Σιγά σιγά οι σκέψεις καταλαγιάζουν. Ηρεμούν. Όλα μπαίνουν σε μια σειρά που δεν το περιμένεις. Αναρωτιέσαι ακόμα για αυτό που νιώθεις. Δεν έχεις θυμό πια, δεν έχεις δεύτερες σκέψεις. Όλα είναι ξεκάθαρα. Πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά. Τα γιατί πλέον έχουν εξανεμιστεί. Δεν χρειάζονται απαντήσεις. Το μυαλό είναι καθαρό και ευτυχώς η ψυχή, παρότι πέρασε από χίλια κύματα είναι σαν να μην την άγγιξε τίποτα. Κι όμως…Είναι καθαρή όπως πριν ξεκινήσει η τρικυμία. Έτσι είναι η ψυχή. Είναι η πιο ευάλωτη, αυτή που δέχεται τα πρώτα χτυπήματα και τα πιο δυνατά. Παρόλα αυτά στο τέλος είναι αυτή που βγαίνει καθαρή. Γιατί όλα από εκεί ξεκινούν και εκεί καταλήγουν. Για να βγει καθαρή, σημαίνει ότι ήταν καθαρή από πριν… όσα εμπόδια κι αν έρθουν, όςο κι αν νιώσεις ότι έχεις χάσει τους στόχους σου, όταν υπάρχουν σταθερές βάσεις (αρχές, αξίες, ηθικές), όσο κι αν χάσεις το δρόμο σου, θα επιστρέψεις εκεί. Η διαφορά είναι ότι όταν γίνει η επιστροφή, θα είσαι πλέον πιο εξελιγμένο είδος. Κάθε εμπειρία είναι κι ένα μάθημα ζωής. Έρχεται, αφήνει σημάδια, φεύγει. Το ποσό χρόνο χρειάζεσαι για να επεξεργαστείς αυτά τα σημάδια και να προχωρήσεις, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
Το θέμα είναι να έχεις τα κότσια να σταθείς… να κανείς ένα διάλειμμα και να σκεφτείς. Και τότε όλα είναι απλά. Δεν υπάρχουν πληγές, αλλά μαθήματα που σε κάνουν καλύτερο ή χειρότερο. Αλλά σίγουρα σε κάνουν αυτό που έχεις επιλέξει εσύ να είσαι.
Αφιερωμένο στον Μπάκη: sat!
Αναστασία Φωκά