Τραγικέ πατέρα των χρεώσεων και των υποχρεώσεων, γιορτάζεις!
Πόσοι άραγε, κυρίως γιοι, θα σε θυμηθούν; Η συμβία σου θα σου ευχηθεί χρόνια πολλά; Και όμως, είσαι ο ισχυρός κρίκος μιας κοινωνίας που πασχίζει και μιας οικογένειας που σου θυμίζει, το πόσο σε χρειάζεται για να ζήσει και να ευτυχήσει.
Ο πατέρας γιορτάζει σε μια δύσκολη περίοδο της ανδρικής κυριαρχίας. Η ανεργία ψηλά και η τσέπη με μερικά ψιλά… Φρόντισε να το πεις σε εκείνους που σε αγαπούν αλλά και σε ξεχνούν. Δεν σε ακυρώνει η γιορτή της μάνας που οι γιοι, λατρεμένοι και μη, φωνάζουν δυνατά: “Μαμά, χρόνια πολλά!”
Είσαι και εσύ, ο άμοιρος και αθόρυβος παίχτης, που έχασες τα προνόμια του παρελθόντος αλλά εξακολουθείς να είσαι το ίδιο σημαντικός και αναγκαίος στο παρόν.
Θα κλείσω με μια φράση ενός χωρισμένου πατέρα, 46 ετών, με δύο παιδιά που έμειναν με τη μητέρα τους:”Και όμως είμαι και εγώ, ο πατέρας των παιδιών μου! Και όσο και αν η μάνα θυμωμένα με αρνείται, τόσο εγώ λέω στα παιδιά μου σας αγαπώ!”
Χρόνια πολλά και το κεφάλι ψηλά!