Η Μάρω Κακαβέλα είναι Μηχανολόγος Μηχανικός. Πρώτη φορά Υποψήφια με το ΠΟΤΑΜΙ στις Ευρωεκλογές.
Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν απολύτως γνώριμη, ένας φίλος από τα αρχαία χρόνια της νιότης μας, μια σιγασμένη φωνή της συνείδησης μου. ‘Ένας αμφισβητίας εξ επαγγέλματος.
Ήξερα την ερώτηση πριν καν ανοίξει το στόμα του. «Γιατί;».
Η αυθόρμητη απάντησή μου θα ήταν, γιατί οι άλλοι είναι καλύτεροι;
Όμως αυτές οι απαντήσεις είναι πλέον τελείως παρωχημένες. Οπότε στριμώχθηκα. Έπρεπε να απαντήσω ως κανονικός άνθρωπος και όχι ως χούλιγκαν.
Έτσι άρχισα να μετράω, πιότερο για τον εαυτό μου και λιγότερο για τον άπιστο συνομιλητή μου.
-Γιατί δεν χωράνε στο κουτί, κι αναγκαστικά δημιουργούν καινούργια πλαίσια.
-Γιατί πιστεύουν στις γυναίκες και αδιαφορούν για τις ποσοστώσεις.
-Γιατί αγαπάνε τόσο πολύ τον τόπο τους, που ο ορίζοντάς τους είναι απόλυτα ευρωπαϊκός.
-Γιατί μιλάνε από αυτά τα ελληνικά τα στρογγυλά, τα ευλύγιστα και όχι τα άλλα τα ξένα τα ξύλινα.
-Γιατί έχουν μπέσα, αυτά που έλεγαν χθες, τα λένε και σήμερα και θα τα λένε και αύριο.
-Γιατί έχουν την μαγκιά να λένε έκανα λάθος, και τώρα θα το μαζέψω. Φταίξαμε εμείς, κι όχι η μοίρα μας η κακορίζικη.
-Γιατί έχουν «σκληρή» πόρτα, και δεν την διαβαίνει κανένας ρατσισμός, φασισμός, και όλα τα εις –σμος.
-Γιατί η επιλογή ενός κόμματος εκτός από την λογική εμπεριέχει και συναισθηματική νοημοσύνη, κι η ενσυναίσθηση είναι το μέγα τους πλεονέκτημα.
-Γιατί οι δομές τους μου επιτρέπουν να είμαι και ο εαυτός μου αλλά και συνεπιβάτης στο ευρύτερο όραμα.
-Γιατί η φωνή των λίγων είναι εκείνη που χρωματίζει την πολιτική ιστορία.
-Γιατί στην ατζέντα τους πρωτεύοντα ρόλο έχουν ζητήματα τεταρτευούσης σημασίας για τους άλλους.
-Γιατί δεν φόρεσαν ποτέ το ευρύχωρο κουστούμι του λαϊκιστή, και προτίμησαν το στενάχωρο φράκο του ευρωπαϊστή.
-Γιατί ο πολιτικός Λόγος του ΠΟΤΑΜΙΟΥ δεν παρέκλινε ποτέ των πράξεων του.
Είχα πάρει φόρα κι έλεγα, όταν άκουσα από το βάθος του τηλεφώνου να μου τραγουδάει η Dalida σε ντουετάκι με τον Alain Delon, το Parole. Μου ανέβηκε λίγο το αίμα στο κεφάλι, κι είπα να ξεκινήσω κι εγώ τα γαλλικά, αλλά συγκρατώντας τον νταή μέσα, με στεντόρεια φωνή ασεβώς αποκρίθηκα «ΕΝ ΑΡΧΗΝ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ», και φυσικά κρατώντας για τον εαυτό μου την τελευταία λέξη, τον αποστόμωσα αναφωνώντας , γιατί έτσι γουστάρουμε.
Αθήνα, 21/03/2019
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr