To αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι πέντε-έξι γερασμένες πολιτικές φάτσες (περιλαμβάνω τον Τσίπρα σ’ αυτές) προσπαθούσαν απλώς να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, ρίχνοντας πάντα την ευθύνη για όλα στους άλλους· το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στέκονταν σαν τυπικοί κατηγορούμενοι ενώπιον πέντε-έξι τηλεοπτικών ζόμπι-δικαστών, δεν αποδεικνύει την παρακμή της κοινοβουλευτικής πολιτικής γενικώς, ή τα παιχνίδια των πολιτικών ηγετών γενικώς, απέναντι στους πολίτες.
Αποδεικνύει ότι όταν είσαι προτεκτοράτο η κοινοβουλευτική διαδικασία συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο για τα μάτια του κόσμου. Αλλά τα μάτια του κόσμου δεν νομίζω ότι είναι πια τόσο τυφλωμένα, τα μάτια του κόσμου που στις 6 Ιουλίου ήξερε πολύ καλά τι ψηφίζει και γιατί.
Το νέο, επειδή όλοι μιλάνε για το νέο, δεν θα έρθει από εδώ, από όλα αυτά τα παιχνιδάκια, εκλογικά και μη. Το νέο θα έρθει μια ωραία ημέρα μέσα στη δράση και την αντίδραση των πραγμάτων, πάντα έτσι γεννιέται: μέσα στην άμεση, συλλογική πολιτική δράση, π.χ. από ανθρώπους που χθες το βράδυ γύρισαν αηδιασμένοι την πλάτη σ’ αυτό το νόθο ντιμπέιτ του μικροαστικού σαβουάρ βιβρ.