Κόρη των βράχων
Ξεπροβάλλοντας
Η φρυκτωρία της νότιας θωριάς
Στο προσωπικό μου μύθο η “αλήθεια” είναι, πως μετά την έκτη μέρα της δημιουργίας ο Θεός δεν “αναπαύθηκε”.
Συνέχισε ακάθεκτος για πολλές ακόμα μέρες. Βαρέθηκε τα μεγάλα και συνέχισε με τα μικρά.
Έτσι σε κάποια από τις επόμενες μέρες της δημιουργίας, περαστικός και ράθυμος έπλασε την ακτογραμμή της Άνδρου παγώνοντας τον χρόνο εκτός των ανθρωπίνων ορίων.
Απέραντη γλυπτοθήκη από βραχώδεις, ονειρικούς σχηματισμούς. Φόρμες, ζωόμορφες στις κατεβασιές των κόλπων, τοτέμ και περίπλοκες οπές, συμπλέγματα που δεν θα μπορούσε να συλλάβει η ανθρώπινη σμίλη. Όση βραχώδη πρώτη ύλη περίσσεψε, από την ακτογραμμή, την προσγείωσε στις κορυφώσεις των υψωμάτων και των λοφοσειρών. Είναι οι “ναοί” του, όταν αποφάσισε να απέλθει περιχαρής για το έργο του. Όπως ο αγαπημένος “ναός” του Αννίκερι, στομφώδης, βλοσυρός και λεόντειος. Ατενίζει ανατολικά την Τήνο, νότια τη Γυάρο και τη Σύρο, δυτικά την Κέα και αχνότατα τον Κάβο Ντόρο. Είναι ανώνυμος, αλλά τον βάφτισα “φρυκτωρία της νότιας θωριάς”.
Θεός περαστικός και ράθυμος, αλλά γονιμοποιός.
Θέλησε χρώμα και ζωή και από τις σχισμάδες γέννησε την κάπαρη. Περήφανο ον, που επιλέγει το ίδιο το λίκνο του και αρνείται να ζήσει εκτός αυτού. Όσοι προσπάθησαν να του αλλάξουν τόπο απέτυχαν οικτρά.
*ο Αννίκερις ήταν φιλόσοφος ο οποίος πίστευε ότι η ηδονή εξαρτάται και από τις σχέσεις του ατόμου με το περιβάλλον του. Η πραγματική χαρά και η απόλαυση επιτυγχάνονται μέσα στην κοινωνία με τους φίλους, τους οικείους και τους συγγενείς. Φίλους τους οποίους θα πρέπει να επιλέγουμε όχι μόνο με βάση τις δικές μας ανάγκες αλλά εξαιτίας της αγαθότητας και της φυσικής στοργής. Η χαρούμενη διάθεση της διδασκαλίας του αναπτύσσεται σε αντίθεση με την πεσιμιστική διάθεση άλλων φιλοσόφων. Τέλος δεν πίστευε ότι ο «λόγος», η λογική δηλαδή από μόνη της μπορεί να μας εξασφαλίσει από το λάθος. Σοφός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος έχει κληρονομήσει συνήθεια σοφής δράσης.