*Ο Παύλος Γερουλάνος διετέλεσε
Υπουργός Πολιτισμού επι Πρωθυπουργίας Γιώργου Α. Παπανδρέου.
Σήμερα είναι Υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης του ΠαΣόΚ
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
«Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον ίδιο τον Λαό της χωρίς ξένες εξαρτήσεις, επιρροές και επεμβάσεις,
Για μια κοινωνία δίκαιη όπου θα σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και η αποξένωσή του από το προϊόν του μόχθου του
Για έναν άνθρωπο που θα ολοκληρώνεται πνευματικά και πολιτιστικά και θα αναπτύσσει δημιουργικά τις πρωτοβουλίες του σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία δίχως άγχος, χωρίς καταπίεση.»
Για τους νέους που δεν την άκουσαν ποτέ και για τους παλιούς που την ξέχασαν, την επαναλαμβάνω
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
«Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον ίδιο τον Λαό της χωρίς ξένες εξαρτήσεις, επιρροές και επεμβάσεις,
Για μια κοινωνία δίκαιη όπου θα σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και η αποξένωσή του από το προϊόν του μόχθου του
Για έναν άνθρωπο που θα ολοκληρώνεται πνευματικά και πολιτιστικά και θα αναπτύσσει δημιουργικά τις πρωτοβουλίες του σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία δίχως άγχος, χωρίς καταπίεση.»
Για τους νέους που δεν την άκουσαν ποτέ και για τους παλιούς που την ξέχασαν, την επαναλαμβάνω:
«Αγωνιζόμαστε
για μια Ελλάδα
όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον ίδιο τον Λαό της
χωρίς ξένες εξαρτήσεις, επιρροές και επεμβάσεις,
Για μια κοινωνία δίκαιη
όπου θα σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο
και η αποξένωσή του από το προϊόν του μόχθου του
Για έναν άνθρωπο
που θα ολοκληρώνεται πνευματικά και πολιτιστικά
και θα αναπτύσσει δημιουργικά τις πρωτοβουλίες του
σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία
δίχως άγχος, χωρίς καταπίεση.»
Τα λόγια αυτά δεν είναι δικά μου. Είναι από το Συμβόλαιο με τον Λαό.
Ίσως του ίδιου του Ανδρέα.
Και προσθέτει μια ακόμα αράδα
«Το όραμα αυτό αλλά και η πορεία για την εκπλήρωσή του προσδιορίζουν την ιδεολογία και την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ.»
Για να δείξει ότι η υπόσχεση δεν είναι εφήμερη, είναι διαχρονική.
Ότι δεν αφορά μια κυβέρνηση, αλλά μια ολόκληρη κοινωνία.
Αυτή την υπόσχεση άκουσε ο Ελληνικός Λαός και μας εμπιστεύτηκε ξανά και ξανά:
Το 81, το 85, το 93, το 96, το 2000, το 2009.
Αυτή την υπόσχεση ακούσαμε οι νεότεροι, εμείς που δεν το ιδρύσαμε, και εμπιστευτήκαμε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Πείτε μου λοιπόν εσείς που είστε εδώ σήμερα:
Ποιον υπηρετεί ο θάνατος αυτού του οράματος;
Ποιος έχει κάτι να κερδίσει όταν το ΠΑΣΟΚ γυρίσει την πλάτη στην πιο συγκεκριμένη πολιτική υπόσχεση που έδωσε ποτέ στον Έλληνα;
Και ποιος έχει κάτι να χάσει;
Η Νέα Δημοκρατία έχει μόνο να κερδίσει
Διότι η υπόσχεση αυτή ανέδειξε την πολιτική γύμνια του νέο-φιλελευθερισμού.
Στην καρδιά του ο νέο-φιλελευθερισμός υποστηρίζει ότι αυτό που είναι καλό για την αγορά είναι καλό για τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Και ζητάει να παραδώσει ο Έλληνας κάθε του ελευθερία στην αγορά και τους κανόνες της.
Μην πάτε μακριά. Ζούμε σε μια νέο-φιλελεύθερη Ευρώπη όπου οι αποφάσεις παίρνονται από τους Υπουργούς Οικονομικών της, ακόμα και όταν αυτές οι αποφάσεις οδηγούν εμάς σε απόγνωση.
Καμία δημοκρατία, καμία ελευθερία, καμία συμμετοχή του Ευρωπαίου πολίτη.
Μιλούν για ανάπτυξη.
Τι ανάπτυξη; Για ποιους;
Με τι όρους; Με ατομικές συμβάσεις και κλειστές επιθεωρήσεις εργασίας;
Αντί να επιβάλουμε στην Κίνα τους όρους μιας ανθρώπινης κοινωνίας αφήνουμε την Κίνα να επιβάλει σε εμάς τους όρους μιας απάνθρωπης, στο όνομα της αγοράς.
Περνώντας μέσα από κοινωνίες αυταρχικές, στυγνές δικτατορίες, το κεφάλαιο έρχεται να επιβληθεί στις δημοκρατίες μας και εμείς καταργούμε κάθε άμυνα της κοινωνίας μας στο όνομα δήθεν της αγοράς.
Όργανο τέτοιου σχεδίου είναι η Νέα Δημοκρατία.
Οι ανισότητες διογκώνονται, οι ελευθερίες μας περιορίζονται.
(Και μην το ξεχνάτε όσοι αρχίσατε να ράβετε κουστούμια μετά την ομιλία του Κυριάκου.)
Σίγουρα έχει να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ
Διότι όταν πεθάνει το όραμα του ΠΑΣΟΚ δεν θα μείνει πια μόνο χωρίς πολιτικό υπόβαθρο, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
Τη δική του υπόσχεση έσκισε την μέρα που πήρε την εξουσία.
Από τότε πορεύεται χωρίς.
Φαντάστηκε και υποσχέθηκε ότι με μια υπογραφή θα δώσει στον Έλληνα τις ελευθερίες του.
Αλλά με πολλές υπογραφές μας δέσμευσε για δεκαετίες.
Το μόνο που φοβίζει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μην θυμηθούμε εμείς το δικό μας όραμα και αρχίσουμε να δουλεύουμε για αυτό, διότι τότε δεν θα έχει λόγο ύπαρξης.
Σίγουρα, ο θάνατος αυτής της υπόσχεσης και η αποδόμηση αυτού του οράματος υπηρετεί πολιτικούς νάνους που φοβούνται να το σηκώσουν στους ώμους τους.
Που νιώθουν το πολιτικό τους ανάστημά ανεπαρκές και θέλουν να αποφύγουν τις ευθύνες τους.
Διότι τότε ο Έλληνας θα τους μετράει σαν τεχνοκράτες διαχειριστές και όχι σαν πολιτικούς οραματιστές.
Και ο τεχνοκράτης διαχειριστής δεν μπορεί να πέσει όσο χαμηλά πέσαμε εμείς στα μάτια του κόσμου.
Δεν μπορεί να απογοητεύσει όπως απογοητεύσαμε εμείς.
Είναι, για αυτούς, ένα δίχτυ ασφάλειας.
Αλλά είναι και δίχτυ ανεπάρκειας.
Διότι κρατάει την κοινωνία χαμηλά.
Της σκοτώνει τα όνειρα.
Σίγουρα λοιπόν κερδίζει η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και ποιος χάνει;
Θα σας πω ποιος χάνει από τον θάνατο του οράματος:
Χάνει η Κεντροαριστερά
Διότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς ορίζεται από το όραμα, τις θέσεις και τις προτάσεις των κομμάτων της.
Των κομμάτων της. Όχι από προσωπικότητες που αυτοπροσδιορίζονται Κεντρώοι Ριζοσπάστες, Δημοκράτες Σοσιαλιστές, Σοσιαλδημοκράτες Ευρωπαϊστές, Ανανεωτές Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Πόσα ονόματα κενά περιεχομένου!
Στην πορεία το όραμα ξεχάστηκε.
Οι θέσεις απαρχαιώθηκαν διότι άλλαξαν οι συνθήκες: μπήκαμε στην ΕΕ και την ΟΝΕ, ήρθε η παγκοσμιοποίηση και οι τεχνολογίες ξέφυγαν κάθε πολιτικής θέσης του ’80. Ήρθε ο πλούτος που δεν περιμέναμε και η κρίση που μας γονάτισε. Τα πράγματα άλλαξαν αλλά εμείς δεν επικαιροποιήσαμε τις θέσεις μας.
Και έτσι έμειναν σκέτες οι προτάσεις.
Καλές προτάσεις, ίσως. Αλλά αν δεν απορρέουν από όραμα και θέσεις είναι πολιτική λεία για κάθε οπορτουνιστή.
Σήμερα τα κόμματα της Κεντροαριστεράς είναι ανύπαρκτα διότι οι προτάσεις μας έγιναν λεία ενός απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού που θέλει να δείξει ανθρώπινο πρόσωπο
και μιας κενής Αριστεράς που ψάχνει πολιτικό περιεχόμενο.
Και εμείς γίναμε ο μέσος όρος των δύο.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό
Υπηρετεί το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών ο θάνατος του οράματος;
Σύντροφοι, αυτό το όραμα δεν ενέπνευσε και σας;
Για να μείνετε πιστοί σε αυτό το όραμα δεν λέτε ότι φύγατε από το ΠΑΣΟΚ;
Γιατί λοιπόν αντί να ζητάτε να το αναβιώσουμε ζητάτε να το σκοτώσουμε;
Μόνος όρος που θα έπρεπε να θέτετε είναι να γυρίσουμε μαζί στις ρίζες μας.
Και εσείς της Δημοκρατικής Αριστεράς; Νομίζετε ότι κάτι κερδίζετε από τον θάνατο του οράματος;
Συγνώμη σύντροφοι που γίνομαι ωμός, αλλά καμία ιδέα σας, καμία σας πρόταση δεν θα είχε γίνει ποτέ πράξη στην Ελληνική κοινωνία αν δεν στηριζόσασταν στην δυνατότητα αυτού του οράματος να εμπνεύσει τον Έλληνα.
Της οφείλετε την σημερινή σας ύπαρξη όσο της οφείλουμε την δική μας.
Χρειάζεται να εξηγήσω τι χάνει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα;
Με μια λέξη μόνο: την ψυχή του.
Το θεμέλιό του.
Τις αξίες του από τις οποίες απορρέουν η ιστορία του, οι θέσεις και οι προτάσεις του, η σχέση του με τον Ελληνικό Λαό.
Ο αείμνηστος Κατσιφάρας είχε πει ότι αν δεν ήταν για τον Ανδρέα δεν θα τον ήξερε ούτε ο θυρωρός του. Ότι ήταν για τον Κατσιφάτα ο Ανδρέας είναι για εμάς αυτό το όραμα. Απλά ο Κατσιφάρας είχε την οξυδέρκεια να αναγνωρίσει από που έρχεται το φως του.
Εμείς γιατί δεν την έχουμε;
Στο όραμα αυτό:
Οι μισοί Έλληνες είδαν ένα κόμμα εξουσίας που δεν τους έβλεπε ως «μιάσματα».
Οι αδικημένοι είδαν φως δικαιοσύνης.
Οι ασθενείς βρήκαν θαλπωρή σε ένα νέο σύστημα υγείας.
Η Ελληνίδα αναγνώρισε την ισχύ της αλλά και την δυνατότητά της να χτίσει την οικογένεια των ονείρων της.
Οι άνθρωποι του πολιτισμού και των γραμμάτων είδαν μια υπόσχεση που τους έδινε αξία και υπόσταση.
Το ίδιο οι συνδικαλιστές που οργάνωναν τους εργαζόμενους και οι συνεταιριστές που οργάνωναν την παραγωγή της γης τους
Οι άνθρωποι της δημιουργίας αναγνώρισαν μια νέα προοπτική: ότι το «τζάκι» τους δεν ορίζει το μέλλον τους.
Και ο κάθε Έλληνας που ένιωθε ανασφάλεια άκουσε ότι μπορούμε να χτίσουμε μια ελεύθερη κοινωνία δίχως άγχος, χωρίς καταπίεση.
Με μια φράση, σε αυτήν την υπόσχεση ο κάθε Έλληνας είδε την ελευθερία του.
Διότι η δύναμη του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, η επαναστατική μοναδικότητά του αν θέλετε, ήταν ότι έχτισε μια σοσιαλιστική πρόταση με βάση την ελευθερία του Έλληνα. Και έτσι έβαλε τον άνθρωπο στο επίκεντρο του πολιτικού του αφηγήματος.
Και η αποτυχία όλων εμάς είναι ότι με τα λεφτά της Ευρώπης μετατρέψαμε μια υπόσχεση που βασιζόταν στην ελευθερία του πολίτη σε ένα κακέκτυπο Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας με βάση ένα υπέρογκο κράτος που τον δεσμεύει και τον δυναστεύει.
Αντί να εργαστούμε για την ελευθερία του Έλληνα χτίσαμε μια νέα εξουσία που τον περιορίζει.
Εκεί χάσαμε τον δρόμο μας, την αξία μας και την δύναμή μας.
Το δικό μας φως όμως, όσο είχαμε και όσο μας έμεινε, έρχεται από την υπόσχεση της απελευθέρωσης του Έλληνα.
Και για αυτό πρέπει να γυρίσουμε στις ρίζες μας.
Εκεί από που ξεκινήσαμε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η τελευταία μας ελπίδα να δώσουμε φως στην πολιτική μας υπόσταση θα πεθάνει αν γυρίσετε την πλάτη σε αυτήν την υπόσχεση.
Διότι αυτός που έχει να χάσει τα περισσότερα από μια τέτοια απόφαση είναι ο Έλληνας.
Και δεν θα σας το συγχωρέσει. Δεν θα σας το συγχωρέσουμε.
Διότι μπορεί για κάποιους από εσάς να ήταν ένα εργαλείο για να βρείτε τον δρόμο της εξουσίας, αλλά για όλους εμάς ήταν και παραμένει πολιτική πυξίδα για να χτίσουμε μια ισχυρή Ελλάδα, μια δίκαιη κοινωνία, τις δυνατότητες κάθε Έλληνα να δημιουργεί το δικό του μέλλον.
Μια πυξίδα που έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ.
Διότι δείχνει έναν δρόμο που δεν χαράζεται από τεχνοκράτες διαχειριστές αλλά από πολιτικούς οραματιστές.
Ένα δρόμο που ξεκινάει από βαθιά πίστη στον Έλληνα.
Πίστη στην ιδέα ότι μπορούμε πρώτα να σταθούμε στα πόδια μας και μετά να κάνουμε θαύματα όταν βρούμε την ελευθερία μας από αυτά που μας δυναστεύουν.
Όταν δηλαδή δημιουργήσουμε, επιτέλους, ένα κράτος που αντί να διαχειρίζεται περιουσία αφιερωθεί με όλη του την δύναμη να διασφαλίζει τα δικαιώματά μας.
Με αυτόν τον τρόπο γειώνεται το όραμα του Συμβολαίου με τον Λαό στην Ελλάδα του σήμερα.
Και αυτό πρέπει να υπηρετήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Αν λοιπόν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά αυτή η υπόσχεση, εμείς τι κάνουμε εδώ;
Ποιον εξυπηρετούμε;
Ποιον υπηρετεί η απόφαση να σκοτώσουμε τον λόγο της ύπαρξής μας;
Η κρίση είναι μια μοναδική ευκαιρία να το πάρουμε αλλιώς.
Να δούμε πάλι αλλιώς τον ρόλο της πολιτικής.
Ευκαιρία για πολιτική επανάσταση μέσα από την οποία ο καθένας μας, ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, θα γίνει και πάλι μέρος ενός ισχυρού πολιτικού αφηγήματος.
Αλλά οι πολιτικοί μας ηγέτες είναι σαν καναρίνια που τους άνοιξαν την πόρτα και αυτοί μένουν αποσβολωμένοι μέσα στο κλουβί τους. Που δεν ξέρουν τι να κάνουν με την ελευθερία που τους δόθηκε.
Και δια της απραξίας τους μας οδηγούν στον πολιτικό αφανισμό. Χειρότερα, στον αφανισμό του μόνου οράματος, του μόνου πολιτικού αφηγήματος που μπορεί να δώσει πραγματική ελπίδα στον Έλληνα διότι μιλάει για την ελευθερία του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι που επιλέγετε αυτόν τον δρόμο,
Δείτε την ευκαιρία που σας δίνει η ανοιχτή πόρτα και σταματήστε να μένετε αγκιστρωμένοι σε τεχνητές δεσμεύσεις και προδιαγεγραμμένες πορείες που επιλέξατε σε λάθος χρόνο.
Σταματήστε
να κατηγορείτε ο ένας τον άλλον για την πορεία που χαράξαμε όλοι μας,
να ταΐζετε ο ένας στον άλλον τις ενοχές και τις ανασφάλειές σας,
και έτσι να μένετε εγκλωβισμένοι σε τυπολατρίες που άλλοι σας φορέσανε.
Διότι αν δεν μπορείτε εσείς να βρείτε την ελευθερία από τις δικές σας δεσμεύσεις πως θα οδηγήσετε εμάς τους Έλληνες στην δική μας;
Θα σας ζητήσω κάτι μέσα από την καρδιά μου.
Για το καλό όλων μας, για το καλό του χώρου και της χώρας εγκαταλείψτε αυτή την άγονη πορεία και δείτε αν όχι το καλό το δικό μας, δείτε το δικό σας.
Διότι αν δεν μπορείτε να δείτε τι είναι καλό για σας σίγουρα δεν μπορείτε να δείτε τι είναι καλό για μας, καλό για την χώρα, καλό για κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα.
Και κόμμα που δεν μπορεί να δει το μέλλον μας, το μέλλον της χώρας δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Αφήστε λοιπόν την πορεία του επικοινωνιακού στρουθοκαμηλισμού, της ταμπέλας και της ατάκας και ελάτε να μετουσιώσουμε μαζί το όραμα του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, σε πολιτική πρόταση που αφορά κάθε Έλληνα σήμερα.
Ώστε να μπορούμε να πούμε και πάλι την αλήθεια, ότι ΠΑΣΟΚ είμαστε και περήφανοι διότι εκπροσωπούμε ακόμα το όραμα για την ελευθερία του Έλληνα.
Αφήστε τους τεχνικούς διαχωρισμούς για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας γύρω από αυτό το όραμα και αυτή την πρόταση και να εκπροσωπήσουμε επάξια την κοινωνία.
Και αφήστε τον ρόλο του τεχνοκράτη διαχειριστή, να οραματιστούμε μαζί την Ελλάδα του μέλλοντός μας και να κάνουμε, επιτέλους, πράξη την υπόσχεση που δώσαμε.