Δημοφιλής ετοιμόλογος ἀπάντησις (ἀτάκα ἐπί τό νεοελληνικότερον), ἥτις ἐγένετο παγκοίνως γνωστή ἕνεκεν ἑλληνικῆς κινηματογραφικῆς ταινίας, σκηνοθετηθείσης ὑπό Βασιλείου Γεωργιάδου, παραχθείσης ὑπό Κλεάρχου Κονιτσιώτου καί ἱστοριογραφηθείσης ὑπό Ἰακώβου Καμπανέλλου, τῆς ἱστορίας ἐκτυλισσομένης εἵστινα νῆσον τοῦ Αἰγαίου καθ’ ἡμᾶς Πελάγους.
Νεαρά καί τά μάλα χαριτωμένη ἀλλοδαπή περιηγήτρια, ἐθεάθη ὑπό ἡμεδαποῦ καλοῦ κἀγαθοῦ πλήν ὅμως ἀφελοῦς ποιμένος, ὁδεύουσα πρός ἀπροσδιόριστον κατεύθυνσιν.
Προσεγγίσας ταύτην ὁ ἐν λόγῳ κ.λ.π. ποιμήν, ὡς κοινωνός και διακονεύων τῆς πατροπαραδότου καί ὑπό τήν σκέπην τοῦ Ξενίου Διός ἑλληνικῆς φιλοξενίας, προσέφερεν εἰς τήν καλλίπυγον νεαράν ξυλοποιημένα ἐνδοκάρπια δρυπῶν(*) τῆς ἀμυγδαλέας (ἐν τῇ αὐτῷ ἀγραμματοσύνῃ ”μύγδαλα”).
Ἐκλαβοῦσα ἐσφαλμένως ἡ νεαρά καί χαριτωμένη ἀλλοδαπή περιηγήτρια τήν κίνησην τοῦ ἡμεδαποῦ καλοῦ κἀγαθοῦ πλήν ὅμως ἀφελοῦς ποιμένος, ὡς ἀπειλήν διά τήν ἑρωτική της αὐτοδιάθεσιν, ἤρξατο δραμοῦσα ἐν ἐξάλλῳ καταστάσει τελοῦσα, ἀλαλάζουσα, πρός ἀναζήτησιν βοηθείας, ἀρωγῆς καί προστασίας ὑπό τῆς ἐννόμου τάξεως, ὑπό θεσμοθετημένων πρός τοῦτο ὀργάνων.
Ὁ ἐν τῇ ἀπολύτῳ αφελείᾳ του ἡμεδαπός κ.λ.π. ποιμήν, ἐγκαταλείψας τό ποίμνιον ἠκολούθει, φωνασκῶν ἀδιαλείπτως ”στάσου μύγδαλα”,”στάσου μύγδαλα”, τήν νεαράν καί χαριτωμένην ἀλλοδαπήν περιηγήτριαν, εἰς μάτην ὅμως διότι ἡ νεαρά κ.λ.π. περιηγήτρια οὖσα ὠκύπους καί ἐλαφρότατα, θέρους ἕνεκεν, ἐνδεδυμένη, ἐν ἀντιθέσει τοῦ ἡμεδαποῦ κ.λ.π. ποιμένος, ὅστις ἦτο ἐνδεδυμένος με βαρέα ἰμάτια – ἥτοι μάλλινον κολόβιον καί μακρύ ἐπανωφόριον ἐκ προβειᾶς – τοιγάρτοι τελῶν ἐν ἀδυναμίᾳ νά τήν προφθάσῃ.
Ἀρτι ἀφιχθεῖσα εἰς τό πλησιέστερον χωρίον ἡ ἀλλοδαπή κ.λ.π. περιηγήτρια, κατέφυγεν εἰς τόν ἀστυνομικόν σταθμόν ἵνα καταγγείλῃ τό ἐπαχθές συμβάν.
Ἀσθμαίνουσα καί, τοσούτῳ μᾶλλον, τελοῦσα ἐν ὑπερεντάσει, ἤρξατο ἐξιστοροῦσα τά καθέκαστα, μή δυναμένη ὅμως νά ἀντιληφθῇ ὅτι τό ὄργανον τῆς τάξεως ἦτο ἀδύνατον νά κατανοήσῃ ταῦτα διότι ἁπλῶς δέν ἐγνώριζε, φεῦ, τήν διάλεκτον τῆς παθούσης.
Ἵνα ἐπέλθῃ πρός διελεύκανσιν ἀποτέλεσμά τι, τό ὄργανον ἐμήνυσεν γηραιά, κοσμοπολίτισσα καί γλωσσομιλοῦσα κυρία, ἵνα διερμηνεύσῃ τά λεγόμενα τῆς νεαρᾶς καί χαριτωμένης κ.λ.π. περιηγητρίας.
Ἄρτι ἐνημερωθέν πλέον τό ὄργανον εξεμάνη, διατάξαν τήν σύλληψιν καί προσαγωγήν αὐθωρεῖ καί παραχρῆμα ἐνώπιόν του, τοῦ ἐγκληματίου. Ὅπερ καί εγένετο.
Ὁ καλός κἀγαθός πλήν ὅμως αφελής κ.λ.π. ποιμήν ἐν τῷ ἀκούσματι τῶν κατηγοριῶν, ἀπεσβολώθη μέν, ματαίως δέ προσεπάθη νά μεταστρέψῃ τήν εἰς βάρος του κατηγορίαν,
ὡς οὐδαμῶς εἰσενέγκει εἰς τοιοῦτον πειρασμόν, ἐρυθείς ων ἐκ τοῦ πονηροῦ.
Οὔτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, διετάχθ’ ὑπό τοῦ ὀργάνου τῆς τάξεως ὁ ἐγκλεισμός τοῦ καλοῦ κἀγαθοῦ πλήν ὅμως ἀφελοῦς ποιμένος εἰς παρακείμενον καταγώγιον,
δίκην κρατητηρίου (ἀγοραίως καί πεζοδρομιακῶς ”μπουζού” ἤ ”γκιζντάνι”).
Τήν ὑστερέαν ἡμέραν, ἡ νεαρά κ.λ.π. περιηγήτρια, ἀντιληφθεῖσα τήν ἑαυτῆς πλάνην, προσῆλθεν ἐκ νέου ἐνώπιον τοῦ ὀργάνου, αἰτοῦσα τήν τοῦ κρατουμένου ἀπελευθέρωσιν, ἀντιστρέφουσα ἄρδην τήν ἀρχικήν καταγγελίαν.
Ἦτο πλέον ὅμως ἀργά.
Τό ὄργανον τῆς ἐννόμου τάξεως, συνεπικουρούμενον καί ὑπό τοῦ ὄχλου καί καταχρώμενον ἁπασῶν τῶν ἐξουσιῶν, ἥτοι αὔτας ταύτας τοῦ ἀνακριτοῦ, τοῦ εἰσαγγελέως καί τοῦ δικαστηρίου, ἀπεφάνθη ”ἔνοχος” καί ὑποκείμενον παραδειγματικῆς τιμωρίας, ἵνα ἀποθαρρυνθῶσι ἅπαντες οἱ μελλούμενοι ἐπιβουλεῖς ἑρωτικῶν αὐτοδιαθέσεων νεαρῶν καί χαριτωμένων ἀλλοδαπῶν περιηγητριῶν, ὥστε ἤθελεν προστατευθεῖ τοιουτοτρόπως ἐξ ἀμαυρώσεως ἡ οἰκονομική εὐημερία καί μακροημέρευσις τῆς νήσου.
(Σημ. Μεταγενεστέρα ἐκδοχή, διατυπωθεῖσα μετ’ ἀπολύτου βεβαιότητος ὑπό τοῦ γνωστοῦ καί μή ἐξαιρεταίου ἀοιδοῦ κ.Τζίμη – κατά κόσμον Δημητρίου- Πανούσου, ὅτι ”οἱ τουρίστριες διψᾶνε γιά σπέρμα”, ἐγένετο αἰτία νά καταχωρηθῇ οὖτος εἰς μαῦρον κατάλογον τῶν ὑποχθονίως ἀντεθνικῶς δρώντων).
Ἡ ἀλλοδαπή κ.λ.π. περιηγήτρια, οὐχί ἐκ φιλοτιμίας, ἀλλ’ ἀποζητοῦσα εἰλικρινῆ ἐξιλέωσιν διά τό τραγικόν ἀποτέλεσμα τῆς ἐσφαλμένης ἀρχικῆς αὐτῆς ἐντυπώσεως, προσήρχετο καθ’ ἑκάστην καί μέσῳ μοναδιαίου τοῦ καταγωγίου φεγγίτου προσέφερεν εἰς τόν καταδικασθέντα τά ἐλάχιστα πρός τό ζῇν χρεώδη.
Εἰς τάς ἀκροτελευτίους σκηνάς τῆς ὑπό τοῦ κ.Βασιλείου Γεωργιάδου δημιουργίας, ἀφήνει οὖτος, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ἐννοούμενον ὅτι ὁ ποιμήν καί ἡ περιηγήτρια ἡράσθησαν,
ἥπερ ἔκτοτε παρίστατο νυχθημερόν παρά τῷ πλευρῷ αὐτοῦ …”because the night belongs to lovers”… ὡς διαβεβαιώνει ἡμᾶς ἡ ἀμερικανίς αοἰδός ἐξοχοτάτη κ. Πατρικία Σιδηρουργοῦ – βελανιδιστί Mrs.Patti Smith – παρά τῷ τείχει τοῦ κρατητηρίου, ὅ παρεμβάλλετο μεταξύ αὐτῶν καί κρεμαμένη ὑπό τοῦ κιγκλιδώματος τοῦ φεγγίτου ἵνα δύναται θωπεύειν τάς χείρας (οὐχί μετανοίας ἕνεκεν ἀλλ’ ὡς μή οὔσα θεούσα) τοῦ ἀδίκως ἐγκλεισθέντος καλοῦ της κἀγαθοῦ πλήν ὅμως ἀφελοῦς ἡμεδαποῦ ποιμένος, μηδέ ἀποκλειομένου εἰς τήν φαντασίαν τοῦ φιλοθεάμονος κοινοῦ ὅτι προτίθενται νά προσέλθουν καί εἰς γάμου κοινωνίαν.
Διαστελλομένων τινῶν ἀναλογιῶν καί χάριν ἀστειότητος, δυνάμεθα νά παραλληλίσωμεν τάς καταστάσεις καί τούς ἥρωας τῆς κινηματογραφικῆς ταινίας, ἥτις εἰρήσθω ἐν παρόδῳ τό πρῶτον προεβλήθει ἐν ἔτει 1969, μέ σημερινάς καταστάσεις καί ἥρωας οἵτινες εἰς ἡμερησίαν διάταξιν προκαλοῦσιν οὐχί τήν ἀπόλαυσιν ἀλλά τήν θυμηδίαν ἡμῶν.
Ἥτοι τόν ἡμεδαπόν καλόν κἀγαθόν πλήν ὅμως ἀφελή ποιμένα μέ τόν σημερινόν πρωθυπουργόν τῆς χώρας κ. Ἀλέξιον Τσίπραν ὅστις τρέχει προσφέρων ”μύγδαλα” – καί ἐνδεχομένως γῆν καί ὕδωρ- καί δή ἐνδεδυμένος μέ ἀκατάλληλα διά τήν ἐποχήν ἰμάτια, ὀπίσω τῆς νεαρᾶς καί χαριτωμένης ἀλλοδαπῆς περιηγητρίας ἥτις δυνάμεθα νά εἴπομεν ὅτι εἶναι ἡ οἰκονομική ἀνάπτυξις.
Τήν γηραιάν κοσμοπολίτισσαν καί γλωσσομιλοῦσα κυρίαν, ἥτις ἔλαβεν διερμηνευτικόν καί διαμεσολαβητικόν ρόλον, μέ τήν ἐν Βρυξέλαις Βελγίου ἑδρεύουσαν ΚΟΜΙΣΙΟΝ
καί τό ὄργανον τῆς ἐννόμου τάξεως, ὅστις κατηχράσθη ἁπάσας τάς ἐξουσίας καί λυσιτελῶς ἀπεφάνθη, μέ τόν ἐκ κυανοῦ χρώματος οἰκογενείας καταγόμενον κ.Βόλφγκαγκ,
τόν δέ ἀλαλάζοντα ὄχλον, ὅστις ἀπήτει τήν παραδειγματικήν – διά ἑτέρους ἐν δυνάμει ἐπιβουλεῖς τῆς ἑρωτικῆς αὐτοδιαθέσεως- τιμωρίαν τοῦ ”ἐνόχου”, μέ τό ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ.
Τέλος τά πρός ἐπιβίωσιν χρεώδη μέσῳ φεγγίτου προσφερόμενα, μέ τάς τῶν δανείων στάγδην δόσεις.
Υ.Γ. Θερμῶς εὐχαριστῶ τόν φίλτατον κ. Ἀναστάσιον Γέροντα, ὅστις ἀγογγύστως ἐπιμελήθη τήν ὀρθογραφικήν ὀρθότητα τοῦ κειμένου καθώς καί τήν μεταφοράν αὐτοῦ εἰς τό πολυτονικόν σύστημα.
Οὐδόλως ἤθελεν κατηγορηθεῖ ὑφ’ ὑμῶν διά τάς φραστικάς, γραμματικάς καί συντακτικάς ἀκροβασίας (κοινῶς ”ἑλληνικοῦρες”) καθότι ἀποτελοῦν καθοριστικόν στοιχεῖον ὑποβοηθοῦν εἰς τήν κατανόησιν ὅσων ἠθελε ὑπαινιχθεῖ τό ὡς ἄνω κείμενον.
Ὡς ἐκ τούτου, γίνεται ἀμέσως ἀντιληπτόν ὅτι ἄν τό κείμενον ἀνηρτᾶτο ἐν τῇ ἀρχικῇ αὐτῷ μορφῇ ἐκ τῆς ὑπευθύνου τοῦ ἱστοτόπου τούτου, ἐριτίμου κ.Τζίνης Δαβιλᾶ, θά ἐξήρχοντο οἱ ὑμετέροι ὀφθαλμοί (ἀγοραίως τε καί πεζοδρομιακῶς ”θά σᾶς πετοῦσα τά μάτια ὄξω”).
(*) Δρύπη,γενική πληθυντικού δρυπών
Οι περιγραφές των λεξικών διαφέρουν.”Δρύπη” είναι ο καρπός με σαρκώδες εξωκάρπιο,ξυλώδες εσωκάρπιο (κουκούτσι) και πυρήνα (π.χ.ροδάκινο, ελιά).
Δεν είναι ξεκάθαρο αν αφορά μόνο σε καρπούς που το σαρκώδες εξωκάρπιο τρώγεται.
Συνεπώς για το αμύγδαλο δίνεται με επιφύλαξη για ενδεχόμενο λάθος.