«Άλλο χορό δε χαίρομαι, μόνο το πεντοζάλι…
Μες στου Μαγιού τις μυρωδιές, στα κόκκινα κεράσια
Για δέστε πώς χορεύουνε της Κρήτης τα κοράσια…»
Βήματα μπρος και πίσω, δέκα… Αχ, αυτό το πεντοζάλι, που στα πατήματά του ορθώνεται και περπατά η Κρήτη και τα παλικάρια της!
Χορός, καθρέφτισμα της λεβεντιάς και της Κρητικής ευψυχίας!
«Κοίταξε χάρη κι ευμορφιά, τιμή, λεβεντοσύνη
Οπό’χει τούτος ο χορός και τι χαρά αφήνει!…»
Θεογέννητο εμφύσημα στους Κουρήτες με προαιώνια σύμβολα και ερμηνείες…
Η ελπίδα των Κρητικών για απελευθέρωση από τους Τούρκους, κρύβει και το μυστικό στην ετυμολογία του ονόματος αυτού του λεβέντικου χορού!
Η πέμπτη κατά σειρά προγραμματισμένη επανάσταση, ο «πέμπτος ζάλος» δηλαδή, θέλει τους καπεταναίους έτοιμους για ξεσηκωμό πιασμένους απ’τους ώμους να σέρνουν το χορό, που έχει δέκα βήματα, όπως η ημέρα του Οκτώβρη, που θα ξεκινούσε η επανάσταση…
Ένα κάπως διαφορετικό Πεντοζάλι, σας καλώ να χορέψουμε σήμερα!
Ένα πεντοζάλι που θα οδηγεί και θα χτυπά το ρυθμό του, ένας πρωτοπόρος και ιδιοφυής έλληνας!
Ένας συνθέτης, που στα έργα του συνδυάζει το ελληνικό πνεύμα με τη δυτική τεχνοτροπία.
Ένας δημιουργός που στις συνθέσεις του είναι εμφανής η αγάπη του για την Ελλάδα και τη μουσική της παράδοση!
Γι’αυτο εξάλλου και εμπνεέται από τους λαϊκούς της ρυθμούς και μελωδίες…
Τα έργα του, είτε τονικής, είτε ατονικής μουσικής μαρτυρούν τη δημιουργική φαντασία του, την μαεστρία στην ενορχηστρωση και το μεγαλείο του μουσικού πνεύματός του!
Νίκος Σκαλκώτας!
Προσωπικά με αφήνει άφωνη ο σεβασμός, με τον οποίο προσεγγίζει το παραδοσιακό στοιχείο και μπολιάζει μ’αυτό την κλασική μουσική του παλέτα!
Μάς λυπεί, βέβαια η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίστηκε από τους Έλληνες (και διακεκριμμένους) ομοτέχνους του με την επιστροφή του στη χώρα, παρόλη την αξία του!
Οι καινοτόμες και πρωτοποριακές ιδέες του, συνέπεια της μαθητείας του με τον δωδεκαφθογγιστή Σαίνμπεργκ στη Βιέννη δεν ήταν, βλέπετε, εύπεπτες για την εποχή…
Η μουσική Ιστορία, τουλάχιστον τον δικαίωσε…
Μια μορφή ασκητική, μια ψυχή τραυματισμένη λόγω του παραγκωνισμού του από τους συναδέλφους του, με μόνο δίαυλο εκτόνωσης τη σύνθεση…
«Κοίταξε χάρη κι ευμορφιά, τιμή, λεβεντοσύνη
Οπό’χει τούτος ο χορός και τι χαρά αφήνει!…»
Η λεβεντογέννα μεγαλόνησος, κι οι ψυχωτικοί σκοποί της μουσικής της παράδοσης κινούνται σήμερα πάνω στον πέμπτο ζάλο και σε δέκα μελωδικά βήματα, πλούσια εναρμονισμένα, με χαρακτηριστικές διαφωνίες και θαυμαστή αντιστικτική πλοκή ενός μεγάλου έλληνα καλλιτέχνη, που έφυγε πρόωρα σαν σήμερα 19 Σεπτέμβρη του 1949 μόλις στα 45 του ενώ την επομένη γεννήθηκε ο γιος του…
