Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι… συμβαίνει σε επίπεδο φιλίας, αλλά και εργασίας. Ακόμα και το τηλεοπτικό πρόγραμμα που θα επιλέξεις είναι αντίστοιχο του ποιόντος σου. Του δικού σου, του δικού μου κ.λπ. Είναι το πρώτο στοιχείο που δείχνει ποιος είσαι. Εννοώ, από τι έλκεσαι. Από το site που θα επιλέξεις για να συλλέξεις πληροφορίες μέχρι την εκπομπή που θα δεις. Δεν σου λέω κάτι εξωγήινο, σωστά;
Παρακολουθώντας από κοντά και μακριά, ό,τι γράφεται στο διαδίκτυο, διαπιστώνω ότι οι λάσπες, οι ανυπόστατες λάσπες βρίσκονται σε αρκετά -από τα άπειρα- sites που στερούνται αξιοπιστίας. Σαν να λέμε… καθιερωμένος, κίτρινος τύπος. Σαν να λέμε αποδεικνύουν με τα γραφόμενά τους την αναξιοπιστία τους. Παίρνουν ημιτελή και κομμένα άρθρα, τους μοντάρουν και τον τίτλο που γουστάρουν και το αμολάνε στην διαδικτυακή αρένα.
Σε τέτοια κακοποιημένα κείμενα, κάποιος ιντερνετικός νταής ίσως προσθέσει και την υπογραφή του, συνοδευόμενη από σχολιασμό και κριτική που βγάζει δηλητήριο, έτσι για να έχει κάτι να δείξει και να δικαιολογήσει τον μισθό του. Αυτούς, όμως, τους ενυπόγραφους δημοσιογράφους -από σπόντα θαρραλέους ομολογουμένως, γιατί η βλακεία, όταν έχει και ονοματεπώνυμο, μετατρέπεται σε θάρρος (θράσος;) κάπου κάπου- τους διαβάζει το κοινό που καταπίνει αμάσητο ό,τι του δώσουν και αναπαράγει χωρίς ψάξιμο ό,τι του πλασάρουν. Θέλω να πω πως σε ό,τι αφορά σε σοβαρότατες συκοφαντίες, τα sites, τα κανάλια και οι τηλεοπτικοί σταθμοί, που ξέρουν πως αν μια φορά χαθεί η αξιοπιστία τους, έχει χαθεί ισόβια, δεν κάνουν σημαία ό,τι ακουστεί ή «παίξει» στον ηλεκτρονικό τύπο, αν δεν το ερευνήσουν. Δεν εκτίθενται, αν δεν βεβαιώσουν ποια είναι η αλήθεια. Διότι η έρευνα σώζει καριέρες. Που μεταφράζεται σε σεβασμό και εμπιστοσύνη. Και όσοι αναζητήσουν την αλήθεια, τη βρίσκουν. Τελεία και παύλα.
Η δημοσιογραφία δεν είναι εύκολη δουλειά. Εννοώ αυτή που θα ψάξεις καλά, θα τσεκάρεις, θα γυρίσεις την είδηση τούμπα… Τότε, δεν γράφεις αρλούμπες ποτέ. Και δεν αναμασάς τις αρλούμπες των άλλων για να συλλέξεις κλικαρίσματα ή να κάνεις εντύπωση. Οι σπουδαίοι δημοσιογράφοι έγιναν σπουδαίοι γιατί ερεύνησαν σωστά και προστάτευσαν τη δουλειά τους από τις τρικλοποδιές και τη φτήνια κάποιων «μέσων» που υπάρχουν μόνο για να προκαλούν σάλο με αηδίες.
Γιατί τα γράφω όλα τούτα; Ε, κουβέντα να γίνεται… Είναι ωραίο να ασχολούνται οι άλλοι μαζί σου. Αν, μάλιστα, όταν τους απασχολήσεις, έχουν να πουν και κάτι που ευσταθεί, καλό ή κακό, σου είναι σεβάσμιοι. Αν ασχολούνται μαζί σου με ανυπόστατες κατηγορίες -τις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους για να κάνουν εντύπωση στην αρένα του διαδικτύου- χαμογελάς και τους προσπερνάς. Έχουν ήδη καεί μόνοι τους στην αρένα που κάνουν το παιχνίδι τους. Τόσο απλά. Τελεία και παύλα.