* Η Ματίνα Ράπτη-Μιλήλη είναι αναγνώστρια της Πόρτας.
Σήμερα είναι η μέρα που οι σκέψεις στο μυαλό μου καλπάζουν σαν ένα κοπάδι αφηνιασμένα Μάαστανγκ κάπου στην άγρια Δύση του Τζων Χιούστον.
Κι άντε να τα μαζέψεις! Άιντε να βρεις τον Χορεύοντας με τους Λύκους να σου κάνει horse sitting μέρες εκλογών και στην τούρλα του Σαββάτου!
Είναι η μέρα που σηκώνεσαι για ένα ποτήρι νερό και καταλήγεις κρεμασμένη από τα κάγκελα να καθαρίζεις το νοτιοανατολικό παντζούρι του ορφανού παραθύρου που μήνες το χαζεύεις να αλλάζει χρώμα από την σκόνη και όλο λες να το καθαρίσεις …κάποια μέρα…Ε, λοιπόν, σήμερα είναι αυτή η μέρα.
Είναι η μέρα που απ’ τα απανωτά πολιτικά γεγονότα που “μας ξεπερνάνε”, από τα αμέτρητα πάνελς και τις ατελείωτες και πολλές από αυτές ανούσιες συζητήσεις μεταξύ πολιτικών Πινόκιο, τις απίθανες και μη υποσχέσεις και τις “σπαρακτικές” συγνώμες τύπου “ δεν ήξερα (αλλά δεν ρώταγες κιόλας!), δεν κατάλαβα (τι τάξη πας εσύ καλέ!), δεν πρόσεξα( θα σε μαλώσω), δεν ήμουν εκεί (ούτε γω), δεν ήταν δική μου αρμοδιότητα (;), δεν θα το ξανακάνω (έλα να σου δωσω δυο ξυλιές και βλέπουμε αν το ξανακάνεις) ” ε, με τουτα και με κείνα δεν μπορείς να συγκεντρωθείς παιδί μου! Σε τίποτα και με τίποτα!
Κοιτάς, π.χ., την Ολγα Τρέμη και σκέφτεσαι υαλουρονικά, μεσοθεραπίες, λέιζερ, εξτένσιονς και έναν καλό πλαστικό!Τηλεφωνάκι έχομε;
Βλέπεις τον Αλέξη και σκέφτεσαι την Περιστέρα με τον μπλάστρι στο χέρι να τον περιμένει στην είσοδο του σπιτιού του με μια κλαρωτή ρόμπα, τα μπικουτί στο κεφάλι κι ένα τσιγάρο στραβά στο στόμα! Κρεββατομουρμουρες και παντόφλες να ίπτανται δωθε κείθε…και την μαμά του να τον κυνηγάει να τον ταΐσει λαδερό!
Βλέπεις τον Μειμαράκη και σκέφτεσαι ενα καλό ταβερνάκι στα Κιούρκα που πήγαινες με κάτι κουμπάρους σου, που τώρα έχετε χαθεί… Γιατί άραγε;! Κρίμα…
Βλέπεις το σκηνικό του debate στον ραδιομέγαρο και σκέφτεσαι τον κάπτεν Σποκ, το Σταρ τρεκ, αναρωτιέσαι πού να είναι η αίθουσα διακτινισμού να την κάνεις για τον πλανητη Βάλκαν, μετά θυμάσαι ότι είναι ο πλανήτης του Σποκ και έχει καταστραφεί από τον κακό Νέρο και ότι ο Σποκ είναι πρόσφυγας και σου ‘ρχεται μια θλίψη από το μεταναστευτικό που ζεις ολούθε….κτλ κτλ κτλ
Μην τρομάζετε,δεν τα έχω χάσει (ακόμα, κοντά είμαι όμως).
‘Ολο αυτό που σας περιγραψω λέγεται συνειρμός και είναι ένας πολύ απλός μηχανισμός του εγκεφάλου μας…Ναι, ναι ,και του δικού σας… Είναι μια πλάκα. Ένα “inner joke” του Δημιουργού για να μας θυμίζει πως όλα ειναι θέμα συγκόλησης! Πολλές φορές λειτουργεί και σαν μηχανισμός ασφαλείας και αποσυμφόρησης …
’Οταν μας πέφτουν βαριά τα πράγματα. Αν αναρωτιέστε γιατί στις κηδείες καμιά φορά πέφτει το γέλιο της αρκουδας!(Είπα, καμιά φορά, δεν είπα;)
Είναι κάτι σαν το “ρελιέ” στον ηλεκτρικό πίνακα, που αν δεν υπήρχε στα ελληνικά σπίτια δεν θα είχε μείνει ρουθούνι! Ασφάλεια γι’ αυτό το θαυμαστό όργανο, τον εγκέφαλό μας, που αν δεν στόλιζε με τις δαιδαλώδεις περικοκλάδες του το όμορφο κεφαλάκι μας θα ήμασταν απλά κάτι όμορφες αμοιβάδες και όλα αυτά που τώρα σας περιγράφω δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα…αφού δεν θα μπορούσα εξ αρχής να τα σκεφτώ…
Να σας φέρω άλλο ένα παράδειγμα…
Πας ας πούμε σουπερμάρκετ και την ώρα που πληρώνεις παρατηρείς ότι τα νύχια σου είναι ένα χάλι και μισό! Αμέσως σκέφτεσαι πόσο καιρό έχεις να δεις να κάνεις μανικιούρ, καπάκι θυμάσαι την τελευταία φορά που έκανες …Ήταν στον γάμο μιας ανηψιάς σου και σου ‘ρχεται στο μυαλό ο συγκεκριμένος γάμος και το γλέντι μετά. Τι ωραία που περάσαμε εκείνο το βράδυ και πόσο όμορφη ήταν η νύφη κτλ κτλ
‘Όλο το σόι ήταν μαζεμένο και μετά θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το σόι μαζεύτηκε όλο μαζί για μια αναμνηστική φώτο και αναρωτιέσαι αν ζούσε ο παππούς και η γιαγιά πόσο συγκινητικό θα ήταν να είναι κι αυτοί στην φωτογραφία, αλλά δεν ζουν. Θυμάσαι ότι τον παππού δεν τον γνώρισες γιατί όταν γεννήθηκες είχε φύγει και σου ‘ρχεται αμέσως στο μυαλό η γιαγιά, που έχεις και το όνομά της και οι καραμέλες μέντα που είχε πάντα σε ένα συρτάρι για τα εγγόνια της και χαμογελάς αλλά μετά σκέφτεσαι την κηδεία της το ‘81 που έπεφτε με τις εκλογές και τσουπ η Αλλαγή, ο Αντρέας, η πράσινη Ελλάδα και τα πράσινα άλογα… Εδώ κολλάνε μάλλον και τα άλογα που σας έλεγα στην αρχή!
Πριν καν το καταλάβεις και πριν καν βγει η απόδειξη του σουπερμάρκετ (γιατί να σου θυμίσω ότι ακόμα εκεί βρίσκεσαι), έχεις κάνει τον γύρο του κόσμου σε πολύ λιγότερο από 80 ημέρες (σε κλάσματα δευτερολέπτου για την ακρίβεια) και εχεις καταλήξει πάλι σε …..ΕΚΛΟΓΕΣ!
Ε, ποτέ!
Καλό βόλι αδέρφια!
Κι αν πετύχετε κανέναν εμένα να μου γράψετε!