Puppet on a string, του Αλέξανδρου Μπέμπη

 

 

 

 

 

 

Εμπεριστατωμένο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Μπρούχου για τον διαγωνισμό τραγουδιού της EUROVISION. (διαβάστε το εδώ)

Επιτρέψτε μου να καταθέσω και την δική μου εμπειρία που ανάγεται στο μακρινό 1967.

Αρχές του 1966 ένας έμπορος φίλος του πατέρα μου μας έφερε το ”μαγικό κουτί”.

Οι πρώτες αντιρρήσεις της μητέρας μου για αυτήν την απρογραμμάτιστη δαπάνη ξεπεράστηκαν όταν η αιτιολόγηση φάνηκε-και ήταν-πειστική.

Να περνούν την ώρα τους ο παππούς και η γιαγιά που την εποχή εκείνη οι επιλογές ψυχαγωγίας ήταν περιορισμένες.

Ήρθε ο τεχνικός για την τοποθέτηση της κεραίας και με έκπληξη αλλά και υπερηφάνεια διαπιστώσαμε ότι ήμασταν από τους λίγους που είχαν τηλεόραση στην Θεσσαλονίκη. Μετρημένες οι κεραίες στα δάχτυλα όσο έφτανε το μάτι μας.

Και έφτανε μακριά. Δεν υπήρχαν τα ”δάση” πολυκατοικιών και κεραιών όπως τα ξέρουμε σήμερα.

Το πρόβλημα φυσικά ήταν ότι δεν υπήρχε ελληνικός τηλεοπτικός σταθμός.

Ένα πειραματικό στούντιο λειτουργούσε μόνο μέσα στη ΔΕΘ και λίγες ώρες. Απόγευμα από τις 6 μέχρι τις 9.30 αν δεν με απατά η μνήμη.

…”τις υπόλοιπες ώρες θα πιάνετε Γιουγκοσλαβία”… ήταν η ενημέρωση του φίλου εμπόρου.

Για να μη πλατειάσω αρκεί μόνο να σας πω ότι ήμουν από τους ελάχιστους τυχερούς της ηλικίας μου που τα μαγεμένα μάτια του είδαν

το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου της Αγγλίας το 1966!!!

Έτσι φτάσαμε και στον διαγωνισμό τραγουδιού της EUROVISION του 1967 που είχε διοργανώσει η Βιέννη.

Νίκησε ένα τραγούδι που ακόμη και σήμερα, 54 χρόνια μετά, ακούγεται ευχάριστα και παραμένει χαραγμένο στο νου και τα χείλη επιβεβαιώνοντας όλα όσα τόσο αναλυτικά μας περιγράφει ο κ. Μπρούχος.

Οπτικά εφέ οι καθρέφτες και εξωσυμβατική εμφάνιση από την γλυκύτατη Sandie Shaw ξυπόλυτη!!! με συνοδεία ορχήστρας.

PUPPET ON A STRING.

Απολαύστε το και είμαι βέβαιος ότι θα το σιγοτραγουδάτε και αύριο.

Το φετινό το θυμάται κανείς;