* Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης
και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
(Αφιερωμένο στον σ. Μπαλτά που μπέρδεψε την Ολλανδία με την Φλάνδρα και, προκειμένου να κολακέψει τον Φαμπρ, τον αποκάλεσε συμπατριώτη του Βερμέερ. Δεν βαριέστε. Ανέκαθεν οι Ολλανδοί μπέρδευαν τους Συριζαίους. Ιδιαίτερα μετά από εκλογές).
Η Γαλατού του Βερμέερ. Αστικό, ολλανδικό μπαρόκ. Μέσα του 17ου αιώνα. Αποθέωση της καθημερινής πραγματικότητας. Αποθέωση της στιγμής. Του ιδιωτικού χρόνου που παγώνει για πάντα. Μέσω της εικόνας.
Η γυναίκα εδώ ρίχνει το γάλα ως σύμβολο της διαρκούς ροής των πραγμάτων. Σιωπηλή παρατηρεί τη ζωή της την ίδια που φεύγει μέσα από την επανάληψη και την ομοιομορφία. Τα άψυχα εδώ αποκτούν ιδιάζουσα σημασία. Λάμπουν τα ασήμαντα, το θαύμα της Ζωγραφικής! Τα πάντα θεατροποιούνται.
Ο πλάγιος, ψυχρός φωτισμός, οι λεπτομέρειες των επί μέρους, η σκηνοθεσία της φιγούρας, μέγιστο μάθημα για τους μελλοντικούς φωτογράφους και σκηνοθέτες…
Ο χώρος δεν είναι έννοια αυτονόητη. Δημιουργείται μέσα από τις πλαστικές σχέσεις των ετερόκλητων. Π.χ το ψωμί στο πρώτο επίπεδο, είναι σώμα προσφερόμενο. Αναφορά στην αναίμακτη θυσία; Πάντα υποφώσκει το μεταφυσικό στοιχείο σε αυτού του είδους την τέχνη, το νόημα της οποίας ποτέ δεν εξαντλείται στο προφανές. Το αίνιγμα ελλοχεύει. Ποίηση υψηλή.
Η κάμερα ομπσκούρα, εξ άλλου, κάτω δεξιά σαν μοίρα προειδοποιεί πόσο απατηλό πράγμα είναι η πραγματικότητα.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr