Καλό μήνα Φεβρουάριο σε όλες και σε όλους!
Νομίζω ότι όταν αποφασίσουμε ότι δεν μας φταίνε τόσο οι δημόσιες τοποθετήσεις απέναντι στα δημόσια πράγματα αλλά πολλά από τα δημόσια πράγματα και ο διαφορετικός τρόπος που αυτά φαίνονται σε πολλούς ανάλογα με τη θέση από την οποία τα βλέπουν, τότε πολλών ανθρώπων “άστεα” θα δούμε με άλλο μάτι και πολλών άλλων ανθρώπων τον “νόον” θα αντέχουμε χωρίς να ζοχαδιαζόμαστε. Και τότε, ίσως καταφέρουμε να υπερασπιζόμαστε θέσεις και αξίες με διάλογο και με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς ή αφορισμούς.
Ευτυχώς, για μένα, έχω φίλους απ’ όλες (σχεδόν) τις πολιτικές μεριές.
Θα τους κρατήσω!
Όσο κι αν μερικές φορές θα πρέπει να καταπνίγω μέσα μου τα σκουλήκια του θυμού, της εύκολης ειρωνίας και της “ετικετοκόλλησης”.
Όση προσπάθεια κι αν χρειαστεί και με όση αγάπη απαιτείται γι’ αυτό, θα κρατήσω τους φίλους μου. Ελπίζω να με κρατήσουν και εκείνοι.
Και δεν έχω κανέναν λόγο να μην κοιτάζω το αύριο με ελπίδα.
Κυρίως επειδή έχω αποφασίσει να κρατήσω τους φίλους μου.
Από πολλές μεριές.
Όσο κι αν διαφωνώ με πολλούς από αυτούς, όσο κι αν υποστηρίζω άλλα από αυτά που πρεσβεύουν, όσο κι αν τύχει πολλές φορές να τσακωθούμε κιόλας, το χειρότερο που μπορώ να φανταστώ είναι μια πατρίδα χωρίς αγαπημένους φίλους.
Γιατί τότε κι εγώ θα έχω αποτύχει και η πατρίδα μου.