Ανάγκη κάθε τόσο η ψυχή,
την πτήση της να κάνει στους αιθέρες.
Σουρούπωσε..
χάδια, στις παρειές τ’αγέρι..
Λέω, απόψε να δοθώ στον άνεμο…
“συχνά ένα πουλί” με παίρνει στη φτερούγα του ν ‘αναπολήσω …
ζηλεύω τη θωριά του…
από ψηλά αρμενίζω τη θάλασσα κι ένα τραγούδι σιγοψιθυρίζω,
χρώματος κυανού…
νότες γλυκές από τη φτερωτή αγκάλη, χαρίζω!
Πετάς πουλί μου κι εγώ μαζί σου ακολουθώ την
πιο τρελή γραμμή πορείας…
Πουλί κι εγώ!!!
πλασμένη όμως,για το μέσο πέταγμα κι όχι για κορυφές…
Αφορμή για τη “μουσική πτήση” δίνει ο γεννημένος σαν σήμερα 14 Μαΐου 1953 Βέλγος Wim Mertens.
Με σπουδές πάνω στις κοινωνικοπολιτικές επιστήμες αλλά και συνθέτης,μουσικολόγος,κιθαρίστας και πιανίστας ,μας είναι περισσότερο γνωστός από τις συνεργασίες του με τους Στηβ Ράιχ και Φίλιπ Γκλας.
Η φήμη του ως μουσικού,εκτοξεύεται με το έργο “Struggle for Pleasure” το 1980 και από τότε όλοι μιλούν για ένα καλλιτέχνη ιδιαίτερο, με το ύφος του να τείνει προς το μινιμαλισμό.
Εγώ τον βρίσκω μέχρι σήμερα να πειραματίζεται σε μίξεις διαφόρων μουσικών στοιχείων ποπ, ροκ, τζαζ με κλασικά και ηλεκτρονικα ακούσματα.
Συχνά,ένα πουλί… συλλαβίζει με ανθρώπινη φωνή, λόγια ελαφρά, φωλιές χαράζει στην καρδιά, ενθυμήματα ενός απέραντου κόσμου, που μόνο από ψηλά υπάρχει…
“Συχνά ένα πουλί – often a bird” , Wim Mertens
