(Συντονιστής “Κέντρων Δια Βίου Μάθησης” Υπεύθυνος Επικοινωνίας – Δημοσιότητας)
“Το Διαδίκτυο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι, είναι η ίδια σου η ζωή!”.
Αυτό είναι το σύνθημα για την Ημέρα του Διαδικτύου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που από το 2004 διοργανώνει εκδηλώσεις για την διαφήμιση του διαδικτύου σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Θα μου πείτε πως αυτές οι εκδηλώσεις δεν αναφέρουν μόνο τα οφέλη αλλά και τους κινδύνους από την χρήση του, αλλά όταν μιλάς σε νέους για κινδύνους το πιθανότερο είναι να σε τοποθετήσουν στην βιτρίνα με τα παλιά σερβίτσια της γιαγιάς.
Κάπως έτσι είναι και το μέσο που μοιράζομαι πολλές φορές τις σκέψεις μου μαζί σας.
Καλώς ήρθατε στο FACEBOOK!
Εδώ όπου όλες οι αγάπες είναι “TEΛEIEΣ”.
Όπου οι περισσότεροι το παίζουν “κάποιοι”, ότι όλοι ζούνε “καλά”…
Όπου οι εχθροί είναι αυτοί που επισκέπτονται περισσότερο το profile σου.
Όπου οι πρώην φίλοι σας κάνουν block.
Όπου οι παλιές αγάπες, σβήνονται απλά με ένα delete.
Και όσοι σε κάνουν add αν σε δουν στον δρόμο ούτε καν θα σε αναγνωρίσουν.
Εδώ όπου ένα απλό γειά και ένα απλό comment θεωρείται έως και μια καινούργια σχέση.
Εδώ που ο καθένας ζει το όνειρό του και προσπαθεί να το επιβάλει και στους άλλους μέσα από άπειρα “notifications”.
Και σιγά σιγά, σταματήσαμε να γνωρίζουμε πραγματικούς ανθρώπους, να σφίγγουμε χέρια στον δρόμο, να μοιραζόμαστε αγωνίες και χαρές.
Γίναμε όλοι προφίλ, παγωμένα χαμογελαστά και φωτογραφίες με μπούτια στις παραλίες, μια τεράστια βιτρίνα, στην οποία μπαίνουν κι εκτίθενται οικειοθελώς ως πραμάτεια οι χρήστες του με κοινοτοπίες, ψέματα και προσωπικά δεδομένα.
Ξεπερασμένο όμως για την νεολαία, που σταμάτησε γρήγορα να το χρησιμοποιεί γιατί τα νιάτα θέλουν δράση. Και επειδή θα έπρεπε να τους δώσουμε μια δράση που να μην θέτει σε κίνδυνο την εξουσία, που να μην διαταράσσει το καθεστώς της βίας και της ανέχειας που ζούμε, τους δώσαμε δράση στον δρόμο αλλά σε μια εικονική πραγματικότητα.
Τους ξαμολήσαμε να μαζεύουν πόκεμον στους δρόμους κάθε πόλης και να τα βάζουν να μάχονται μέχρις θανάτου για να κατακτήσουν το “γυμναστήριο” άγαλμα της διπλανής πλατείας , οι μπλέ απέναντι στους κίτρινους και όλοι εναντίον όλων.
Τους ναρκώσαμε, τους αφαιρέσαμε κάθε δυνατότητα να μάχονται για την δουλειά, για την εκπαίδευση, για το δίκαιο, για την ισότητα. Τους βάλαμε μέσα σε ένα νέο περίεργο μισοπραγματικό μισοφανταστικό κόσμο και τους αφήσαμε να κυνηγάνε χίμαιρες παραισθησιογόνα.
Τους δώσαμε το ψυχότροπο αντίδοτο της χαμηλής τους αυτοεκτίμησης, πληρώνοντας την αίσθηση του κενού και της μοναξιάς με ηλεκτρονικές «σχέσεις», των οποίων η διαφορά με τις πραγματικές είναι τόση, όση η διαφορά του έρωτα με το ξεφύλισμα των πορνοπεριοδικών.
Η Εποχή του Τεχνοπολιτισμού που το μόνο που επιβάλλει τελικά, είναι η αναπαραγωγή των συντηρητικών κοινωνικών πρακτικών και μάλιστα στην χειρότερη έκδοσή τους. Σε λίγες μέρες στους δρόμους θα υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι.
Κάποιοι που σαν τρελοί θα ψάχνουν να βρουν ένα κατοστάρικο δανεικό να το δώσουν στην εφορία μην χάσουν το σπίτι τους και τα παιδιά τους που θα τους λεν σταμάτα..πίσω σου ακριβώς είναι ένα πόκεμον και πρέπει να το πιάσω.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr