Ευτυχώς. Αυτό μόνο μας έλειπε, άλλη μία Χαλκιδική. Με την πιο άναρχη δόμηση σε όλη την Ευρώπη, την αδύνατη πρόσβαση/ διαφυγή, την κολοσσιαία ρύπανση από αστικά απορρίμματα σε στεριά και θάλασσα, τους αγενείς αρπακτικούς ντόπιους, την κατοίκηση για τρεις μήνες από τους τραγικούς κομπλεξικούς Θεσσαλονικείς του φραπέ, του μπιτσο-κωλόμπαρου και του βαψίματος στην παραλία, του λαϊκο-χάους και του ρουμςτουλετ από τσιμεντόλιθο.
Αλλά αυτή είναι συζήτηση για άλλη φορά, το καλοκαίρι άλλωστε είναι επί θύραις, και πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν ότι όντως, σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. Ακούει το Πόρτο Κουφό;
Το θέμα του σημερινού σημειώματος είναι η ιδιαίτερα περίπλοκη ιστορία με την εξόρυξη χρυσού, που ξαναήρθε στο προσκήνιο μετά τις εκλογές. Προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευτεί ότι θα σταματήσει τις εργασίες, μετεκλογικά (ως συνήθως) τα πράγματα είναι ολίγον διαφορετικά. Υπάρχουν ορισμένα αδιαμφισβήτητα γεγονότα και αυτά είναι τα εξής:
πρώτον, η εξόρυξη έχει σοβαρές αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ήδη καταστρέφει το δάσος/ βουνό/ έδαφος στο οποίο γίνεται. Οποιεσδήποτε αιτιάσεις περί του αντιθέτου είναι αποκύημα προπαγάνδας της εταιρείας και δεν αντέχουν σε καμμία επιστημονική προσέγγιση.
Δεύτερον, μια μεγάλη μερίδα κατοίκων της περιοχής εργάζονται στην εξόρυξη και το μέλλον αυτών και των οικογενειών τους εξαρτάται από αυτήν την απασχόληση. Οι εργαζόμενοι αυτοί τελευταία…απέκτησαν φωνή και διαδηλώνουν υπέρ της συνέχισης των εργασιών, υπερασπιζόμενοι έτσι τη δουλειά τους.
Τρίτον, ακριβώς οι μισοί κάτοικοι της περιοχής τάσσονται υπέρ της εξόρυξης κι αυτό φαίνεται από τις ψήφους που πήρε ο Χρήστος Πάχτας στις (τελευταίες)* αυτοδιοικητικές εκλογές. Μιλώντας για αυτοδιοίκηση, η αιφνίδια, ουσιαστικά ανεξήγητη παραίτηση του εκλεγμένου και κατά της εξόρυξης τοποθετημένου δημάρχου δε χτύπησε κανένα καμπανάκι;
Τέταρτον, οι άλλοι μισοί κάτοικοι της περιοχής τάσσονται κατά της δραστηριότητας, πιστεύοντας ότι καταστρέφει τον τόπο τους. Και, εν πολλοίς, έχουν δίκιο. ΄Ένα δίκιο που είναι πολύ δύσκολο να βρουν, η εταιρεία που προωθεί την εξόρυξη έχει άφθονα χρήματα για να διαθέσει ως διαφήμιση σε ΜΜΕ και να τα κάνει να σωπάσουν, διαφήμιση είτε φανερή είτε αυτό που στο μάρκετινγκ λένε «below the belt», δηλαδή με κρυφές χορηγίες και ανταποδόσεις. Αυτά τα τελευταία είναι και πολύ δύσκολο να εντοπιστούν. Όταν οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν στην Αθήνα να διαδηλώσουν υπέρ της «επένδυσης», ποιος τους πληρώνει τα έξοδα, επί παραδείγματι;
Επίσης, οι επίσημες τοποθετήσεις της εταιρείας σε διαδίκτυο, παρουσιάσεις και συνεντεύξεις είναι πολύ καλά στημένες ώστε να παρουσιάζουν μια εικόνα ειδυλλιακή, όπου κανένα δέντρο δε θα κοπεί, καμμιά σπιθαμή εδάφους δε θα μολυνθεί, καμμιά σταγόνα νερού δε θα δηλητηριαστεί. Με συγχωρείτε, αλλά οι καλογυαλισμένες ιστοσελίδες δε με πείθουν, ούτε στο ελάχιστο.
Δεν είναι αστεία αυτά. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη περίπτωση διχασμού (εθνική μας ειδικότης!) και για ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Σύμφωνοι, οι εργαζόμενοι φοβούνται να μη χάσουν το ψωμί τους και μπροστά σ’ αυτήν την απειλή αδιαφορούν για τις μακροπρόθεσμες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Δεν είναι παράξενο. Γενικότερα ο Έλλην νοιάζεται μόνο για την πάρτη του και να πάνε να πνιγούν όλα τα υπόλοιπα.
Είναι πολύ εύκολο να ληφθεί η απόφαση να σταματήσει η ιστορία και να σωθεί ο τόπος από την καταστροφή. Έγινε σε άλλες χώρες, όπου οι «επενδύσεις» διώχτηκαν κακήν κακώς. Εδώ, η απόφαση (όπως, εδώ που τα λέμε, και σχεδόν καμμιά τολμηρή απόφαση) δε λαμβάνεται και το θέμα αφήνεται να χρονίζει, ίσως να σέρνεται δικαστικά επί χρόνια, ώσπου να βαρεθούν να σκούζουν οι διαμαρτυρόμενοι (και θα βαρεθούν, είναι μαθηματικά σίγουρο), ο όποιος χρυσός να εξορυχθεί, και να μείνει άλλη μια χαίνουσα πληγή στο ένα από τα δύο μοναδικά εθνικά μας κεφάλαια, τη φύση. Δεν προτείνω κάτι, ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει, απλώς ανησυχώ και προβλέπω. Τα χειρότερα.
* Το κείμενο γράφτηκε για τη iΠόρτα στις 26 Μαΐου 2015
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr