Δεν είναι λίγες οι φορές που, μεταξύ σοβαρού και αστείου, έχω αντιμετωπίσει κάποια κριτική για το γεγονός οτι έγραψα ένα βιβλίο για την μεσαιωνική Ρόδο -τη περίοδο των Ιπποτών του Αη Γιάννη- ενώ θα έπρεπε να έχω ασχοληθεί με τη αρχαία ή την κλασσική εποχή, τον Τληπόλεμο, τον Κλεόβουλο, τον Διαγόρα και τον Δωριέα. Ο λόγος, το οτι οι Ιππότες ήταν Φράγκοι, πως το ό,τι φτιάχτηκε ή επιτεύκτηκε στην εποχή τους ήταν Φράγκικο και πως εμείς, ως Έλληνες, δεν έχουμε κανένα λόγο να προβάλλουμε τα έργα τους.
Οι για πολλούς λόγους απαράδεχτη αυτή άποψη παραβλέπει και μια σημαντικότατη ιστορικά τεκμηριωμένη αλήθεια: πως πάνω σ’ αυτά τα κάστρα έχει χυθεί μπόλικο ελληνικό αίμα και ιδρώτας, είτε για την άμυνά τους ή για την ενίσχυση και κατασκευή τους.
Σήμερα θέλω να αναφερθώ σε ένα συγκεκριμένο ντοκουμέντο που αποδεικνύει την παραπάνω αλήθεια:
Στην Πύλη Κοσκινού, στην μέσα πόρτα, μισοκρυμμένη απο έναν χαμηλό τοίχο, υπάρχει μια μαρμάρινη επιγραφή. Είναι δίγλωσση, μεσαιωνικά ιταλικά και ελληνικά, με ημερομηνία 20 Αυγούστου 1457, μια μέρα σαν και σήμερα πρίν 557 χρόνια.
ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΕΚ ΒΑΘΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΧΑΙΟΝ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΠΡΟΤΟΜΑΣΤΟΡΕΒΟΝΤΟΣ ΚΑΜΟΥ ΜΑΝΟΗΛ ΚΟΥΝΤΗ
Έτσι λέει στα ελληνικά και στα Ιταλικά ο Μανώλης Κουντής μας λέει πως ήταν “… PROTOMAISTRO MURADUR… DE TUTA LA MURA NUOVA DE RODO” Δηλαδή, πρωτομάστορας, αρχιτέκτονας, όλου του καινούριου τείχους της Ρόδου.
Αν λογαριάσουμε πως στα τείχη της Ρόδου υπάρχουν εντοιχισμένα μόνο τα οικόσημα των Μεγάλων Μαγίστρων και ίσως, μετρημένα στα δάχτυλα, κάποιων πολύ σπουδαίων ιπποτών ή άλλων, εύκολα συμπεραίνει κανείς την σπουδαιότητα του Μανώλη Κουντή.
Πολύ θα ήθελα -μα ποιόν τον νοιάζει- αντίγραφο της πλάκας αυτής να τοποθετηθεί σε κάποιο σημείο εκεί κοντά, ώστε να είναι σε κοινή θέα. Ίσως έτσι -ίσως, λέω- να σιωπήσουν οι ανιστόρητοι υπέρμαχοι της εθνικής εκκαθάρισης της ιστορίας μας.
η ιστοσελίδα του