Αγουροξυπνημένος και χωρίς καφέ τοίμασε γρήγορα το βαλιτσάκι, φόρεσε το καπελάκι του κι άνοιξε την πόρτα…
-Ε, για πού το’βαλες, πάλι εσύ;
Ο νους γύρισε, με κοίταξε και χαμογέλασε.
-Ταξιδάκι, ψιθύρισε…σε χρόνους παρελθόντες.
Αναμνήσεις γλυκές απ’ τα χρόνια της αθωότητας, που ένας παχύσαρκος με στρογγυλή μύτη και μάλλον αστειούτσικη εμφάνιση μ’έμαθε τι θα πει αλτρουιστής, όταν συλλάβιζα ακόμα…
Αυτοί ήταν οι φίλοι μου, χάρτινοι μύθοι, που με τις πράξεις τους γίνονταν και δάσκαλοί μου, το “ηρωικό Ελληνόπουλο”, ο Γιώργος Θαλάσσης, ο αχώριστος σύντροφός του ο Σπίθας, “διαρκώς πεινασμένος, με μυαλό καθυστερημένο μα μεγάλη καρδιά” και η γλυκιά Κατερίνα.
Η πιο όμορφη αντιστασιακή συντροφιά! Μια συντροφιά, που οι ιστορίες τους κάποτε, εκτός από διδαχή, μας πρόσφεραν συγκίνηση, μας παρηγορούσαν, μας εμψύχωναν.
-Αναδρομή στο παρελθόν;
-Τρέχω στο περίπτερο να συναντήσω στο χαρτί της μιας δραχμής την τολμηρή φαντασία και τη νεανική ορμή!
Είμαι των αλλοτινών, νοσταλγός, τελικά!
Τότε που απλές, εικονογραφημένες σελίδες συγκινούσαν και ταξίδευαν…
Mέσα από τις σελίδες του γαλούχησε γενιές και γενιές…Θυμάσαι;
Ο δημιουργός του, Στέλιος Ανεμοδουράς γεννήθηκε σαν σήμερα 22 Μαΐου του 1917.
Πρόκειται για το μικρό ήρωα Γιώργο Θαλάσση με την παρέα του… τη γλυκιά Κατερίνα και τον αιωνίως πεινασμένο Σπίθα!
Ένα κόμικ που συντρόφεψε την παιδικότητά μας, δίδαξε την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την αγάπη για την πατρίδα, την ελευθερία και τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας.
Δίδαξε πως στη ζωή την ψηλότερη θέση κατέχουν αξίες και ιδανικά!
“Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, Μικρέ μου Ήρωα Γιώργο Θαλάσση;”