Προσδοκώ το διαφορετικό από αυτό που είναι σήμερα.
Είμαι αραχτός στον καναπέ μου και περιμένω τους άλλους να κάνουν το πρώτο βήμα.
Τσαμπουκάς η ελπίδα, άναρχη, ξεπηδά από το τίποτα και δημιουργεί εικόνες και νέες ζωές ακυρώνοντας την πραγματικότητα. Ονειροβατεί ή πράγματι μπορεί να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα;
Στις ειδήσεις των καναλιών παρακολουθώ να εξελίσσεται ένα έργο εντελώς παρανοϊκό,σαν ταινία φαντασίας. Σαν όλα αυτά που εγώ ζω δεν τα αντιλαμβάνομαι σωστά. Αλλιώς έχει η κατάσταση, σαφώς καλύτερη από αυτό που εγώ βιώνω. Αλλά είμαι ανόητος και πρέπει αυτοί οι καλοί κύριοι, οι κουστουμαρισμένοι, οι καλοπληρωμένοι, να με βοηθήσουν να το καταλάβω.
Περιμένω αυτόν ή αυτούς που θα αντιδράσουν. Εγώ σαφώς και θα ακολουθήσω. Όχι καλέ,δεν γεννήθηκα εγώ για να κάνω τη διαφορά, δεν είμαι εγώ που θα βγει μπροστά και θ’ ανάψει το φυτίλι. Όχι όχι εγώ! Εσύ είσαι αυτός. Και με θυμώνεις κιόλας που δεν κάνεις κάτι. Τι περιμένεις επιτέλους; Να μας ξεκάνουν όλους;
Έχω πολλά να σου καταμαρτυρήσω κρίνοντας από εδώ που κάθομαι. Η οπτική μου γωνία είναι εξαιρετική για κριτική. Και αφού δεν έχω,ευτυχώς,καθρέφτη απέναντί μου, συνεχίζω απτόητος το σκληρό καθήκον μου να σε κατακρίνω. Μη νομίζεις ότι μου είναι εύκολο αυτό που κάνω. Εγώ να βοηθήσω εσένα προσπαθώ να γίνεις καλύτερος.
Η άναρχη ελπίδα μου έχει στηριχτεί καθολικά επάνω σου. Και η αναβλητικότητά σου με κάνει έξαλλο.
Προσδοκώ αναγέννηση, ανάσταση και συ, με την απάθειά σου με κάνεις να πιστεύω ότι προσδοκώ το ανέλπιστο. Ορίστε τώρα, θα με πιάσει κατάθλιψη και δεν θα μπορώ να αντιδράσω. Έως τώρα αντιδρούσα από ό,τι αντιλαμβάνεσαι.
Δεν φωνάζω εγώ, όταν βλέπω ειδήσεις; Δεν μουτζώνω μεγαλόπρεπα εγώ; Δεν πληκτρολογώ με μανία το θυμό μου στο facebook; Τι λες τώρα; Άλλωστε ήμουν σαφής. Κάνε εσύ την αρχή κι εγώ ακολουθώ. Αλλά δεν κάνεις αυτό το γαμημένο πρώτο βήμα. Όλα από τους άλλους τα περιμένεις.
Κοίτα, δεν έχω και πολύ χρόνο να σε βοηθήσω με την κατάκρισή μου. Ο χρόνος τελειώνει κάπου εδώ. Μας φιμώνουν αργά και σιωπηλά. Λίγο – λίγο. Διακριτικά να μη το καταλάβουμε, να μην κάνουν φασαρία.
Πρέπει να προλάβω να επαναστατήσω, που δεν επαναστατείς εσύ. Εγώ ακούω τις ειδήσεις, ενημερώνομαι σωστά κι εγγυημένα. Και αυτές μου λένε ότι όλα βαίνουν καλώς, ότι όλα όσα γίνονται είναι καλώς καμωμένα. Και αφού δεν σε βλέπω στις ειδήσεις να αντιδράς εσύ,σημαίνει ότι έχουν δίκιο, σωστά;
Κι αν αλητεύει το μυαλό σ’ αυτά που έχασα, σκέφτομαι αμέσως αυτά που μου απέμειναν και κάθομαι στα αυγά μου μην τα χάσω κι αυτά.
Εγώ στο είπα, δεν γεννήθηκα αρχηγός. Έτσι μου έμαθαν χρόνια τώρα. Μπορώ όμως να κάνω κάτι που ξέρω πολύ καλά. Να χειροκροτώ, να σηκώνω το χέρι με το σήμα της νίκης, να φωνάζω ζήτω. Έτσι είμαι εγώ.
Κι αν κακιά φορά μου τσαμπουκαλεύεται η ελπίδα, ξέρω να τη συμμαζεύω εγώ. Δεν μου αρέσουν τα διλήμματα εμένα. Οδηγούν σε έλλειμμα. Κι αν χάσω το τίποτα που μου απέμεινε; Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Τι χορτάτο δηλαδή; Λέμε τώρα…
Άντε λοιπόν ξεκίνα! Κάνε εσύ το πρώτο βήμα και εγώ βάζω τον ενθουσιασμό και την προσδοκία. Ίσως και λίγο το φόβο για να σε συγκρατήσω λίγο, μην καταστρέψεις τα κατεστραμμένα. Κι αν καταφέρεις και ανατρέψεις την πραγματικότητα, την δική μου όχι την δική τους, θα σου πω μπράβο και θα φωνάζω και ζήτω.
Πρόσεξε όμως καημένε μου! Μην τυχόν και η νέα πραγματικότητα που θα μου φτιάξεις δεν μοιάζει με αυτήν που έχω φτιάξει στο μυαλό μου, τότε χάθηκες!
Αυτό που εγώ ονειρεύτηκα αυτό πρέπει εσύ να δημιουργήσεις. Κατάλαβες;
Χτίστη σε θέλω, το ακούς; Από γκρεμιστάδες, πλεόνασμα έχουμε…
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr