι δύο σύντροφοι, αποκτούν δικαιώματα και υποχρεώσεις (σαν τους πολίτες που ψηφίζουν τον πολιτικό της αρεσκείας του ώριμα κ υπεύθυνα…) το σεξ αποτελεί τη σφραγίδα της ευτυχίας και της ερωτικής ζώνης που μας γνώρισε “γκομενικά” και μας πάντρεψε συζυγικά. Από εκεί όμως και μετά αρχίζουν τα τραγούδια.
“Κάθε πότε κάνουμε σεξ;’’ αναρωτιέται κυρίως η γυναίκα που από ερωμένη του πάθους, έγινε η μαμά του λάθους προς τον άνδρα της, που μέσα στα χρόνια της συζυγικής ζωής, τον φροντίζει και τον ρωτάει ακόμη εάν έκανε εξετάσεις και για την χοληστερίνη, που την τελευταία φορά βρέθηκε ανεβασμένη! Μαζί όμως με τη χοληστερίνη που εκείνη θυμάται, παράλληλα θυμάται πότε έκαναν τελευταία φορά σεξ και μη έχοντας περάσει το χρονικό όριο ασφαλείας, που της δείχνει ότι αυτός ακόμη την βλέπει ερωτικά. Διαφορετικά την ζώνουν τα φίδια, μέσα σε σκέψεις ότι κάτι άλλο μπορεί να παίζει στο μυαλό του…
Τώρα όσο για τη ποιότητα, που μου θύμισε ακόμη και ο άγνωστος μεσήλικας με το γλυκό χαμόγελο, στη τουαλέτα του εστιατορίου, μάλλον και οι δύο σύντροφοι την προσπερνούν γοργά κ αθόρυβα, με τη τηλεόραση ανοιχτή, λίγο πρωτού “κοιμηθούνε ή το πρωί που ξυπνάει και η περήφανη στύση του άνδρα, έτοιμη να εφορμίσει στη γυναίκα που κοιμάται δίπλα του, πάνω από 10 χρόνια και ξέρει καλά τη κάθε κίνησή του, από την αρχή έως το τέλος της “ηρωικής” πράξης!
Τώρα, θα μου πείτε, ότι έτσι όπως τα γράφω και η συχνότητα και η ποιότητα φαντάζουν σαν το μισογκρεμισμένο σπίτι που έχει κουρτίνες των Λουδοβίκων της Γαλλίας! Ίσως και να σκεφτείτε, ότι όλα τα ζευγάρια, δεν έχουν αυτές τις εικόνες και ξέρουν να γευτούν το σεξ τους, χωρίς να ψάχνουν τα κλειδιά της ευτυχίας μεταξύ συχνότητας και ποιότητας. Νομίζω, ότι πρέπει να αναρωτηθείτε, και σεις πού βρίσκεστε.
Ας κλέψουμε τη παράσταση, χωρίς συχνότητα ή ποιότητα, να ανοίξουμε τις αισθήσεις και τις φαντασιώσεις μας, να βρεθούμε οι δυο μας σε ένα δωμάτιο (ας είναι και το υπνοδωμάτιο μας, με εμάς τους δυο μέσα, χωρίς παιδιά και πόρτα ανοιχτή) ζώντας την ανήθικη πλευρά μας, αυτή που μας γνώρισε, μας μέθυσε και μας έδειξε ότι το σεξ είναι ένα και μοναδικό.
Έτσι εγώ και εσύ, όσο και αν τα χρόνια περνούν, όσο και αν νοσταλγούμε το χθες, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ με τις φωτογραφίες μας, να δούμε ότι μπορούμε να χαρούμε, όχι ψάχνοντας έξω από εμάς, το πρόσωπο που θα δείξει αυτό που έχουμε χάσει, αυτό που έχουμε και μπορούμε να διεκδικούμε, χωρίς ντροπές, ενοχές, φοβίες και δικαιολογίες. Κάποτε ένας άνδρας μιλώντας στο γραφείο μου είπε χαρακτηριστικά ‘’Δεν έβλεπα τη γυναίκα μου, πια σαν γυναίκα. Έκανα σεξ από υποχρέωση μαζί της, γιατί δεν ήθελα να θυμώσει εάν δε κάναμε έρωτα. Όταν όμως έμαθα, ότι έχει φίλο και με απατά, τότε συνειδητοποίησα ότι την χάνω, την είδα όμορφη , την πόθησα ξανά, την θέλω στη ζωή μου…”
’’Τι λέτε για όλα αυτά; Συχνότητα ή ποιότητα συναντιούνται χωρίς αριθμούς και περιεχόμενο. Αυτό τα λέει όλα. Έτσι είναι το σεξ. Οι σημειώσεις, οι χρεώσεις και οι φόβοι ανήκουν σε εκείνους που δε μπορούν πια να πουν ‘’σε θέλω’’ και λένε ‘’πρέπει να σε έχω…’’
Πάρτε αυτόν που τον έχετε στη ζωή σας και βάλτε τον κάτω… Μπορείτε;
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The articleexpresses the views of the author
iPorta.gr