Η ιερότητα του του Ικέτη και η παροχή πολιτικού ασύλου δεν εξαρτάται από τις πράξεις ή τις πολιτικές ιδέες του αιτούντος, ακόμη και αν αυτές είναι απεχθείς. Η αναφορά στις ενέργειες των Τούρκων αξιωματικών κατά της δημοκρατίας είναι εξαιρετικά υποκριτική καθώς όλοι γνωρίζουμε πόσο “δημοκράτες” ήταν διάφοροι αιτούντες που ανήκαν σε εξτρεμιστικές ή και ένοπλες ομάδες της άκρας αριστεράς και υπέρ των οποίων (και πολύ καλώς) ξεσηκώνονταν οι κυβερνώντες σήμερα προοδευτικοί ευαίσθητοι. Αν, τέλος, πολιτικοί, δικαστές και δημοσιογράφοι δεν θέλουν απλώς να κρύψουν τη δειλία τους έναντι του σουλτάνου, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν λίγο για το περίφημο Κυλώνειον άγος: πώς δηλαδή στην αρχαία Αθήνα θεωρήθηκε εναγής και ανόσια η θανάτωση οπαδών του Κύλωνος παρότι αυτοί είχαν συμμετάσχει σε απόπειρα κατάλυσης της δημοκρατίας, επειδή κατέφυγαν ως ικέτες στο ναό της Αθηνάς. Αλλά φυσικά από εκείνη τη δημοκρατία απέχουμε πολύ. Πάρα πολύ.