Το άρθρο χορηγούν τα εκπαιδευτήρια “Ροδίων Παιδεία”
Ο ίδιος ο Μαγκρίτ δεν θεωρούσε τον εαυτό του καλλιτέχνη αλλά στοχαστή που χρησιμοποιούσε τη ζωγραφική, όπως άλλοι το λόγο ή τη μουσική, για να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους. Είχε φιλοσοφική παιδεία και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα προβλήματα δείχνει ότι υπάρχει κάτι φιλοσοφικό στη στάση του.
Κατά τον Μαγκρίτ το έργο ζωγραφικής δεν διαχωρίζεται από τη σκέψη, συνιστά αντίθετα αυτό καθεαυτό οπτικοποιημένη σκέψη. Η ζωγραφική εικόνα είναι η εικόνα μιας σκέψης, η προσπάθεια του καλλιτέχνη να αναδείξει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την πραγματικότητα, όπως αυτή βιώνεται από τον άνθρωπο.
Στον πίνακα «Η αυτοκρατορία του φωτός» το φως του φανοστάτη φωτίζει την πρόσοψη του κτηρίου και το νερό της λίμνης στο καθρέφτισμα δίνοντας την εντύπωση πως είναι νυχτερινό τοπίο και μάλιστα σε ώρα βαθειάς νύχτας. Την εντύπωση αυτή επιτείνει και το ηλεκτρικό φως στο εσωτερικό του οικοδομήματος, αν παρατηρήσουμε τα δύο ανοιχτά παράθυρα. Το μυστήριο όμως του θέματος προκύπτει, αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τον κατάφωτο ουρανό που μας παρουσιάζει μια μέρα, σίγουρα όχι την αυγή, αλλά σε προχωρημένη ώρα!
Το συγκεκριμένο έργο διάλεξε για εξώφυλλο του βιβλίου του “Συνομιλίες με το Φως” ο καθηγητής Αστροφυσικής και ευρωβουλευτής με το Ποτάμι Γιώργος Γραμματικάκης.
