
Ἐπιστρέφοντας ἕνα ἀπόγευμα ἀπό τήν Ἀθήνα ὁδικῶς, καθόμουν στήν προεδρική θέση: πίσω ἀπό τόν συνοδηγό. Ἔτσι εἶχα τή δυνατότητα νά παίξω μέ τήν canon. Βέβαια, ἡ ταχύτητα τοῦ ὀχήματος (συχνά πολύ πάνω ἀπό τά νόμιμα ὅρια) δέν βοηθοῦσε στή λήψη καλῶν φωτογραφιῶν. Πλήν ὅμως συνέχισα νά προσπαθῶ, κοιτῶντας περισσότερο ψηλά παρά στό πλάι.
Ἕνα οὐράνιο τόξο προσπάθησα νά ἀποτυπώσω, ἀλλά ὄχι μέ ἰδιαίτερη ἐπιτυχία.
Πρίν νά μποῦμε στή σήραγγα
Καί ὅσο τρέχαμε μέσα της (ἔχει σημασία τό ρῆμα πού χρησιμοποιῶ)
Ἀργότερα κάποια σύννεφα κέντρισαν τό ἐνδιαφέρον μου
καί ἕνα ἀεροπλάνο πού “περνοῦσε” ἀνάμεσά τους
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author iPorta.gr
Βιβλίο: ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΠΡΑΞΕΙΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ
4 Σχόλια
Την επόμενη φορά, λέω να έρθετε Γέροντα από τα μέρη μου. Εκεί να δεις ταξίδι! Εμ… με την καλή την έννοια!
Να φοράτε ζώνη και να μην τρέχετε!
Ήταν μια ευγενική προσφορά του Υπουργείου Μεταφορών του Κάτου Κόσμου.
@ ALEX
Τό νά ἐπιστρέφω μοῦ εἶναι εὔκολο. Τό νά πηγαίνω εἶναι πού μοῦ παρουσιάζει μιά δυσκολιότητα…
@Κομπάρσος.
Πολλάααα χρόνια πρίν, τότε πού ἀπό τή Θεσσαλονίκη ξεκινοῦσε τό τραῖνο γιά Φλώρινα-Κοζάνη μέ 5-6 βαγόνια, μέχρι νά φτάσει στήν Ἔδεσσα περνοῦσε μέσα ἀπό δέκα ἴσως καί περισσότερες “γαλαρίες”, οἱ ὁποῖες ἐναλλάσσονταν μέ σιδερένιες γέφυρες. Ὅποιος ἤξερε, καθόταν στο τελευταῖο βαγόνι. Ἀπό τά τελευταῖα παράθυρα νά βλέπεις τό σιδερένιο σκουλήκι νά παίρνει τή στροφή πάνω στήν γέφυρα πρίν νά χωθεῖ μέσα στή γαλαρία, ε, αὐτή ἡ εἰκόνα δέν ξεχνιέται φίλε μου!
Την επόμενη φορά να κάνεις τη διαδρομή με τρένο αλλα να βρίσκεσαι σε παράθυρο που δέν είναι μουτζουρωμένο με graffiti…
Η φωτογραφία μέσα στη σήραγγα “μιλάει”!
Να επιστρέφεις πιο συχνά.