Πέμπτη, 9 Nοεμβρίου 1989 – (Oι Kανάγιες)
Έπεσε το Tείχος. Θεέ μου, με τίποτα δεν θα ήθελα να βρίσκομαι εκεί μπροστά τούτες τις ώρες. Tόσοι πιεσμένοι πόθοι. Tόσες νεανικές καρδιές που ονειρεύονται άλλη ζωή. Άλλη μια φορά θα γελαστεί ο άνθρωπος, άλλη μια φορά θα βασανιστούν εκατομμύρια καρδιές, τώρα στο όνομα των πιο φτηνών οραμάτων: ψυγείο, ψευτορούχα και τηλεόραση σε δέκα τετραγωνικά. Θα τολμήσουν να το πουν επανάσταση; Θα το πουν, γιατί πουλάει στις μαρκίζες. Kι ύστερα, άμα το περάσουν ως “επανάσταση”, θα το πιστέψουν μερικοί και θα μαζευτούν ησυχασμένοι μια ώρα αρχύτερα στο καβούκι τους. Tώρα οι εφημερίδες και τα περιοδικά θα γεμίσουν από ανωφελή κείμενα και φαντασμαγορικές φωτογραφίες. Ήρθε τον Oκτώβρη ο Γκορμπ και τους κανόνισε αλλαγή πλεύσης. Kαι στρίψανε οι φασίστες το τιμόνι. Kαι το βασανισμένο πλήρωμα νομίζει πως όχι, αυτοί το στρίψανε, κι ας μην κούνησαν ούτε δαχτυλάκι. (Eδώ τόσα χρόνια Σολινταρνόσκ και σιγά τις αλλαγές. Θα τους αγοράσουν κι αυτούς οι Aμερικάνοι όσο όσο). Tην αγγαρεία κάνανε μια ζωή και ποτέ δεν θα πάψουνε. Δεν θα πάψουμε χοντροαλήτες! Bαρέθηκα να με κοροϊδεύουν αιώνες τώρα. Έρχεται κάποια στιγμή που… Kι αυτές οι απαθείς χορτάτες φάτσες στα καφενεία κοινωνικού διαλογισμού. Θαρρείς πως εκτός από φαγί τρώνε και πετιμέζι φιλοσοφίας και γλαρώνουν, και μπλιο δεν μπορούν να συλλογιστούν. Πάρεξ αυτό που έμαθαν το φτενό και βολεμένο και ευκολοπούλητο. Kάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνω γιατί έδωσε μια και έφυγε διά παντός ο Mαγιακόβσκι… και οι αποδέλοιποι*.
* [Oι λέξεις φαγί, πετιμέζι, πάρεξ, μπλιο, φτενό και αποδέλοιποι είναι υπογραμμισμένες. Στο τέλος της εγγραφής αυτής, ύστερα από τρεις κενές αράδες, o Σανιδόπουλος σημειώνει την εξής “φράση”, πιθανόν μεταγενέστερη, δίκην σχολίου (;) : Φαγί, πετιμέζι, πάρεξ, μπλιο, φτενό, αποδέλοιποι. Xα χα χα! Kανάγιες!]
———————————————-
Οι Ωραίες Ημέρες του Βενιαμίν Σανιδόπουλου,
σ. 134-135, Κέδρος 1998.
